Nepborsten bij Duran Lantink en kegelvormige bh’s bij Miu Miu. Tailles die smaller worden bij Givenchy, Ludovic de Saint Sernin en Isabel Marant. Overdreven heupen bij Marine Serre, Bally, Comme des Garçons en McQueen. Merken presenteerden een scala aan vergrote silhouetten tijdens de herfst/winter 2025-shows, er was echter een duidelijke afname in het aantal modellen met daadwerkelijk rondingen.
Inclusiviteit herfst/winter 2025-runway
In het kader van Ozempic en een verschuiving naar conservatievere idealen, toonde Vogue Business het mateninclusiviteitsrapport wat betreft het herfst/winter 2025-seizoen. Opnieuw is er een daling te zien in de vertegenwoordiging van mid- en plus-size modellen in New York, Londen, Milaan en Parijs. Van de 8.703 looks die werden gepresenteerd in 198 shows en presentaties, droeg 97,7 procent van de modellen straight size (maat 30-34), twee procent mid-size (maat 36-42) en 0,3 procent plus-size (maat 44+).
De vertegenwoordiging van grote maten is dus gedaald, en dat van een al lage 0,8 procent vorig seizoen. Ook de vertegenwoordiging van mid-size maten is gedaald van 4,3 procent in het vorige seizoen.
Anastasia Vartanian, mode-content creator en schrijver, begon de overdreven curves-trend op te merken tijdens het lente/zomer 2024-coutureseizoen. Vooral bij de shows van onder andere Maison Margiela en Schiaparelli. Haar recente column voor Polyester Magazine, ‘Curves Are In, Curvy Girls Are Out’, onderzocht het contrast tussen de alomtegenwoordigheid van vergrote silhouetten (die voor sommige merken een signatuur zijn) en de afname van inclusiviteit van maten op de catwalk.
Het is makkelijker voor merken om rondingen te creëren met designelementen dan om een curvy model te casten, zegt ze. “Die rondingen zijn makkelijker te bepalen, omdat je je geen zorgen hoeft te maken over mogelijk bredere taille, heupen of dijen. Alles gaat dan precies hoe ontwerpers het voor ogen hebben”, zegt Vartanian. “Het gaat om wenselijkheid of wat voor soort lichaam wordt gezien als de norm.”
Kunstvorm of vernederend?
Sommige showbezoekers waren kritisch over de borstplaat van Duran Lantink. “Alleen het borstschild van de vrouw had iets komisch, als een soort sexy speeltje, terwijl het typisch mannelijke stuk heel doorsnee was. Het was confronterend en gênant en gaf me het gevoel dat mijn leeftijdsgenoten me ook achter mijn rug uitlachten omdat ik borsten heb die op dezelfde manier wiebelen en bewegen”, zegt styliste en modecommentator Kim Russell, die de show in Parijs bijwoonde. “Na afloop van de show mag het mannelijke model deze belachelijke siliconenborsten uittrekken. Maar de rest van ons moet zich door een maatschappij worstelen die denkt dat we een lachertje zijn.”
Duran Lantink heeft niet gereageerd op verzoeken om een reactie op Vogue Business. Volgens een persbericht voor de herfst/winter 2025-collectie was het de bedoeling van de prothetische lichaamsdelen om de modellen als actiefiguren te presenteren. “Ik hou van het idee van vrouwen als actiefiguren”, zei Lantink in het persbericht. “Ik vind dat iedereen zich aangemoedigd moet voelen om hun eigen identiteit te creëren en zich nergens door beperkt te voelen.”
Kunstmatige rondingen en ‘size 0’
De trend van kunstmatige rondingen en grotere silhouetten, naast het afnemen van lichaamsinclusiviteit, doet denken aan de vetpakkenpsychologie – een theatraal kostuum dat aan- en uitgetrokken kan worden – zegt Dan Hastings-Narayanin, adjunct-redacteur bij The Future Laboratory. “Op de catwalk bootsen overdreven silhouetten volume en rondingen na, maar alleen als theatraal spektakel. Niet als een weerspiegeling van de werkelijke diversiteit van het lichaam. Het versterkt het idee dat een groter lichaam iets performatiefs is – iets om te dragen, mee te experimenteren, maar nooit echt te belichamen”, zegt hij.
“Deze trend gaat niet over inclusiviteit van het lichaam — het gaat over controle, over beslissen waar rondingen acceptabel zijn en waar niet. Het huidige modetijdperk gebruikt volume als een kostuum terwijl het echte vollere lichamen wegvaagt van de catwalk.”
Dalingen bij ‘big four’
Net als in voorgaande seizoenen analyseerde Vogue Business alle shows en presentaties op Vogue Runway van de officiële modekalender in New York, Londen, Milaan en Parijs om het percentage straight-, mid- en plus-size-maten in de catwalklooks te berekenen. De reeksen van maten werden bepaald op basis van typische voorbeeldmaten voor de straight size en vastgestelde omschrijvingen van mid-size en plus-size.
Op 198 shows liepen slechts twaalf merken met plus-size modellen (vijf merken in New York, vijf in Londen en twee in Parijs). Van de mid-size modellen die dit seizoen op de catwalks liepen, verschenen steeds dezelfde twee of drie gezichten in de shows — vaak als het enige niet-straight model.
Inclusiviteit bij herfst/winter 2025-modeweken
Geen enkel plus-size model was te zien in een show tijdens Milan Fashion Week. In Milaan was 0,9 procent van de looks mid-size (vorig seizoen werd 1,7 procent van de looks gedragen door mid-size modellen, terwijl 0,3 procent plus-size modellen waren). Marco Rambaldi voerde de lijst voor Milaan aan met 11,1 procent mid-size looks.
In Parijs werd 1 procent van de looks gepresenteerd met mid-size modellen tegenover 2 procent vorig seizoen. Ook waren er slechts 0,1 procent plus-size modellen tegenover 0,7 procent vorig seizoen. Xuly.Bët voerde de lijst aan met 17,6 procent mid-size looks, gevolgd door Ottolinger. Sarah Burtons debuut bij Givenchy had mid-size modellen en Hermès was het enige merk in Parijs met een plus-size model op de catwalk. Opvallend genoeg worden beide merken geleid door vrouwelijke ontwerpers.
In New York daalde de vertegenwoordiging van mid- en plus-size maten van 6 procent vorig seizoen naar 4 procent voor het herfst/winter 2025-seizoen. Bach Mai en Willy Chavarria, die vorig seizoen de top tien van New York Fashion Week haalden, stonden deze modeweek niet op de kalender. Jane Wade en Collina Strada stonden respectievelijk op de eerste en tweede plaats. Ongeveer een kwart van hun cast bestond uit plus- of mid-size-modellen.
Londen bleef het meest inclusief van de vier grote modesteden. Toch is de vertegenwoordiging van mid- en plus-size maten bijna gehalveerd, van dertien procent vorig seizoen naar zeven procent dit seizoen. Karoline Vitto — die bekend staat om haar inclusieve matenlijn en vorig seizoen de Londense ranglijst aanvoerde — liet ditmaal geen show zien en koos in plaats daarvan voor een showroomconcept. Sinéad O’Dwyer, Chopova Lowena en Di Petsa, die meestal met maatdiversiteit in gedachten casten, liepen dit seizoen voorop.
De opkomst van conservatieve idealen heeft controle benadrukt, vooral als het gaat om het lichaam van de vrouw. “Deze trends gaan niet alleen over gezondheid of esthetiek. Ze weerspiegelen een diepere maatschappelijke drang naar terughoudendheid, discipline en controle over het eigen lichaam”, aldus Hastings-Narayanin. “Wanneer de rechten van vrouwen worden beperkt, is er vaak een overeenkomstige druk om een ideaal te belichamen dat niet alleen fysiek onder controle is, maar ook hypervrouwelijk en onderdanig aan mannelijk verlangen.”
Het is goed vastgelegd hoe de opkomst van Ozempic de schoonheidsnormen heeft beïnvloed. Culturele theoretici zeggen dat de toenemende toegankelijkheid van GLP-1 medicijnen (re: medicijnen om af te slanken) kan hebben geleid tot de opkomst van kunstmatige rondingen. “Snel gewichtsverlies zonder krachttraining leidt tot spieratrofie, een slappe huid en een fragiel uiterlijk. De rijken hebben toegang tot de beste trainers, behandelingen en operaties om deze bijwerkingen te voorkomen. Ze behouden precies de juiste hoeveelheid spierspanning. Ze vermijden dat ze er ‘ziekjes’ uitzien en ondergaan de nodige ingrepen om ervoor te zorgen dat hun slanke lichaam er moeiteloos uitziet”, zegt Hastings-Narayanin.
“Zelfs als slank zijn toegankelijker wordt, zal aspirationele slankheid – met een jeugdige, strakke huid en welgevormde rondingen op precies de juiste plekken – het exclusieve domein van de elite blijven. De schoonheidsstandaard zal altijd net buiten bereik blijven en voortdurende inspanningen vereisen om deze te behouden.” Vartanian: “Ozempic slankt mensen af, ontdoet mensen van hun rondingen en vervolgens voegt de mode ze weer toe met korsetten en vulling.”
Waarom lukt het niet?
Om echt iets te veranderen moeten ontwerpers en mensen met leidinggevende posities zich inzetten voor de zaak. “Het systeem is nog steeds hetzelfde. Er is niets structureels veranderd. Daarom denk ik dat inclusiviteit in maten niet lijkt te lukken op de herfst/winter 2025-catwalk”, zegt Sinéad O’Dwyer uit Londen. “Er moet een collectief verlangen zijn om dit te veranderen, als de industrie ooit wil evolueren. Ik ben er niet zeker van dat dit het geval is bij degenen die de macht hebben.”
