“Toen ze in de eerste aflevering de dubbele bone-cuffs van Elsa Peretti voor Tiffany & Co. droeg, ging ik dood!” Slechts één voorbeeld van de vele WhatsAppberichten die ik tijdens de kerstperiode ontving, terwijl ik tegelijkertijd het derde seizoen van Emily in Paris en planken vol (Franse) kaas aan het eten was. Het ging daarbij niet over de hoofdpersoon van de serie (hoe minder over Emily’s hoofdpijn veroorzakende garderobe van botsende patronen, hoe beter), maar mijn DM’s stroomden over van de adoratie voor luxe marketingmagnaat en Emily’s baas, Sylvie Grateau.
Sylvie Grateau in ‘Emily in Paris’
We beginnen met een opmerking over Sylvie’s garderobe, het werk van de Parijse kostuumontwerpster Marylin Fitoussi. Terwijl haar Amerikaanse tegenhangers weinig verstand hebben van gematigdheid of minimalisme, is de voormalige chief marketing officer van Savoir, gespeeld door de 59-jarige acteerveteraan Philippine Leroy-Beaulieu, een toonbeeld van chic. Subtiel surrealistische Schiaparelli met gouden knopen, Vivienne Westwood met korset in zebrastrepen, een arsenaal aan elegante zijden blouses… Sylvie’s stijl is zo resonerend als een Rossini-crescendo, terwijl die van Emily (quelle horreur!) zo disharmonisch is als haar slechte Frans (bijvoorbeeld wanneer ze in aflevering vier worstelt met onderscheid maken tussen champagne en champignons).