Gisele Azad (31) is geboren in Teheran en werkt al bijna tien jaar als creatief consultant in de wereld van selfcare en humanitaire projecten. Tijdens de pandemie nam ze de beslissing haar leven compleet om te gooien en op zoek te gaan naar een plek in de natuur. Voor Vogue.nl schrijft ze elke maand een column over wonen in het bos en een duurzame levensstijl. Deze week blikt Gisele terug op 2023 en vertelt ze hoe ze de feestdagen in het bos viert.
Een jaar in ons boshuis
Het is december en de feestdagen staan voor de deur: een goed moment om rustig aan te doen en meer tijd door te brengen met mijn familie. De decembermaand staat voor mij ook in het teken van ons verhuisjubileum; dit was het eerste jaar dat Rudmer en ik in ons boshuis woonden.
Precies een jaar geleden kregen we de sleutel – om precies te zijn waren het tien sleutels plús tien reservesleutels. Sleutels van ons huis, van de poort, van de twee postbussen die op verschillende plekken in het bos staan, van de grote oude schuur met twee ingangen en natuurlijk van het houten huisje waar ik de afgelopen maanden met plezier deze columns heb geschreven. Alleen al door de hoeveelheid sleutels die we in ontvangst namen, voelde ik dat mijn tijd in appartementen in steden officieel voorbij was. We begonnen aan iets compleet nieuws.
Een terugblik op 2023
Ik ben altijd een vrij onzeker persoon geweest, beïnvloedbaar door externe factoren. Dat heeft denk ik te maken met dat ik als jong meisje naar Nederland ben gevlucht. Ik wilde altijd alles doen om erbij te horen. Maar de afgelopen maanden voelde ik dat mijn zelfvertrouwen toenam. Ik heb een grote beslissing gemaakt; ik heb ergens naartoe gewerkt en mezelf in het diepe gegooid, allemaal om een droom waar te maken. Bijna niemand om me heen had dit verwacht en snapte waarom ik deze stap wilde maken, maar dat is helemaal oké – ik deed dit voor mezelf en Rudmer.
Dit was mijn grootste leermoment dit jaar: zolang ik dingen doe waar ik zelf helemaal achter sta, zal ik het meeste geluk ervaren. Als ik mijn klompen aan doe om van ons huis naar het houten huisje te lopen, wandelend tussen de bomen en het mos, dan voel ik me intens gelukkig. Dit is de uitkomst van mijn vastberadenheid.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Ook voelde ik me dit jaar sterk genoeg om mijn levensverhaal te delen, via deze columns, op mijn social media en in de pers. Ik voel me vereerd dat ik mag delen hoe een jong en onzeker meisje uit Tehran uiteindelijk haar weg heeft weten te vinden en in een boshuis in Drenthe is beland. De afgelopen twee maanden heb ik gewerkt aan een bijzonder project: volgend jaar kom ik in een aflevering van Het Mooiste Meisje van de Klas – de kers op de taart van 2023.
De feestdagen in het bos
De laatste twee weken ga ik volop genieten van de rust en de natuur. Dit jaar heb ik de kerstversieringen zelf gemaakt met vondsten uit het bos. Onze families komen tijdens de feestdagen naar ons boshuis voor een uitgebreide brunch en een boswandeling. Alle cadeautjes hangen we aan de bomen op ons erf. Ze mogen ze vervolgens zelf gaan zoeken. Dit deden we vorig jaar ook, en vind ik nu al zo’n leuke traditie.
Op 21 december vier ik ook een Perzische feestdag, Yalda. We vieren de langste nacht van het jaar door de hele nacht op te blijven. Tijdens deze nacht gaan we dansen (er wordt áltijd gedanst), drinken we rode wijn, eten we granaatappels en druiven en we lezen poëzie voor. Mijn moeder heeft me een Hafez-boek gegeven; elk jaar tijdens Yalda lezen we onze favoriete gedichten voor aan elkaar. Het eerste Hafez-gedicht dat je ziet als je het boek openslaat, staat symbool voor het nieuwe jaar. Het bijzonderst vind ik om met z’n allen naar buiten te gaan en wijn te drinken onder de sterrenhemel. De stilte in het bos in de nacht vind ik een magisch gevoel. Yalda betekent veel voor mij; het voelt als een moment waarin ik me meer verbonden kan voelen met m’n roots.
