de-naakte-waarheid-hoe-pamela-anderson-de-regie-over-haar-leven-terugnam-261169
©Netflix

Trigger warning: in dit stuk wordt gesproken over seksueel misbruik.

“Ik heb altijd gezegd dat mijn borsten een carrière hebben en ik daar een beetje achteraan hobbel”, zegt Pamela Anderson lachend tegen interviewer Matt Lauer ergens in de jaren negentig op zijn vraag: “Laten we het over je borsten hebben.”

Het is niet het enige fragment in de Netflix-docu Pamela, A Love Story, die dit jaar verscheen, waarin mannelijke talkshowpresentators (Larry King, David Letterman, Jay Leno) het volstrekt acceptabel vinden om Pamela’s borsten te bespreken en elke keer weer te checken of ze echt zijn. (Iets waar Pamela trouwens nooit mysterieus over heeft gedaan: nee, dat zijn ze niet. Aan het begin van haar Playboy-carrière nog wel, maar onder druk van alle plus-size boobs waarmee ze werd omringd in de Playboy Mansion, liet ze ze al snel oppompen tot een cup D en later dubbel D).

Ze verdiende toch haar brood met die borsten? Was ze haar carrière niet begonnen als model in Playboy? En was haar roem niet tot ongekende hoogtes gestegen door haar rol als lifeguard C.J. in de televisieserie Baywatch, waarin ze eigenlijk niet veel meer deed dan in slowmotion over het strand rennen in haar rode badpak? “Slowmotionrennen, dat is heel moeilijk om te leren”, aldus Pamela schertsend in de documentaire. 

Pamela Anderson vertelt eigen waarheid

Pamela Anderson is een van de beroemdste vrouwen en het grootste sekssymbool van de jaren negentig. Helemaal in die tijd was de deal nou eenmaal dat als je je geld op die manier met je uiterlijk verdiende, dat je lichaam een soort publiek bezit werd. En je je dus elke neerbuigende en beledigende opmerking van gevierde televisiepresentatoren moest laten welgevallen. En dat deed Pamela als de beste. Ze reageerde altijd sportief, met veel zelfspot: “Haha, nepborsten, daar blijf je wel mee drijven ja!”

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Met de blik van nu is het pijnlijk om sommige van die interviews terug te zien. Het wordt nog pijnlijker als er in 1996 een sekstape van Pamela met haar toenmalige man Tommy Lee wordt gelekt. Iedereen ging ervan uit dat het stel dat zelf had gedaan om meer publiciteit en geld te genereren. En het leverde die presentatoren dus nog meer materiaal op om Pamela belachelijk te maken.

Zelfs als ze in zijn talkshow letterlijk tegen Jay Leno zegt dat het voor haar en Tommy niet grappig, maar verschrikkelijk was, kan ze op weinig begrip rekenen. “Echt?”, vraagt Leno zo te zien oprecht verbaasd en gaat snel weer over op de grappige kant van de zaak met op de achtergrond een schaterlachend publiek. Want ook de publieke opinie was over het algemeen dat Pamela niet moest zeuren. Ze verdiende toch haar geld met haar (bijna) blote lichaam? Ze wilde toch zelf beroemd zijn? Uit de documentaire en Pamela’s autobiografie Love, Pamela, die tegelijkertijd verscheen, blijkt dat het allemaal een beetje anders zit. 

Heftige jeugd

De manier waarop Pamela Anderson op haar 22ste haar carrière begon, als model in Playboy, was voor haar bevrijdend en empowering geweest. Een manier om de controle over haar lichaam en seksualiteit terug te nemen. Het gevoel de baas te zijn over haar eigen lichaam was haar namelijk op jonge leeftijd al afgenomen. Pamela Anderson werd op 1 juli 1967 geboren in Ladysmith, een gehucht op Vancouver Island in Canada. Haar ouders waren zeventien en negentien jaar. Hoewel ze nog steeds bij elkaar zijn en Pamela dol op ze is, waren ze niet echt in staat om haar en haar vier jaar jongere broer een veilige jeugd te bieden.

Haar vader was gewelddadig naar haar moeder toe die hem om de haverklap verliet, eenmaal zelfs voor een periode van een jaar, om altijd weer naar hem terug te keren. Pamela werd van haar zesde tot haar tiende misbruikt door haar (vrouwelijke) babysitter, werd op haar twaalfde bij een vriendinnetje thuis verkracht door een man van 25 en had gedurende haar tienertijd gewelddadige vriendjes, van wie er een haar uit zijn rijdende auto gooide en onderwierp aan een groepsaanranding. 

Van playmate tot beachbabe

Op negentienjarige leeftijd vertrok ze naar Vancouver waar ze samenwoonde met weer zo’n foute gast toen het tij keerde. Tijdens een voetbalwedstrijd in 1989 kwam ze op het grote scherm in beeld. Ze droeg een T-shirt van het biermerk Labatt, waarin ze blijkbaar enorm indruk maakte want prompt daarop benoemde Labatt haar tot gezicht van het merk. Kort daarna hing Playboy aan de lijn, of ze niet eens op de foto wilde. Voor Pamela de kans om te ontsnappen uit de klauwen van haar bezitterige en gewelddadige verloofde en stiekem vertrok ze naar Los Angeles. Daar werd ze al snel een favoriet van Playboy-baas Hugh Hefner, die haar tot playmate van het februarinummer van 1990 bombardeerde.

In haar boek schrijft ze dat op het moment dat ze zelf besloot om naakt te poseren en op die manier leerde zichzelf als seksueel wezen te zien, ze de controle over haar lichaam en over zichzelf terug begon te nemen. Daar heeft ze ook nooit spijt van gehad, integendeel, ze is het model dat het vaakst op de cover van Playboy heeft gestaan (veertien keer in de Verenigde Staten, meer dan honderdvijftig keer als je de internationale issues meetelt, de laatste keer in 2015). 

Lees het volledige artikel over Pamela Anderson in Vogue’s juli/augustusnummer, dat nu in de winkel ligt en hier online te bestellen is.