Alles voorzien van een dromerige jarentwintigesthetiek, gemixt met moderne storytelling. Alles handwerk ook, traditioneel gemaakt met potlood, pen, liniaal en passer. Daarnaast runnen ze een winkel in Noosaville, 120 kilo- meter ten noorden van Brisbane, Australië, waar ze antiek, kunst en gebruiks- voorwerpen als messen, tatoeage-illustraties en oorlogs-memorabilia verkopen, naast lokaal gebakken zuurdesembrood, kleding, en eigen producten ontwikkeld met lokale ambachtslieden, waaronder een Bijbels kaartspel.

Weggelopen uit ‘Little House on the Prairie’

Zelf lijkt Christian met zijn hoge taillebroeken met bretels, wide-brimmed hats en ambachtelijke White’s Smokejumper-boots zo weggelopen uit seventies-tv- hit Little House on the Prairie, al speelt die serie zich zo’n dertig jaar eerder af dan zijn geliefde jaren twintig. Zijn vele Instagramfans vragen hem regelmatig naar zijn kleding. “Elle en ik hebben een absurd uitgebreide antieke kledingcollectie, daarvoor stropen we regelmatig Parijse vlooienmarkten af: ik ben dol op honderd jaar oude corduroybroeken en high-waisted exemplaren. Omdat onze volgers ze ook wilden, besloten we kleren in die stijl te gaan maken: jassen, overalls, broeken, en daarnaast ook beanies, schippers- truien en het perfecte badpak. Daar gaat veel tijd in zitten, geen fast fashion voor ons. Wij willen items ontwikkelen die mensen hopelijk zullen koesteren en gaan doorgeven aan hun kinderen of kleinkinderen.”

Elle: “De collectieve kracht van onze onlinecommunity, mensen met dezelfde mindset en waarden, is daarbij behulpzaam. Wij zitten hier zo afgelegen en zijn zo opgewonden over wat we doen, dat het makkelijk is verblind te worden door esthetiek. Daarom vragen we onze volgers om feedback.”

Afgelegen droomplek 

Christian groeide op als middelste van drie zonen in Myrtle Creek, een klein stadje in de Amerikaanse staat Oregon, waar veel inwoners werkzaam zijn in de ruige houtkap- industrie. Zijn oma had een antiekwinkel en gaf hem voor zijn achttiende verjaardag een pocketbook, gedateerd 1924. Vandaar de bedrijfsnaam. “Ik ben altijd een liefhebber geweest van mooi gemaakte kwaliteitsproducten. Als padvinder leerde ik het belang van items die praktisch én goed zijn. In de jaren twintig van de vorige eeuw werden er nog echte kwaliteitsproducten gemaakt, bedoeld om minstens een leven lang mee te gaan. Dat idee wil ik reflecteren in alles wat ik doe. Het us in de naam staat trouwens niet voor de United States, maar voor onze community.”

Hij noemt het grappig dat wat begon als een creatieve uitlaatklep, de katalysator is geworden van hoe ze hun leven nu, sinds enkele maanden, leiden op een afgelegen droomplek in Federal, Queensland, een gehucht met zo’n driehonderd inwoners in het achterland van de Sunshine Coast. “We zaten al in het proces voor een forse hypotheek. We konden een miljoen dollar lenen, maar de huizenprijzen zijn hier sinds de start van de pandemie hysterisch gestegen; met dat bedrag koop je nog slechts een appartementje. Gelukkig deed zich op tijd een andere mogelijkheid voor: in plaats van een lening afsluiten, besloten we ons spaargeld aan te wenden om te gaan bouwen op het land van mijn schoonouders.”

Ongemak 

Elle’s ouders bezitten een groot stuk land en kochten een oude Queenslander uit 1924 nota bene, een vrijstaand houten huis met golfplaten op het dak en een veranda – de meest iconische architectuurparel van Australië. “Zo’n woning wordt doormidden gezaagd, vervoerd per vrachtwagens, waarna ze op de plek van bestemming weer in elkaar wordt gezet. Omdat het weer hier nogal kan spoken, hebben ze het op vier meter hoge palen gezet. Elle en ik hebben ons huis eronder gebouwd, geheel in de stijl van de Queenslander erboven. Met hulp van mijn vader die heel handig is. Mijn ouders kwamen voor twaalf weken over uit Portland om onze zoon te ontmoeten, hun eerste kleinkind. Toen konden we meteen samen aan de slag.”

Het huis heeft zijn uitdagingen, zegt Christian. “Zo stammen alle ramen en deuren uit begin negentiende eeuw en behoefden reparatie. Daarbij wilde niet één Australische aannemer zijn vingers eraan branden; die werken liever met standaardmaten. Het interieur bevat veel antiek van The Drill Hall Emporium, keramieken lampen en handgemaakte koperen waterleidingen, veel spullen ook van deVol Kitchens. We sparen voor elk stuk, dus het is een project van de lange adem. Zo hebben we nu een schitterend georgiaans aanrecht, maar nog geen wasbak. Wel een magnetron, maar nog geen oven. We willen alles perfect maken, dan maar wat langer ongemak. Maar onze slaapkamer is gelukkig groot en voelt als een vijfsterrenhotelkamer.”

Kamperen in eigen huis

“Elle en ik geloven sterk in de kracht van multigenerational living. Veel handen maken ook licht werk – het is fijn om met familie een prettige leefomgeving te creëren voor ons allemaal, een plek waar we elkaar kunnen helpen. Het huis is compleet off-grid, elektriciteit komt van een accu die Elle’s vader heeft ontworpen. Haar moeder is een geweldige green farmer, ze heeft al veel eetbare tuinen voor anderen opgezet. Geloof het of niet, er groeien hier radijsjes ter grootte van een voetbal.

We zijn zo veel mogelijk selfsupporting, al zeg ik eerlijk: Elle en ik zijn wereldser dan haar ouders. Wij houden ook van luxe en comfort en gaan graag uit eten. Koken doen we sowieso weinig nu, voor de afwas moeten we naar de badkamer. We kamperen in ons eigen huis. Dat kan soms frustrerend zijn, maar we weten dat we eeuwig dankbaar zullen zijn als het straks af is.”

“Ons doel is om hier gezonder te gaan leven en onze creativiteit te stimuleren, alleen al door begrip van hoe alles groeit en bloeit”, zegt Elle. “Het is echt te gek hier, midden in de natuur. Het eerste café ligt al op vijftien minuten rijden, dus zo afgelegen is het ook weer niet. Maar het voelt wel zo, omdat we ingesloten zijn door bergen. Een kilometer lange dirt road leidt naar het huis.”

Paradijselijk

Christian: “Mijn droomauto, een Jeep Wagoneer uit 1978, heb ik helaas moeten verkopen toen ik naar Australië verhuisde, maar onze Toyota FJ40 Land Cruiser uit 1976 doet het op die weg ook prima.” De sterrenhemel is er paradijselijk. “Zo veel sterren, en de mist is hier zo waanzinnig en onwerkelijk”, aldus Elle. Als gevolg van overstromingen zaten ze al diverse malen opgesloten en konden het land niet af. Christian: “Maar ook dat was een interessante ervaring. Of er momenten zijn geweest waarop we dachten: wat hebben we gedaan, waarom híer wonen? Wat denk je? Ontelbare keren, haha.”

Elle: “Sinds we hier wonen gaat ons creatieve proces dieper, we denken over alles veel meer na. De oorzaak daarvan is denk ik een mix van de ruimte die we hier hebben en het zo dicht op mijn ouders zitten. We onderzoeken ook de reis die zij gemaakt hebben in het leven en denken na over onszelf als ouders.”

Dol op flirten

Elle en Christian ontmoetten elkaar in 2015 via Tumblr. “Christians account was het eerste wat ik begon te volgen. Hij had destijds een vriendin en zij had mijn Tumblr op zijn account toegevoegd. Toen ze uit elkaar waren, plaatste Christian af en toe commentaar onder mijn foto’s, en op een dag was dat: wanneer gaan we trouwen?” Christian: “O man, ik was destijds nog een groot kind en dol op flirten, en Elle zag er zo gelukkig uit op al haar foto’s. Ik kende alleen de moody, depressieve never smile in pictures kunstscene, en plotseling was daar Elle, die artistieke, smaakvolle foto’s maakte waarop ze altijd lachte – woest aantrekkelijk. Haar vreugde is besmettelijk: iedereen die met haar optrekt, gaat daarna als beter persoon naar huis.”

“We gingen skypen en na dat ene gesprek voelden we beiden dat het weleens zou kunnen werken tussen ons”, zegt Elle. “Christian woonde op dat moment in Texas, maar moest twee maanden later voor werk naar San Francisco, waar ik op dat moment op vakantie was met mijn moeder en drie zussen. Daar heb ik hem voor het eerst in levenden lijve ontmoet. Het was zo gezellig, dat hij besloot te blijven om met ons vakantie te vieren. Het voelde als een match made in heaven. Online heb ik berichten van mensen gekregen die ons separaat volgden, voordat wij elkaar kenden, en toen al vonden dat we een leuk koppel zouden zijn. How weird is that!”

Tot zover het sprookje

Ze gingen samenwonen in Portland en tot zover het sprookje, want Christian had nog flink wat demonen uit het verleden te overwinnen, zo bleek. Elle: “We zijn door een supereerlijke periode gegaan, waarbij we diep in onze onzekerheden zijn gedoken. Christian ging vreemd. Daarvoor waren veel redenen die ik probeerde te begrijpen, maar geen daarvan deed de pijn teniet die hij mij, en in het verleden anderen, ermee deed.”

Christian: “Door therapie begrepen we hoe belangrijk het was om de wortels van mijn gedrag te onderzoeken, waaróm ik vreemdging. Een ontzettend pijnlijk proces, maar noodzakelijk om te begrijpen dat ik getraumatiseerd was door mijn jeugd. Ik ben op mijn achtste seksueel misbruikt. Maar al heb je een traumatische achtergrond, dat betekent niet dat je onschuldig bent als je verkeerde dingen doet en mensen kwetst. Er is veel in mijn leven dat ik met terugwerkende kracht graag zou willen veranderen.”

Op zijn veertiende liep hij van huis weg. “De ouders van een vriend, echte engelen, hebben me toen in huis genomen. Zij werden mijn wettelijke voogden. Later heb ik nog een tijd rondgezworven, ik weet wat het is om arm te zijn. Zo heb ik eens een week geleefd op een pot augurken van de Dollar Store. Mijn pornoverslaving begon als een mechanisme om te normaliseren wat mij was overkomen en uit een honger naar macht, maar ze werd al snel een allesverslindende drug die de manier veranderde waarop ik vrouwen zag. Als objecten. Elle heeft me op diverse manieren geholpen mijn verslavingen de baas te worden, maar het was vooral haar vreugde. Ik had nog nooit iemand ontmoet die zo puur en onschuldig was. Engel- achtig op haar manier. Van me te houden toen ik door het slechtste van mezelf ging, is de mooiste gift die ze me kon geven.”

Eerlijkheid

Het mooist aan Christian is zijn eerlijkheid, zegt Elle op haar beurt. “Het is verfrissend om iemand te zien die deep down een drive heeft voor eerlijkheid en transparantie, zelfs als het moeilijk of uitdagend is.” Nu is Christian vijf jaar clean en een uitgesproken antipornoactivist. “Ik heb gerouwd om mijn verloren jeugd, maar vind blijheid in de hoop dat wat ik nu doe – er open over zijn in interviews en op mijn account, gemixt met de manier waarop ik mijn bedrijf run – troost en verlichting biedt aan anderen die kampen met dezelfde verslaving. Ik probeer ze te laten zien wat vrijheid en echte liefde is.

Te lang heb ik gedaan alsof ik mijn leven voor elkaar had, om anderen ervan te overtuigen dat wat ik deed authentiek, oprecht en goed was. Newsflash, it doesn’t work! Ik moest echt die macho persoonlijkheid van me afschudden. Daarom heb ik een paar jaar geleden mijn Instagramaccount 1924us met 700.000 volgers gedeletet. Wat denk je: werd ik vorig jaar benaderd door een Duitser die de accountnaam had geclaimd. Of ik het terug wilde. Wéér een engel die op mijn pad kwam.

Ik hou nog steeds van mijn ouders. Mijn moeder was een huisvrouw die haar best deed om drie jongens op te voeden. Mijn vader ook, maar hij zat lange tijd bij de marine en was vaak van huis. Ik weet inmiddels dat hij ook het slachtoffer is van een gebroken jeugd. Zelfs nu hij vijftigplus is, heeft hij nog steeds moeite dat toe te geven. Dat maakt me verdrietig. Ik hoop dat hij op een dag hetzelfde geluk ervaart als ik nu.”

Eindelijk vrij

In 2018 vertrokken Elle en Christian vanuit Portland naar de Sunshine Coast en trouwden ‘snel en goedkoop’. Niets staat hun geluk, met twee kleine kinderen, meer in de weg. Christian: “Ook wij zijn nu weer geboeid door de magie van alledaagse dingen. Ik voel wel extra verantwoordelijkheid om een jongen (ze hebben een zoontje en een dochtertje red.) op te voeden in een wereld waarin mannelijkheid zo vaak bevraagd wordt. Naast waarden en tradities willen we Alaska meegeven dat het belangrijk is om emoties te durven uiten, ongeacht wat die zijn. Wij zien dat echt als een gave.”

Het stel deelt een diepe liefde voor Christus, hoewel Christian van zijn 16de tot 25ste atheïst was. “Ik had destijds veel woede in me, maar kan met trots zeggen dat ik zonder God niet de man zou zijn die ik vandaag ben. Veranderen in een christen was een weloverwogen beslissing. Op mijn zwakste moment werd ik geconfronteerd met de keuze: geef ik toe dat ik veel verkeerd heb gedaan, ongelukkig en ongezond ben, en dat wil veranderen, óf zeg ik: ik ben tevreden met mijn leven en ga zo door.

De waarheid was dat ik niet gelukkig was. Ik voelde me miserabel en had God meer dan ooit nodig. Dat heb ik erkend en ben daardoor niet langer een slaaf van mijn trauma’s. Daarom voel ik me nu vrij.”

Dit interview is oorspronkelijk gepubliceerd in het september/oktober 2022-nummer van Vogue Living.