De nieuwe serie Adolescence op Netflix is akelig realistisch

“Ik ben pas dertien.” Deze waarheid staat centraal in Adolescence, een nieuwe dramaserie op Netflix – een feilloze maar schrijnende kijk op de overgang van jongensjaren naar mannelijkheid en de uiteindelijke radicalisering van een schooljongen. De serie, opgenomen in afleveringen van een uur, begint met de dertienjarige Jamie Miller (gespeeld door Owen Cooper) die wordt gearresteerd op verdenking van de moord op zijn klasgenootje Katie. Jamie ontkent de beschuldigingen, maar tegen het einde van het verhoor is Jamies schuld onweerlegbaar: CCTV-beelden hebben de steekpartij vastgelegd. Vanaf dat moment is de vraag niet meer wie de misdaad heeft gepleegd, maar waarom.

Adolescence op Netflix

In de nasleep van de moord zoeken we naar een catharsis, begrip, een reden achter Jamies daden. We willen dat de ouders schuldig zijn (gewelddadig, afgeleid), we willen dat Jamie anders is dan alle normale jongens die we kennen, we willen dat iets in het systeem Jamie in de steek heeft gelaten. Rechercheur Bascombe (Ashley Walters) bezoekt Jamies school, ogenschijnlijk op zoek naar het moordwapen, maar observeert in plaats daarvan de giftige online omgeving waar leraren mee te maken hebben.

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Ik denk dat sommigen van ons zich bewust zijn van de korte aandachtsspanne van jonge mensen, en natuurlijk weten we al over ‘incels’, over de ‘manosphere’, over Andrew Tate. Maar om Adolescence een inceldrama te noemen, hoewel technisch gezien accuraat, is misleidend. Het gaat over mannelijke woede, het gaat over bijtende vrouwenhaat, het gaat over de diepgewortelde angst (en verwachting) van afwijzing.

Tegenstrijdigheid

Bovenal gaat het over mannen in de dop die hun ontluikende mannelijkheid uitzoeken in een wereld waarin het internet zoveel invloed heeft. Terwijl het instorten van Jamies familie op de achtergrond speelt, zien we zijn gebrek aan fysieke bekwaamheid in sport; zijn brandende verlangen naar perfecte, sterk erotisch getinte vrouwelijkheid; en zijn afwijzing wanneer hij probeert te daten met een meisje dat hij ziet als tijdelijk sociaal kwetsbaar.

De sombere realiteit

Adolescence is atypisch. We worden overspoeld met verhalen over vermoorde meisjes en vrouwen, over hedendaagse motieven, over vasthoudende detectives die een moordenaar op het spoor komen. En we zijn er zo aan gewend dat deze verhalen spannend zijn, meestal zinnenprikkelend, altijd vermakelijk. Ik denk niet dat iets je kan voorbereiden op het bijna forensische gebrek aan gemaaktheid van Adolescence; het compromisloze, ellendige realisme; en als gevolg daarvan de somberheid die je voelt omdat het zo treffend is.

Ik vraag me af wie zich géén zorgen zou moeten maken over de radicalisering van mannen, jong en oud. Er schuilt een grimmige gemeenschap net onder het internet dat wij kennen – het internet van Met Gala-jurken en Bad Bunny’s Calvin Klein-campagne. Het is intens en het is angstaanjagend. Ondanks al het escapisme dat geweldige tv biedt, herinnert Adolescence ons eraan dat de realiteit vaak wreed is.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.

NETFLIX OPINIE