Aan het einde van zo’n klusdag zitten Rudmer en ik dan ook bij het vuur, te lachen dat we dit enorme project überhaupt zijn aangegaan. Ik moet eraan wennen dat ik dagenlang helemaal onder het zand en de stof zit, en de dennennaalden na een week nog steeds uit mijn haar haal. Ik kan niet wachten tot het klaar is, en tegelijkertijd koester ik deze fase in mijn leven. Wanneer krijg je nou de kans om drie (kleine) droomhuizen te bouwen in het bos?

Een thuis creëren

We hebben ons boshuis gekocht omdat we veel potentie zagen in de grond, de twee houten hutten en het oude huisje met het schattige rieten dak. Alles is oud en verrot door de vocht die in het bos blijft hangen; we wisten dat het een groot project zou worden om van deze plek een thuis te maken. En in dat proces liep ik al snel ergens tegenaan.

Ik ben mijn hele leven van plek naar plek gegaan; nog nooit heb ik me ergens ‘gesetteld’, wat dat dan ook mag betekenen. Ik heb ’thuis’ nog nooit gezien als een fysieke plek met vier muren. Het is voor mij altijd een gevoel geweest, zoals ik bij m’n ouders heb, bij m’n broer en bij Rudmer. En nu ook in het natuurgebied waar we wonen. Het vele verhuizen heeft me een bepaalde kijk gegeven op wat een thuis voor mij is – en dat voel ik niet bij een huis.

Ik werd dan ook heel angstig van het idee dat ik al mijn tijd en geld moest gaan investeren in een huis, een forever home. Ik hoef geen groot huis, vol met spullen of een inloopkast voor al mijn schoenen. Nee, ik zie vooral open en lichte ruimtes voor me, zodat ik de hele dag de bomen om me heen heb, met een aantal mooie items die ik gaandeweg heb verzameld, en waar ik rust en kalmte kan ervaren. Toen we hierover begonnen na te denken, kwamen Rudmer en ik op één woord: ‘nest’. Het juiste woord voor de plek die we willen creëeren, een plek die warm en natuurlijk aanvoelt.

Geen praktisch huis

Met dat idee zijn we naar een architectenbureau gegaan, gespecialiseerd in het bouwen met hout. We hebben ze eigenlijk carte blanche gegeven. Tijdens de eerste afspraak zeiden we: “We willen vooral niet een conventioneel huis. Het hoeft ook niet praktisch te zijn, als het maar open en warm is.”

Met dat concept zijn we het afgelopen jaar van start gegaan. Om zoiets van de grond te krijgen, ben je wel even bezig. Alle technische zaken zijn anders dan bij een gewoon huis, en daarbij wonen we in een beschermd natuurgebied met een heleboel regels. We gaan een huis bouwen dat zich perfect mengt met het bos, van buiten en binnen. Een warm nest.

We zijn eindelijk klaar om te gaan beginnen. Gelukkig gaat een aannemersteam het, in samenwerking met onze architecten, grotendeels bouwen. Want slopen kan ik ondertussen wel, maar de rest laat ik toch liever aan professionals over.