Het lijkt wel of alle merken zichzelf tegenwoordig als commerciële cults presenteren, waar je bij kunt horen door een product te kopen. Wat is de aantrekkingskracht van deze nieuwerwetse, kapitalistische sektes?
‘Eén uur per week hoor ik bij een cult’
Mijn nieuwe yogadocent zegt dat we de les vandaag anders gaan doen. In plaats van dat zij de les leidt en aanwijzingen geeft, moet iedereen zelf yogahoudingen aannemen. Zij zal in stilte rondlopen en ons individueel corrigeren. Ik denk terug aan mijn reservering vanochtend, steek mijn hand op: “Dit was toch een begeleide les?” “Klopt”, zegt de docent, “maar volgens mij is deze groep klaar om het zelf te doen.” Ik kijk om me heen om te zien of anderen dit ook heel raar vinden, en net als ik hun geld terug willen. Wat ik zie: een zaal vol mensen die gewillig opstaan om, inderdaad, uit zichzelf een serie yogahoudingen te doen. Omdat ik niet wil achterblijven doe ik ook maar een downward dog.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Als ik drie kwartier later in full wheel sta – op handen en voeten, met je rug naar de grond; een bruggetje – legt de docent haar hand op mijn onderbuik. “Push”, zegt ze. Zo hard als ik kan duw ik mijn bekken naar boven. Als ik naderhand naast haar sta in de kleedkamer, zeg ik dat ik de les toch leuker vond dan ik dacht. “Ik moest gewoon even wennen.” De docent glimlacht alleen maar, loopt zonder antwoorden terug de yogazaal in.