LEES OOK

Meghan Markle deelt lief fragment uit haar bruiloftspeech in ‘Harry & Meghan’

Emily Chan

In 2018 was haar eerste project als officieel lid van de koninklijke familie een voorwoord voor een kookboek van de Hubb Community Kitchen in West-Londen, een groep vrouwen die door de brand in Grenfell waren ontheemd. Dankzij het boek konden zij twee keer per week blijven koken voor de overlevenden. Of je haar kookvaardigheden nu erkent of niet, Meghan heeft een bewezen staat van dienst als het om eten gaat.

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Geënsceneerde keukens en kritiek

“Niet haar huis, niet haar tuin, niet haar recept,” luidde een van de opmerkingen, die niet alleen het bekende ressentiment tegenover Meghans recht op privacy blootlegt, maar ook suggereert dat ze vals speelt. Ik vraag me af of mensen zich realiseren hoezeer foodtelevisie geënsceneerd is. Denken ze dat beroemdheden koken in hun eigen keukens? Natuurlijk licht, ruimte en opstelling zijn cruciaal voor het filmen van foodcontent. Zelfs als het decor huiselijk oogt, blijven dit producties.

De recepten in de serie, van gebakken vis met geroosterde tomaten tot crostini en kleine geglazuurde donuts, zullen waarschijnlijk niet baanbrekend zijn. Maar echt innovatieve kookkunst is zeldzaam; ik heb genoeg recepten geredigeerd om dat te weten. Dat maakt ze echter niet minder origineel. Het mooie van koken is juist dat een gerecht eindeloos kan worden aangepast en opnieuw geïnterpreteerd. With Love, Meghan mag dan een zoetsappige titel hebben, maar het omarmt de romantiek van koken.

Het doel van foodmedia

Wat bovendien telt, is dat mensen eenvoud willen. Gedurende mijn tijd bij The Guardian’s foodbijlagen vroegen lezers consistent om simpele, snelle en gezonde maaltijden. Als dit goed wordt uitgevoerd – denk aan Jamie’s 30 Minute Meals of de bizarre populariteit van airfryerboeken – dan inspireert dit mensen om de keuken in te duiken. Foodmedia is er niet om je een topchef te maken, maar om je te entertainen en misschien te inspireren om te koken. Meghan voegt zich in dat oeuvre.

Of iemand nu echt naar With Love, Meghan kijkt met verwachtingen van culinaire innovatie, blijft de vraag. Meghan pretendeert niet een chef te zijn, maar iemand die graag thuis kookt voor vrienden. Ja, die vrienden zijn misschien acteurs als Mindy Kaling en haar Suits-co-ster Abigail Spencer. En ja, het decor is waarschijnlijk een ruime, goed verlichte studio in Montecito, met perfecte producten en glanzende pannen. Maar dit is Meghan Markle – actrice, ondernemer en hertogin. De glamour van dit alles is precies waarom we kijken. “Niemand draagt sieraden van een miljoen dollar terwijl ze citroenen uitknijpt,” schreef iemand. Nee schat, maar juist omdat ze geen doorsnee persoon is, knijpt ze die citroenen uit op Netflix.

Misogynie en racisme

Er wordt ook gesuggereerd dat deze show het beeld van de traditionele huisvrouw (oftewel: trad wife) promoot. Betekent Meghan in de keuken dat ze zich overgeeft aan huiselijke slavernij? Dit is een gevaarlijke conclusie en een belediging voor vrouwen die ervoor kiezen om te koken. En over gevaarlijke conclusies gesproken: ik moet de vele opmerkingen vermelden die Meghan beschuldigen van het stelen van het intellectuele eigendom van Emma Thynn, Marchioness of Bath. Want blijkbaar is er in de wereld geen ruimte voor meer dan één zwarte vrouw die met een Engelse aristocraat is getrouwd en toevallig ook op televisie kookt.

Eten is per definitie universeel. Maar het zou ook verenigend moeten zijn – en dat is het vaak ook. Ik werd geraakt door een stuk van oorlogsfotograaf Giles Duley in de Financial Times van afgelopen weekend, waarin hij schreef: “Eten is het tegenovergestelde van oorlog… [het] is hoe we mensen samenbrengen en hoe we liefde tonen. In eten vind ik mijn vrede.” Het feit dat het de nieuwste strijdgrond is geworden voor haar trolls, markeert een trieste en vermoeiende voortzetting van de misogynie en het racisme rond Meghan Markle.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.