Hoewel de meeste koppels ervoor kiezen om in de lente of de zomer te trouwen, kan een herfst- of winterbruiloft ook prachtig zijn. Het bewijs daarvan is de bruiloft van Astra Olander Vanheesbeke en Roeland Vanheesbeke, die plaatsvond op het sprookjesachtige Zweedse platteland tijdens een zonovergoten herfstweekend.
Sterke roeping
De uit Antwerpen afkomstige Roeland Vanheesbeke werkte bij Vogue Scandinavia als grafisch ontwerper toen hij de Zweedse Astra Olander ontmoette. “Ik was meteen verliefd toen ik haar voor het eerst zag. Het was een energie die ik nog nooit had gevoeld en ik wist meteen dat zij de ware was”, vertelt hij. Vanheesbeke was van plan om terug te keren naar Antwerpen, maar voelde een “sterke roeping om contact proberen te maken voordat ik wegging, misschien wel voor altijd”.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
De twee dronken samen een kop koffie, waarna de ontwerper overtuigd was om zijn plannen te wijzigen: hij wilde zijn waar zij was. “Het voelde alsof ik thuiskwam – en alles eromheen in het leven begon op zijn plaats te vallen”, aldus Vanheesbeke. “Ik was niet alleen smoorverliefd, maar begreep ook meer van de schoonheid van het leven in Scandinavië. Tijdens onze eerste maand nam ze me mee naar Kasteel Drottningholm. Op dat moment, onder een picknickkleed tussen de vallende bladeren, wist ik dat ik met haar wilde trouwen.”
Verloving in Spitsbergen
“Roeland is zo’n geweldig persoon”, zegt Olander Vanheesbeke, die vertelt over hoe de verloving tot stand kwam. “Mijn favoriete film is The Secret Life of Walter Mitty. Het belangrijkste idee achter deze film is om het leven te leven, om de dingen te doen die je wil doen, om ervoor te gaan. Dus ik vertelde Roeland over deze film en zei zoiets als: ‘Ik mis het om op avontuur te gaan. Ik wil echt ergens naartoe. Stel je voor dat je naar een plek als Spitsbergen gaat!’ En dat was het – het kwam gewoon voorbij in een gesprek.”
Vanheesbeke: “Ik verraste haar met een reis naar Spitsbergen, in het noordoosten van Scandinavië. We kwamen aan op Valentijnsdag. De dag erna, op 15 februari – officieel de eerste dag dat het weer licht werd in het noordpoolgebied na een lange periode van duisternis – vroeg ik haar ten huwelijk.” Olander Vanheesbeke vult aan: “Roeland organiseerde allemaal geweldige dingen: we gingen rijden op hondensleeën, we verkenden de omgeving. En op een avond nam hij me mee naar de top van de berg. Het noorderlicht was te zien, zo prachtig. Vervolgens ging hij op één knie.”