Gisele Azad (31) is geboren in Teheran en werkt al bijna tien jaar als creatief consultant in de wereld van selfcare en humanitaire projecten. Tijdens de pandemie nam ze de beslissing haar leven compleet om te gooien en op zoek te gaan naar een plek in de natuur. Voor Vogue.nl schrijft ze elke maand een column over wonen in het bos en een duurzame levensstijl. Deze week schrijft ze over het angstige gevoel dat maar in haar hoofd blijft rondspoken en dat ze het heft in eigen handen moet nemen om daar iets aan te doen. Een van die dingen is een soloreis.
Angstig
Ik schrijf mijn column altijd eerst met pen en papier. Ik heb ondertussen mijn vaste schrijfplekjes in het nationaal park waar wij wonen. Een havercappuccino to go en een regenjas (voor de zekerheid, het blijft Nederland) mee en that’s it! Blijer kun je me tegenwoordig niet maken. Ik kan uren onder een boom zitten om al mijn gedachtes en ideeën op te schrijven. Zo ook nu, ik zit op een prachtige plek en kijk uit op alle bomen die volop in bloei staan. Alleen ben ik niet in de Drentse bossen, maar in een enorm groot en prachtig bosgebied in het westen van Griekenland.
De afgelopen tijd voelde ik me enorm angstig. Ik kreeg te horen dat ik voor de tweede keer onrustige cellen in mijn baarmoeder had en dat ik voor de tweede keer een ingreep moest krijgen. Dit bracht me enorm van mijn stuk en wekenlang ging er van alles door mijn hoofd. Na mijn tweede ingreep testte ik gelukkig weer goed. Ik kon weer ademhalen, maar toch ging het angstige gevoel niet weg. De schrik dat er iets aan de hand zou kunnen zijn en dat ik daar geen controle over heb bleef maar rondspoken in mijn hoofd.