Vogue's Talent to Watch zangeres Grace Carter over muziek

In Vogue’s Talent to Watch spreken we creatievelingen die de toekomst van mode en cultuur vormgeven. Wat deze groep kenmerkt, is dat ze uiterst creatief en onconventioneel is. Zij bepalen de toekomst. Deze keer: de Britse singer-songwriter Grace Carter. In mei 2017 bracht ze haar debuutsingle Silence uit, en nog datzelfde jaar verzorgde ze het voorprogramma van Dua Lipa tijdens haar The Self-Titled Tour. Ook stond ze in het voorprogramma van andere artiesten, onder wie Rag’n’Bone Man. Aan Vogue vertelt ze over haar nieuwe EP A Little Lost, A Little Found.

Vogue’s Talent to Watch: Grace Carter

Haar nieuwe EP A Little Lost, A Little Found bevat nummers die haar doen denken aan haar jeugd, een periode waarin gevoelens van woede en frustratie vaak de overhand namen.

“Toen ik opgroeide, werd ik geconfronteerd met uitdagingen die te maken hadden met mijn identiteit. Mijn stiefvader en moeder gingen samenwonen toen ik ongeveer 12 of 13 jaar oud was en plotseling kwam ik terecht in een gezin met ‘gemengde rassen’. Mijn moeder is een witte vrouw uit Groot-Brittannië en mijn vader was afwezig. Ik had geen echte band met mijn familie. Het was een strijd om mijn plaats te vinden en uit te vinden wie ik was.”

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Muziek hielp Grace Carter om met haar emoties om te gaan. “Ik realiseerde me dat ik trouw moest zijn aan mezelf en mijn eigen identiteit moest omarmen, ongeacht wat anderen ervan vonden. Ik had een uitlaatklep nodig om de negatieve emoties op een gezonde manier te kanaliseren, en toen richtte ik me op muziek.

Grace Carters muziek heeft een onmiskenbare stempel: het is soulmuziek. “Mijn muziek is een weerspiegeling van mijn moeilijke levenservaringen. Het is voor mij een manier om te verwerken wat ik heb meegemaakt en om in contact te komen met anderen die misschien soortgelijke problemen hebben.”

De tekst gaat verder onder de video.

Krachtige, vrouwelijke artiesten

Wat je ook voelt, je bent daar niet alleen in. Dat is de overkoepelende boodschap van Grace Carter. De nieuwe EP A Little Lost, A Little Found, en het nummer Hope in het bijzonder, is een reminder dat we allemaal moeilijke momenten doormaken, maar dat je een moeilijk moment je niet hoeft laten identificeren.

Haar inspiratie komt voort uit een breed scala aan bronnen, maar met name uit krachtige, vrouwelijke artiesten. “Sterke vrouwen als Nina Simone, Lauryn Hill en Adele. Hun muziek heeft een rauwe en eerlijke kwaliteit die me diep raakt. Het is alsof ze over het echte leven zingen en dat is iets waar ik naar streef in mijn eigen werk.”

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Grace carter — ©Mariana dos Santos Pires / Iconic Culture

Verbinding

De Londense zangeres heeft een trouwe fanbase van muziekliefhebbers die zichzelf en hun eigen situaties herkennen in haar muziek. “Door de ervaringen van mijn moeilijke jeugd te delen via mijn liedjes kon ik me op een dieper niveau met anderen verbinden. Mensen reikten me de hand en vertelden me hoe ze zich door mijn muziek minder alleen voelden en dat betekende heel veel voor me. Weten dat mijn muziek het hart van iemand anders kon raken was ongelooflijk belonend.”

Muziek is mijn redding geweest, vooral in tijden dat ik me geïsoleerd of onbegrepen voelde. Toen ik begon, was het alleen ik en mijn slaapkamer, maar toen ik groeide, realiseerde ik me dat ik een team nodig had om me te ondersteunen en mijn muziek naar een breder publiek te brengen. ”

Eigen visie

Hoe je van alleen liedjes schrijven in je slaapkamer schrijven naar grote tours door Europa gaat? Daar heeft Grace Carter fijn advies voor. “Het advies dat ik zou geven is om ‘jezelf te zijn’. Het klinkt cliché, maar het is zo belangrijk. Toen ik begon met het uitbrengen van mijn muziek, was dat een enge ervaring. Er is veel druk om je aan te passen of in een bepaalde vorm te passen, maar de sleutel is om trouw te blijven aan je eigen visie. Omring jezelf met mensen die je steunen en je uniekheid begrijpen. Het is oké om anders te zijn en het is oké om onderweg fouten te maken. De reis gaat over groei en zelfontdekking.”