fotograaf-kate-davis-macleod-mijn-werk-weerspiegelt-mijn-liefde-voor-vrouwen-273644
©Kate Davis-Macleod, Vogue, november 2023

De mode-industrie is de Londense Kate Davis-Macleod welbekend. Op jonge leeftijd liep ze shows voor modehuizen als Chanel en poseerde ze voor grote namen als Annie Leibovitz en Patrick Demarchelier. Voor menig aspirant-model klinkt dit als een jaloersmakend cv, maar voor Kate was dit het niet. Dus besloot ze na jarenlang poseren, zelf te gaan fotograferen. Ze wil modellen van hun mooiste kant laten zien, zonder na te denken over hoe dat eventueel overkomt bij mannen. Voor dit nummer legde ze model Tasha Tilberg vast in haar hometown in Canada. De twee kennen elkaar nog uit hun modellentijd in New York. 

In gesprek met Kate Davis-Macleod

Hoe ben je in de modewereld terechtgekomen? 

“Al op mijn vijftiende stond ik tijdens schoolvakanties op de catwalks in Londen, dat was mijn introductie in de modewereld. Nog voor die tijd wist ik dat ik iets met mode en kunst wilde doen. Ik schilderde veel, dus schreef ik me in voor de kunstacademie in Bristol. Vlak voordat het schooljaar zou beginnen, kreeg ik opeens een belletje uit New York, of ik een shoot wilde doen met fotograaf Patrick Demarchelier. Ik koos voor de spannende modellencarrière in New York en liep shows voor huizen als Chanel en Dior. Ik dacht dat ik er een jaar zou blijven, het werden er zeven.”

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Was dit stiekem een meisjesdroom?

“Nee, eigenlijk niet. Ik droomde nooit van een modellencarrière, ik dacht altijd dat ik schilder zou worden. Als ik schilder, begin ik met een idee in mijn hoofd en breng ik dit tot leven op het doek. Creating something out of nothing is wat ik zo mooi vind aan kunst. Na een paar jaar in de industrie viel dit creatieproces mij ook op bij de modeontwerpers voor wie ik model stond. Een vlugge schets van een couturestuk kwam tot leven met behulp van kleurrijke stoffen en een team van dressmakers. Toen ik deze ontwikkeling terugzag tijdens de fittings en nadacht over mijn eigen ervaringen als model, kreeg ik het idee om fotografie te gebruiken om mijn liefde voor schilderen en mode te combineren. Als modefotograaf bepaal ik wat ik zie en breng ik mijn ideeën en fantasieën tot leven. Dat is wat ik altijd al heb willen doen.”

Vond je het lopen van shows en modelstaan dan wel leuk?

“Zeker. Ik heb veel moois mee mogen maken als model. Als ik soms terugdenk aan de couturestukken en de hoge hakken die ik droeg bij de shows, dan weet ik niet hoe het me is gelukt om mijn ene been voor het andere te zetten. Daar moet ik nog weleens heel hard om lachen. Die periode uit mijn leven inspireert me tot op de dag van vandaag.”

Toch dacht je op een dag: dit is het niet meer helemaal voor mij. En nu sta je alweer meer dan tien jaar achter de camera. Hoe kijk je terug op je tijd als model?

“Ik besefte later pas dat ik eigenlijk lang werd gezien als een object en geen deel uitmaakte van het proces dat voorafging aan het creëren van de perfecte foto. Begin jaren 2000 stonden er vooral mannen achter de camera. Bij bijna alle shoots die ik heb gedaan, werd ik gefotografeerd door een man. Als model moest je toen gewoon zorgen dat je deed wat je werd gevraagd. Niets meer, niets minder. Het feit dat er vaak geen moeite werd gedaan om modellen te betrekken bij het proces vond ik wel altijd al bizar. In mijn eigen werk zorg ik er daarom voor dat de modellen deel uitmaken van alles wat met de shoot te maken heeft. Ik geef ze de ruimte om mee te denken. Het perfecte plaatje schieten is een intiem moment tussen fotograaf en model, dus het is juist belangrijk dat ze een connectie hebben.”

Lees het volledige interview met Kate Davis-Macleod in het novembernummer van Vogue Nederland met Winnie Harlow op de cover, dat nu in de winkel ligt en hier online te bestellen is.