“Je moet op de Academie vaak schrijven over je fotografie, maar wat ik fotografeerde, was gewoon op basis van een gevoel. Ik had interesse in de kleuren uit de natuur, compositie en een bepaalde gevoeligheid vinden in materiaal. Probeer daar maar eens een thesis over te schrijven. Op de Academie zit je echt in een trip. Ik was helemaal geobsedeerd door die vlekfoto van de grapefruit. ‘Jongens, dit is hét’, zei ik dan. De leraren zullen wel gedacht hebben: ‘Deze jongen is gewoon high’. Maar dat ben je dan ook echt. Ik wil naar een foto kijken en voelen dat het klopt.”

Gevoeligheid 

“Marisca Voskamp Van Noord, de moeder van mijn beste vriendin Bess, is een heel goede kunstenares. Ze kwam in 2021 naar mijn afstudeershow Everything Breathes en vroeg of ik mee wilde doen aan haar expositie. Ik was toen nog niet echt met mode bezig, maar meer met een bepaalde gevoeligheid van vormen naar boven halen. Vroeger had ik altijd een woordje klaar voor mensen die vroegen waar mijn werk over gaat. Nu denk ik: je voelt het, of je voelt het niet. Dat vond ik zo mooi aan Marisca, zij begreep het.”

Boek ‘Girls’

“Ik ben heel gevoelig, maar ik ben ook heel direct. Ik weet heel goed wat ik mooi vind. Als ik een foto maak, wil ik dat het iets troostend heeft en een bepaalde gevoeligheid naar boven brengt. Ik vond het eerst heel belangrijk om mensen te fotograferen die ik al kende omdat je dan die gevoeligheid gemakkelijker naar boven kan halen. Het voelt dan heel ‘veilig’, omdat ik mezelf dan ook sneller bloot kan geven. Hier komt meestal iets grafisch uit, maar ook iets romantisch – ook te zien in mijn boek Girls. Hier staan vrienden van mij in, maar ook modellen. Ik heb dit boek in één nacht ontworpen en in de ochtend naar de drukker gestuurd. Twee weken later had in het in mijn hand.”

Vogue-cover

“Het liefste wat ik altijd wilde doen, is fotograferen voor Vogue – en dan ook echt de cover, dan heb ik al van jongs af aan in mijn hoofd. Na mijn afstuderen zocht ik naar connecties met mensen in de mode-industrie, maar het lukte maar niet. Ik hoopte dat er iemand zou zijn die mijn manier van fotografie ook zou begrijpen. Een paar maanden voor mijn eerste shoot voor Vogue was ik met vrienden op vakantie, onder wie een goede vriend die ook fotograaf is. Ik weet nog dat ik er toen helemaal geen vertrouwen in had dat een shoot voor Vogue me zou lukken. Tot ik Marie ontmoette (Marie Nanette Schaepman, eigenaar van Bloom, Publishing Vogue & Vogue Living, red.). Ik mocht op gesprek komen en dacht dat ik maar één foto mocht maken, voor op een pagina. Maar toen zei Marie: ‘Nee, we mogen schieten zoveel we willen’. Daar kwam mijn eerste cover voor Vogue Living uit. Daarna dacht ik: ‘Ja, wow, dit wilde ik altijd al doen’.”

Casper schoot daarna ook nog twee covers voor Vogue. Alle drie de covers bekijk je hieronder. De tekst gaat verder onder de beelden.

Picture perfect

“Tips? Ik geloof niet zo in tips. Mensen voelen zelf wel of het vuurtje in hen zit. Een doel voor ogen hebben wanneer je fotografeert is heel goed, maar vertrouw óók op je gevoel. Als je voelt waar je kracht zit, dan is dát het. Je kan van alles een perfecte foto maken als je weet wat je ermee wil doen. Heel vaak visualiseer ik een droomklant en begin ik vanuit dat gevoel te werken. Ik kijk ook heel vaak terug op mijn eigen werk en vraag mezelf dan af of ik nu hetzelfde zou doen. Soms is een foto oneindig. Je weet ook nooit wanneer een foto af is – je kan er altijd nog iets mee doen, zoals afdrukken.”

Gut feeling

“Ik weet niet of er veel ruimte is voor mijn grafische stijl van fotografie in de mode. Het liefste zou ik een ijsvlek willen fotograferen met daarin een Chanel-logo, ofzo. Maar ik denk dat mensen toch liever een mooi gezicht willen zien naast een Chanel-parfum. Jil Sander vind ik heel cool. Het heeft iets provocatiefs. Dat mensen ergens echt van schrikken, vind ik leuk. Het heeft bijna iets demonstrerend en daar hou ik wel van. Ik vind het heel sterk wanneer je het tegenovergestelde doet van wat mensen verwachten. Als mijn gut feeling zegt dat die ijsvlek in een modetijdschrift kan, dan hé, wie weet.”