Waarom word ik meer gewaardeerd met blond haar? En, waarom voel ik de drang om steeds van haarstijl te veranderen? De antwoorden verrassen me en geven meer inzicht in mijn eigen persoonlijkheid.
Ik raak namelijk snel verveeld met mijn ‘look van het moment’. Hoewel er niks ‘mis’ mee is, voelt het verkeerd om lang één kapsel te dragen. Saai, niet creatief. Toch vind ik dat het niet uit moet maken wat iemands haardracht is. Het is een cliché waar we het online te vaak over hebben, maar ik benoem’m toch nog maar een keer: schoonheid zit van binnen.
Eind januari kocht ik een superlange blonde pruik. Gewoon omdat ik dat wilde. Nog geen dag later merkte ik een verschil in de manier waarop mensen op mij reageerden. “Blondes have more fun”, reageerde een goede vriend onder mijn foto.
Die uitdrukking is afkomstig van een Clairol (een merk voor haarverf) reclameslogan. Hollywood schilderde de blondine namelijk af als dom en ondeugend, daar wilde Clairol verandering in brengen. Ik denk dat het ze gelukt is dat beeld te schetsen. Een andere goede vriend vindt zelfs dat ik er ‘rijk’ uitzie met blond haar.
Referentiekader
Eigenlijk zouden we, zoals kunstenaar Ričards eerder deze maand zei, hokjesdenken moeten loslaten. Het doodt niet alleen creativiteit, maar houdt ook onnozele stereotypen bedacht door reclame en sociale media in stand. Wellicht zouden we termen als ‘blondes have more fun’ en ‘black don’t crack’ uit ons referentiekader moeten bannen. Of cancellen, zoals dat op sociale media heet. Ik heb namelijk altijd fun (ja, echt). Of dat nou met strak gevlochten cornrows of met lang blond haar is.
De hierboven afgebeelde blonde pruik droeg ik eind januari in Portugal. En wow, wat werd ik dat weekend goed behandeld. Zo hoefde ik niet eens op te staan om wat drinken te vragen en werd ik constant gebombardeerd met de vraag: ‘can I do anything for you madame?’
Uit onderzoek blijkt dat aantrekkelijk gevonden worden over het algemeen betekent dat andere mensen je beter behandelen. “We gaan ervan uit dat aantrekkelijke mensen positieve kwaliteiten hebben die niets te maken hebben met hun fysieke aantrekkelijkheid”, zegt Lauren Human, assistent-professor psychologie aan de McGill University. Wat zijn we oppervlakkig…
Haar roulette
Zoals bij alles waar ik kritiek op uit, vraag ik me tegelijkertijd af wat mijn eigen bijdrage is. Er is namelijk niemand die mij vertelt wat mijn haardracht moet zijn. Ik ben degene die de drang voelt steeds van haarstijl te veranderen. Dat het verwarrend kan zijn, kan ik me voorstellen.
Een snel research rondje bracht mij op het volgende. “Je kapsel veranderen is heel gewoon tijdens levensovergangen zoals een break-up of een nieuwe carrière”, vertelt de in Los Angeles gevestigde psychotherapeut Heather Turgeon aan Stylelist. Ik lees verder: “Een kapsel is iets waar we controle over hebben, dus voel je de neiging veranderingen aan te brengen aan het haar wanneer andere aspecten van je leven buiten je controle liggen.”
Het besef dat mensen me anders behandelen op basis van mijn haardracht is iets waar ik de komende tijd mee ga spelen, zoals bij roulette. Het klinkt eng om steeds te veranderen van look, maar ik weet wie ik ben. Een aardige dochter, een lieve zus en een zorgzame vriendin. Dát is wat uit zou moeten maken. Als mensen me anders willen behandelen door mijn haar is dat aan hen. Het leven is te kort om te voldoen aan de verwachtingen van anderen. Én te mooi om je te beperken tot maar één look.
Ik denk dat mijn volgende haardracht een rode, heel lange pruik gaat zijn à la Rihanna’s Man Down-videoclip. Of mijn natuurlijke afro, maar dan met blonde highlights. Omhoog gekamd. Echt zo wild mogelijk. Denk Macy Gray.
Voor nu geniet ik nog even van deze blonde look, en droom ik van een wereld waar mensen in real life innerlijke schoonheid waarderen. Een wereld waar het beeld van schoonheid gebaseerd is op hoe je denkt, hoe je andere mensen behandelt en of je in staat bent integer te blijven. Mijn haardracht zou geen indicatie moeten zijn van mijn schoonheid.
