Kate de muze I

Kate Moss maakte wel indruk op de jonge Britse fotograaf Corinne Day, zelf een voormalig model. En dan juist vanwege die anti- supermodellenuitstraling. Kate was dan misschien niet superglamourous, ze bezat wel iets dat je nergens kunt kopen, dat geen make-upartiest erop kan schilderen of kapper kan knippen: ze was cool. Day zag haar foto’s bij Storm, nodigde haar uit voor een casting en was meteen weg van Moss. “Ze had iets heel natuurlijks en zorgeloos, en was zich niet zo bewust van hoe ze eruitzag. Ze was streetwise, een beetje brutaal en had een echte persoonlijkheid. Dat zie je niet zo vaak bij zo’n jong meisje.”

Ze was perfect voor een nieuwe, rauwere esthetiek, een tegenreactie op de glamour en perfectie die op dat moment in de modebladen hoogtij vierde. Voor het Britse The Face, op dat moment het meest toonaangevende avant-gardemagazine van de wereld, togen Day, Moss en de jonge stylist Melanie Ward in maart 1990 naar de winderige Engelse kust voor de shoot die haar echte doorbraak werd.

En zo verscheen Kate Moss onder de kop ‘The 3rd Summer of Love’ op de cover van The Face van juli 1990. Geschoten in zwart-wit, schijnbaar zonder make-up, de ogen dichtgeknepen tegen de zon, draculatandjes on full display en met op haar hoofd een zelfgemaakte verentooi. De bijbehorende serie in het blad was even vernieuwend, zowel in de ongedwongenheid van de poses van Kate, als in de mix in de styling met vintage vondsten van Portobello Market, gecombineerd met designerkleding en klassiekers, zoals Levi’s-jeans en Birkenstocks. Het was duidelijk: de jaren negentig hadden hun nieuwe ‘face’. 

Kate de muze II

Na die legendarische Face-cover kwam de carrière van Kate eindelijk echt op stoom. Hetzelfde jaar liep ze haar eerste catwalkshow voor John Galliano die op dat moment ook aan het begin van een grote carrière stond. Ze was zo zenuwachtig om samen met ‘de Grote Drie’ – Linda, Christy en Naomi – op de catwalk te verschijnen dat ze niet at, zich na de show volgoot met whisky, om daarna out te gaan en haar vlucht naar huis te missen. 

In die periode maakte ze ook kennis met de jonge, veelbelovende Amerikaanse fotograaf Mario Sorrenti, die als een blok voor haar viel en zijn eerste ontmoeting met haar later omschreef als een ‘esthetische shock’. “Ze was de mooiste vrouw die ik ooit gezien had.” Ze werden verliefd, trokken samen in bij Kates moeder Linda en ondertussen maakte hij continu foto’s van haar. Toen die de invloedrijke artdirector Fabien Baron onder ogen kwamen, bracht hij haar in contact met ontwerper Calvin Klein, die direct haar potentie zag. Kate werd het nieuwe gezicht van Calvin Klein en samen met Mark ‘Marky’ Wahlberg verscheen ze in de CK-campagne van 1992. 

Wahlberg is overigens een van de weinige personen met wie ze gewerkt heeft over wie ze iets negatiefs heeft gezegd. Blijkbaar werd hij tijdens de shoot iets te handtastelijk en intimiderend en later vertelde ze dat ze zich, ze was pas zeventien, geobjectificeerd, kwetsbaar en bang voelde en zelfs valium moest nemen voor de shoots. Het was die kwetsbaarheid waar Klein naar op zoek was, volgens Kate. 

Verliefde ‘gaze’

Calvin Klein begreep ook dat juist de verliefde gaze van Sorrenti Kate extra aantrekkelijk maakte. Hij stuurde de twee in 1993 – zonder stylisten, zonder mensen voor make-up en haar – naar de Virgin Islands en vroeg ze de hele trip vast te leggen. Dat werd de legendarische campagne voor het parfum Obsession: een document van een eerste, alomvattende grote liefde met eindeloos veel close-ups van Kate zonder make-up, met zichtbare sproetjes en nat haar van de zee. Ook kwetsbaar, maar dan op een liefdevolle manier. “Wij waren zo geobsedeerd met elkaar, het was heel gepassioneerd”, vertelde Moss jaren later naar aanleiding van het verschijnen van een boek met niet eerder gepubliceerde foto’s van die trip. En dat zie je terug in de foto’s. 

Lees het volledige artikel in de Kate Moss-special in het aprilnummer van Vogue Nederland, dat nu in de winkel ligt en hier online te bestellen is.