Ghost (1990)

Iedereen kent Jerry Zuckers bovennatuurlijke romcom wel, natuurlijk vanwege de pottenbakkersscène, een dromerige Patrick Swayze (als een geest die zijn vriendin probeert te beschermen tegen de man die hem heeft vermoord) en Whoopi Goldberg als medium, een rol die haar een Oscar opleverde. Maar vergeet ook zeker Moore’s performance niet, wiens rustige en volledig toegewijde rol dit bizarre verhaal ondersteunt. Ze zorgt er ook nog eens voor dat een slordige bowl cut er ongelooflijk goed uitziet.

A Few Good Men (1992)

Tegenover Tom Cruise en Jack Nicholson houdt Moore zich meer dan staande in Rob Reiners aangrijpende rechtbankdrama, een verhaal over twee Amerikaanse mariniers die worden beschuldigd van de moord op een collega. Als een luitenant-commandant en advocaat die de zaak tot op de bodem probeert uit te zoeken, laat ze een staalharde kant van zichzelf zien.

Indecent Proposal (1993)

In Adrian Lyne’s controversiële erotische thriller is Moore het stralende middelpunt. Een miljardair (gespeeld door Robert Redford) biedt haar berooide echtgenoot (Woody Harrelson) een flinke cheque. In ruil daarvoor wil hij een nacht met haar doorbrengen. Je wil de film alleen al bekijken door de killer Mugler-jurk die Moore draagt.

LEES OOK

Demi Moore draagt de grootste cargobroek die je ooit gezien hebt

Emma Bocchi

Now and Then (1995)

De culthit van Lesli Linka Glatter is een ontroerende ode aan de jeugdavonturen van meisjes en het belang van vrouwelijke vriendschappen. Moore, Rosie O’Donnell, Melanie Griffith en Rita Wilson spelen de oudere versies van vier vrijgevochten tieners (Gaby Hoffmann, Christina Ricci, Thora Birch, Ashleigh Aston Moore) die in de zonovergoten zomer van 1970 streken uithaalden, verliefd werden en het samen opnamen tegen hun pestkoppen.

Margin Call (2011)

Deze zenuwslopende film van JC Chandor speelt zich af bij een investeringsbank op Wall Street aan het begin van de financiële crisis van 2008. Moore speelt de rol van een ijzige senior executive, een force to be reckoned with in een bestuurskamer die barst van de testosteron (met Jeremy Irons, Zachary Quinto, Stanley Tucci, Paul Bettany, Simon Baker en Penn Badgley). Haar doordringende blik zegt meer dan ze ooit zou mógen zeggen.

Feud: Capote vs the Swans (2024)

Geen film, maar wel een geweldige performance van Moore. In Ryan Murphy’s glossy-serie over de oorlog tussen Truman Capote en zijn vroegere vrienden zien we de actrice samen met andere acteerlegendes als Naomi Watts, Chloë Sevigny, Calista Flockhart, Molly Ringwald, Jessica Lange en Tom Hollander. Wie anders dan Moore zou de beruchte socialite Ann Woodward kunnen spelen, de showgirl die haar man neerschoot nadat hij om een scheiding vroeg? Verwacht een gigantische bouffant, een weelderige jaren zeventig-garderobe en een voorliefde voor het gooien van drankjes in het gezicht van haar vijanden.

The Substance (2024)

De vlijmscherpe satire van Coralie Fargeat vraagt alles van Moore, die de rol op zich neemt van Elisabeth Sparkle, een filmster turned fitnessinstructeur die aan de kant wordt gezet door haar wrede baas (Dennis Quaid) en zichzelf begint in te spuiten met een mysterieuze substantie die belooft een mooiere versie van haar (Margaret Qualley) vrij te laten. De actrice toont haar lichaam, stelt zich kwetsbaar op (die scène waarin ze al haar make-up eraf schrobt laat me nog steeds mijn adem inhouden) en in het laatste deel van de film transformeert ze in een gebochelde bejaarde, compleet met gigantische zonnebril en een zijden sjaal om haar hoofd (dat moment waarop ze ‘Fuck off!‘ blaft naar haar norse buurman? Uitstekend).

LEES OOK

‘Vreemd genoeg geeft ‘The Substance’ me juist een beter gevoel over ouder worden’

Daisy Jones

Het is een rol die Moore’s leven drastisch heeft veranderd, waardoor ze voor het eerst in decennia weer flink in de schijnwerpers staat, en die haar tot nu toe een Golden Globe en een Critics Choice Award heeft opgeleverd. Om nog maar te zwijgen van het blijvende respect van de industrie voor haar hele oeuvre. Geef haar die Oscar, alsjeblieft.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue UK.