CA: Lucy’s denim en bucket hat is zooo Y2K. Ik ben voor.
ES: Heeft Crossroads de kiem gelegd voor de bucket hat-revival?
CA: Het feit dat ‘NSyncs Bye Bye Bye als soundtrack in de film is gestopt, omdat Britney en Justin Timberlake toen nog aan het daten waren… Goede zet van het PR-team.
ES: Ugh. Britney heeft alleen maar voor Justin gepleit en hij heeft haar alleen maar genaaid! (Sorry, ik ben nog steeds boos.)
CA: De drie meiden zijn ervan overtuigd dat hun chauffeur, Ben (Anson Mount), een vriend van Mimi, een seriemoordenaar zou kunnen zijn. Maar toch stappen ze bij hem in de auto. Make it make sense.
ES: Ik ben officieel oud genoeg om me meer in te leven in de moeders van deze meisjes dan in hen. Dit geeft me stress.
CA: Ah, ja, we zijn aangekomen bij de klassieke roadtrip-scene: wanneer de auto het begeeft. Daardoor krijgt iedereen ruzie. Zo erg is het niet, schat. Bel gewoon een takelwagen!
ES: Dit is iets wat ik uit eerste hand heb geleerd tijdens mijn eigen roadtrips met vriendinnen: je medebestuurders zijn niet de vijand. De auto is de vijand.
CA: Kits vlinderbroek is zo hot. Ik vind haar kettingriem ook geweldig.
ES: Heb ik een kettingriem nodig?
CA: Nu doen ze karaoke om geld in te zamelen voor het kapotte auto-onderdeel. Ik vind het geweldig dat dit hun eerste idee is, want optreden voor vreemden is zo’n succes op het gebied van geld binnen halen (not).
ES: Als je geld kon verdienen met karaoke, zou ik geen creditcardschuld hebben. (Ja, ik ben goed in karaoke en slecht met geld.)
CA: Maar die pittige punkrock-karaoke-outfits. Lucy’s gekrulde haar! Ik leef ervoor.
ES: Zo Lizzie McGuire.
CA: Lucy blijkt een echte ster op het podium terwijl ze I Love Rock ‘n’ Roll zingt. Ze gebruikt de paal, net als Britney in haar Gimme More-video. Op de een of andere manier maakt het karaoke-optreden hen rijk en verblijven ze plotseling in The Ritz. Ze bestellen alle roomservice. Hoeveel geld hebben ze verdiend met één liedje?
ES: Ik ben dol op scènes in films waarin vrouwen zonder geld een kans op rijkdom krijgen en zich te buiten gaan aan roomservice. (Zie ook: Kate Bosworth die bosbessenpannenkoeken eet in haar badjas in Blue Crush).
CA: Ze zijn bijna te Californisch. Lucy deelt een gedicht met die knappe seriemoordenaar die, zo blijkt, geen seriemoordenaar is. Het gedicht is de tekst van haar prachtige ballade I’m Not a Girl, Not Yet a Woman. Hij componeert muziek op een piano bij haar teksten. Hij heeft zeker rizz.
ES: Rizz, inderdaad. Deze acteur geeft me vlinders in mijn buik, ik weet niet waarom.
CA: Lucy ontmoet eindelijk haar vervreemde moeder, die wordt gespeeld door niemand minder dan Kim Cattrall. Hoe geweldig. Ze is een chique huisvrouw die niets met haar te maken wil hebben. Dus haten we haar, natuurlijk. (Maar haar huis is geweldig).
ES: Ik zal je nooit kunnen haten, Kim Cattrall!
CA: Dan die nare plottwist. Mimi verliest haar baby en we ontdekken dat Kits verloofde degene was die haar zwanger maakte, tegen haar wil. Maar op de een of andere manier, door de moeilijke tijden heen, brengt het de drie vriendinnen dichter bij elkaar.
ES: Ja, dit is heftig en ik was het eerlijk gezegd een beetje vergeten.
CA: Ze komen eindelijk aan in Californië. Lucy en de moordenaar-maar-niet-moordenaar krijgen het aan de stok. Er wordt ook plotseling besloten dat Lucy auditie moet doen voor de platenmaatschappij – niet Mimi, ondanks dat dit hele idee Mimi’s droom was. Maar oké, we houden van Lucy. Laten we ervoor zorgen dat ze ontdekt wordt!
ES: Als ik Mimi was, zou ik boos zijn.
CA: Lucy zingt I’m Not a Girl, Not Yet a Woman en laat het publiek versteld staan. Ze treedt op in een croptop met golvende mouwen en een jeans met lage taille. Ze ziet eruit als een popster. Ik zou haar een contract geven. We weten nooit of ze die deal heeft gekregen – maar wij zeggen alvast ‘ja’.
ES: Dat spreekt voor zich, toch? Het is Britney!
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.
