peggy-gou-is-de-coverster-van-vogues-the-music-issue-mode-is-onderdeel-van-mijn-performance-298746
©Marie Wynants, Vogue Nederland, juni 2024

De Koreaanse dj, producer en superster Peggy Gou (32) is net weer thuis in Berlijn als Vogue Nederland haar spreekt. Ze kan hier even op adem komen na een Zuid-Amerikaanse tour, wetende dat ze kort daarna twee keer als headliner op het Amerikaanse festival Coachella zal staan. Dat kosmopolitische zat er altijd al in. Peggy Gou werd geboren als Kim Min-ji in de Zuid-Koreaanse havenstad Incheon. Maar op veertienjarige leeftijd werd ze door haar ouders naar Londen gestuurd om een opleiding te doen aan de London College of Fashion. Daarna werkte ze nog als correspondent voor Harper’s Bazaar Korea en verhuisde ze naar Berlijn, de stad waar ze verliefd werd op elektronische muziek, eerst als raver in de legendarische club Berghain en daarna als dj. 

Peggy Gou voor Vogue Nederland

Je kent haar van de hits Starry Night en It Goes Like (Nanana). En nu bereidt Gou zich voor op de release van haar debuutalbum I Hear You, dat op 7 juni uitkomt. Ze is een drukke duizendpoot, die een eigen modemerk had en een eigen platenlabel runt. Ook is ze met ruim vier miljoen Instagramvolgers een invloedrijk stijlicoon. Muziekfans kunnen niet om haar schoonheid heen, maar als ze verbinding maakt via Zoom, vraagt Gou of de camera uit mag. “Ik kom net uit de studio, dus ik zie er niet uit. Ik lijk mijn broer wel. Of kan ik mijn zonnebril ophouden?” Als ze toch in beeld verschijnt, met zonnebril en in een ruimvallend wit overhemd, blijkt maar weer: Peggy Gou kán er niet slecht uitzien. 

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Een dag later is de fotoshoot, in de Oat Milk Studios in Berlijn. Nadat Peggy Gou was gespot bij het tienjarig jubileum van Nicolas Ghesquière, creative director bij Louis Vuitton, bleken ze een perfecte match voor deze shoot. Vogue Nederland kreeg als eerste toegang tot de pre-fall-collectie, voordat die werd getoond in Shanghai. In het interview zegt Gou dat ze een langdurige relatie heeft met Louis Vuitton en al een jaar of acht trouw naar de shows gaat. Tijdens de shoot straalt Gou tegen een simpel canvas. Ze heeft weinig opsmuk nodig; dat zou alleen maar afleiden van haar stoere look en vele tattoos. Gou draagt haar eigen sieraden, en natuurlijk haar eigen zonnebril. Wat schuilt er achter die zwarte glazen? 

Peggy Gou in Vogue Nederland juni 2024
©Marie Wynants, Vogue Nederland, juni 2024

I Hear You 

“Ik werk al sinds de pandemie aan mijn debuutalbum I Hear You. Ik luisterde destijds veel naar jaren negentig-muziek, dat sleepte me er echt doorheen. Die sound hoor je dus terug op mijn album. Het voelt alsof ik jarenlang een baby heb gedragen en nu komt-ie er eindelijk uit. Ik ben daarom zowel nerveus als opgewonden. Ook ben ik heel trots op de twee artiesten met wie ik samenwerkte. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik een nummer met Lenny Kravitz mocht opnemen. Hij is zo hot en cool, en deed het geweldig op I Believe in Love Again. Ook zocht ik naar een Spaanstalige rapper en kwam zo uit bij Villano Antillano. Zij is echt een queen, met een geweldige stem. All That is daarom mijn favoriete track, gevolgd door Lobster Telephone, de nieuwe single. Dat nummer is vernoemd naar een kunstwerk van Salvador Dalí.”

Seoulsi Peggygou 

“Veel van mijn nummers zing ik zelf, in het Koreaans, omdat ik daarmee mijn culturele identiteit kan uiten. Ik voel me ook wel een ambassadeur van mijn land. Voorheen vroeg men altijd of ik Japans of Chinees was, maar door de populariteit van K-pop weten mensen nu ook waar ik vandaan kom. Daarom wordt mijn muziek ook wel K-house genoemd. Op mijn nieuwe album hoor je ook de gayageum, een traditioneel snaarinstrument. Dat nummer heet Seoulsi Peggygou, de bijnaam die Koreaanse fans mij hebben gegeven. De eerste keer dat ik moest huilen tijdens een optreden was ook in Korea, toen ik Starry Night inzette. Zij zijn de enigen die de tekst echt begrijpen, dus toen iedereen meezong, was dat overweldigend. Maar muziek in een andere taal kun je je ook toe-eigenen. Ik verzamel zelf graag platen uit Japan en andere landen waarvan ik de taal niet begrijp, maar die me toch heel dierbaar zijn.”

Dj-slash-producer 

“Ik hou ervan om langere tijd in mijn eentje in de studio te werken, maar krijg ook veel energie van een publiek. Als je een nummer opneemt, hoor je het duizenden keren. Maar het beste gevoel is als je die track dan eindelijk voor een crowd kunt spelen en hun reactie ziet. Mensen geloven het vaak niet als ik het zeg, maar ik krijg bij ieder optreden nog steeds vlinders in mijn buik. Als dat niet meer zo is, moet ik wat anders gaan doen. Ik ben een gevoelig mens en voel altijd de sfeer aan. Ik wil mensen opvrolijken en ze een goed gevoel geven. Het mooiste compliment dat fans me kunnen geven, is als ze zeggen dat mijn muziek hen door een moeilijke periode heeft geholpen. Het effect van muziek kan soms echt een religieuze ervaring zijn. Daarom wil ik muziek maken die tijdloos is, waar je keer op keer van kunt genieten.”

Mensenmassa 

“Bij grote festivals mag je meestal maar anderhalf uur draaien. Ook moet je er rekening mee houden dat je niet ieders aandacht hebt, omdat ze staan te kletsen of wat te drinken halen. Dat vraagt dus om een andere mindset als dj. Daarom vind ik het leuker om in een intieme club te draaien met een paar honderd mensen. Maar dat is tegelijkertijd ook spannender, want als de helft niet danst, valt dat veel meer op en raakt het me ook meer dan als tien- van de twintigduizend mensen stilstaan. Ik wil nooit vergeten hoe ik begon en blijf dus in kleinere, zweterige clubs spelen. Mijn favoriete club is Robert Johnson in Frankfurt, omdat de sfeer daar heel intiem is en mobieltjes verboden zijn. Mensen komen daar echt om te dansen en hun zorgen te vergeten. Maar ik ben ook dol op het Nederlandse festivalpubliek, omdat jullie muziek echt begrijpen. En dat zeg ik niet alleen omdat dit voor de Nederlandse Vogue is.”

Geen slechte promo 

“Tegenwoordig filmen mensen alles. Ik snap dat je je favoriete artiest en jouw herinnering daaraan wil vastleggen. Maar sommige fans livestreamen mijn hele set. Dat is soms vervelend, maar ik probeer maar zo te denken: die mensen doen mijn promo. Zij vertellen aan hun vrienden dat ze dit niet hadden mogen missen en er volgende keer bij moeten zijn. Het stoort me ook niet als mensen vervelende dingen over me zeggen op social media. Ze hebben het tenminste over me en vergroten mijn naamsbekendheid. En als je mij zogenaamd niets vindt, waarom steek je dan toch zoveel tijd in me en blijf je terugkomen naar mijn Instagram? Social media heb ik altijd op mijn eigen manier benut, al sinds het Tumblrtijdperk. Ik vind het leuk om te delen wat ik draag en wat ik eet, maar meng me nooit in politieke kwesties. Ik wil alleen delen waar ik blij van word, en connecten met mijn fans.”

Peggy Gou in Vogue Nederland juni 2024
©Marie Wynants, Vogue Nederland, juni 2024

Forever young 

“Ik was altijd al geïnteresseerd in mode, sinds ik tiener was. Ik wilde nooit de kleren aantrekken die mijn moeder uitkoos en droeg liever opvallende kleuren. Nu denk ik goed na over waar ik optreed, op welk moment van de dag, en met wie ik ben. Mode is dus onderdeel van mijn performance. Ik vind het zelf ook fijn als een artiest moeite doet om voor zichzelf te zorgen en er goed uit te zien. In het begin van mijn carrière werd mijn uiterlijk weleens tegen me gebruikt en nam men me minder serieus; alsof getalenteerde mensen geen goede looks kunnen hebben. Dus kleedde ik me meer ingetogen, terwijl ik dat dus niet ben. Ik ben blij dat ik dat nu heb losgelaten. Who cares? Life is short en ik wil gewoon mezelf zijn. En het is gek om over jezelf te zeggen, maar ik kan er ook niets aan doen dat ik er goed uitzie en nooit oud zal lijken, omdat ik Koreaans ben. Dus dan kun je je maar beter eeuwig jong gedragen.” 

Peggy Goods 

“Via ontwerper Virgil Abloh, die in 2021 overleed, kreeg ik de kans om mijn modelabel Kirin op te richten. Maar ik moest daar uiteindelijk mee stoppen om me op mijn muziek te focussen. Ik ontwerp wel mijn merchandise, Peggy Goods, samen met mijn creatieve team. Dat is ook een manier om fans te verbinden. Zij komen met de leukste woordgrappen die ik gebruik voor mijn merch. De items zijn vaak limited edition, die kun je dan alleen bij een bepaald evenement krijgen, als een souvenir. Zo kunnen fans elkaar ook herkennen: was jij daar toen ook bij? Ik ben zelf dol op sneakers, dus ik werk al langere tijd met Nike samen. En dus met Louis Vuitton. Ik werk ook graag met Bottega. Matthieu Blazy is killing it! Mijn culturele trots uit zich ook in mode. Ik zeg altijd: Korea is de toekomst. Er is daar zo veel talent.”

Selfcare 

“In 2019 trad ik meer dan tweehonderd keer op, soms was ik op één dag in drie verschillende landen. Maar ik doe het tegenwoordig wat rustiger aan. En nu mijn album uitkomt, wil ik ook niet al te gestrest zijn en wat ruimte in mijn hoofd houden. Ik ga daarom graag naar de sportschool, om in balans te blijven. Ik mediteer ook, al duurde het even om de juiste vorm te vinden. En ik krijg ook altijd een energieboost als ik mijn familie en vrienden zie in Korea. Tegelijkertijd ben ik altijd al druk geweest en wil ik iedere dag iets doen. Ik heb dat van mijn vader, die meestal rond zes uur opstond en geen tijd wilde verspillen. Maar ik slaap slecht, dus ik geef hem daar de schuld van. Hij had me vroeger gewoon moeten laten uitslapen!”

Trots van de familie 

“Toen ik begon met dj’en vonden mijn ouders dat niks – tot ik genoeg geld op mijn rekening had. In de Aziatische cultuur worden dj’s gezien als rebellen. Waarom kom je om vier uur ’s nachts thuis, ruikend naar sigaretten, als je ook een goede baan kunt hebben? Ze hebben toch liever dat je dokter wordt. Mijn ouders snapten eerst niet wat ik deed, dachten dat ik maar knopjes aan het indrukken was. Ze hebben lange tijd geklaagd, maar me nooit laten vallen. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Ze zijn zelfs naar een show komen kijken en dansten vrolijk mee.”

Vrouwelijke dj 

“Er wordt vaak gevraagd hoe het is om een vrouwelijke dj te zijn, of een Aziatische dj, maar nooit gewoon hoe het is om dj te zijn. Toch denk ik dat we de goede kant op gaan. Er zijn veel goede vrouwelijke dj’s en als ik word geboekt voor een show, vraag ik ook altijd of ze nog meer vrouwelijke artiesten programmeren. Het is ook grappig dat er in mijn publiek vaak meer vrouwen staan dan mannen. Aan de ene kant wil ik niet worden gereduceerd tot mijn Aziatische wortels of mijn vrouw-zijn. Maar ik voel wel altijd herkenning als ik een andere Aziatische artiest zie optreden, alsof we broer en zus zijn. Dus we moeten elkaar ook steunen.”

Op zoek naar thuis 

“Ik kan niet de rest van mijn leven touren. Daarom heb ik ook mijn eigen muzieklabel, Gudu Records, zodat ik andere artiesten kan helpen. Ik wil niet dat zij worden begrensd of in twijfel worden getrokken, zoals aan het begin van mijn carrière gebeurde. Daarom creëerde ik een platform waaruit ze kunnen groeien. En wie weet kan ik dan op een gegeven moment met pensioen en me met mijn familie ergens terugtrekken. Voor nu voelt Berlijn nog als thuis, maar ik ben ook op zoek naar een huis in Londen. Op zich zou ik wel een lange relatie willen hebben, maar dan met iemand die mijn levensstijl begrijpt en die er ook van houdt om veel te reizen. Zo’n persoon is niet makkelijk te vinden.” Lachend: “Dus tot die tijd heb ik lovers in ieder land.” 

Dit interview is oorspronkelijk gepubliceerd in het nieuwe juninummer van Vogue Nederland, The Music Issue, dat vanaf 23 mei in de winkel ligt en hier online te bestellen is.