Ach ja, die goeie ouwe tijd. Iets meer dan tien jaar na de première van de serie, is-ie opnieuw populair. Een woordvoerder van HBO bevestigde aan The New York Times dat de kijkcijfers verdubbeld zijn tussen november 2022 en januari van dit jaar, vergeleken met de drie maanden daarvoor. De serie trekt zowel ‘oude’ (mensen die de serie opnieuw kijken) als nieuwe kijkers. Op TikTok komen steeds vaker Girls-edits voorbij. En er is zelfs een podcast, Girls Room, waarin alle afleveringen worden herbekeken en besproken.

Controverses

De serie was destijds een regelrechte hit, maar kreeg ook veel kritiek. Het is nu bijna moeilijk voor te stellen hoe de serie toen de gemoederen bezighield. Zes seizoenen lang was het een komen en gaan van controverses rondom Girls, waarvan sommigen inderdaad terecht waren. Zo waren er bijvoorbeeld amper personages van kleur, waren de actrices stuk voor stuk nepo babies (toen nog niet zo’n ingeburgerd begrip als nu), vielen de plotlijnen vaak binnen de categorie luxeproblemen en hadden de personages behoorlijk narcistische trekjes.

Maar het was vooral Dunham die een wereldwijde pispaal werd – en dan met name haar lichaam. Sommige kijkers en critici waren geschokt over de vele, realistische seksscènes in de serie en dat vooral Dunham regelmatig halfnaakt was – soms zelfs een hele aflevering lang. Complete opiniestukken werden geschreven over hoe aanstootgevend het was dat een vrouw met een heel gewoon, niet-afgetraind lichaam haar borsten liet zien op televisie.

De populariteit van de serie is met de kennis van nu deels te verklaren door de perfecte timing. Het afzeiken van millennials was in 2012 een populair tijdverdrijf en Girls speelde daar, bewust of onbewust, slim op in. Millennials zouden lui zijn, verwend en er onterecht van overtuigd zijn dat ze heel bijzonder waren en dus recht hadden op een luxeleven.

De eerste aflevering van de serie begint dan ook met een scène waarin Hannahs ouders verklaren haar niet meer te financieren, aangezien ze nu al een tijdje afgestudeerd is. Waarna Hannah, om te bewijzen dat ze echt serieus bezig is, haar ouders haar ‘boek’ overhandigt waar ze al enige tijd aan werkt: een verfomfaaide stapel A4-tjes. Daarna verklaart ze: “Ik denk dat ik de stem ben van onze generatie. Of in elk geval een stem van een generatie.”

Ergernis en herkenning

Toegegeven, Girls was ook een serie you loved to hate. Net als diens voorganger Sex and the City kon iedereen zich wel in een personage herkennen: de onzekere flapuit Hannah, de stijve Marnie, de quasi-bohemien Jessa en de neurotische Shoshanna. Maar we ergerden ons ook groen en geel aan hun navelstaarderige gezeur, want te confronterend (weet ik nu).

De serie was tien jaar geleden een weerspiegeling van mijn eigen rommelige leven – waarin ik vijftig uur per week werkte voor een hongerloon, van donderdag tot en met zondag een kater had en brieven van DUO niet open durfde te maken om mijn gigantische studieschuld niet onder ogen te hoeven komen.

Volgens Cristel Antonia Russell, een professor in marketing aan de Graziadio Business School aan Pepperdine University, die onderzoek doet naar televisie consumptiegewoonten, is een van de belangrijkste redenen waarom we televisie opnieuw bekijken om te waarderen hoe wijzelf zijn veranderd ten opzichte van een serie die hetzelfde is gebleven. Volgens haar kan een serie als Girls, over hoe tumultueus je leven kan zijn in je twintiger jaren, geruststellend zijn voor 30-plussers die de chaos van die jaren hebben doorstaan.

Oprechte opluchting

Zeg dat wel. Toen ik Girls onlangs opnieuw keek was ik inderdaad blij verrast dat ik er onwijs van kon genieten, misschien zelfs wel meer dan tien jaar geleden. Niet alleen omdat de serie gewoon heel grappig is, maar ook omdat ik bij het kijken ervan werd overvallen door een gevoel van oprechte opluchting. Ik voel me nog steeds geen ‘echte’ volwassene die alles op de rit heeft (houdt het dan nooit op?!), maar zo erg als toen – nee, dat wordt het godzijdank niet meer. Of, zoals een gynaecologe tegen Hannah zegt in het eerste seizoen: “Ik zou voor geen miljoen meer 25 willen zijn.” Waarop Hannah antwoordt: “Nou, mij betalen ze überhaupt niet.”