Selfcare heeft een heel andere betekenis in de natuur

Gisele Azad (31) is geboren in Teheran en werkt al bijna tien jaar als creatief consultant in de wereld van selfcare en humanitaire projecten. Tijdens de pandemie nam ze de beslissing haar leven compleet om te gooien en op zoek te gaan naar een plek in de natuur. Voor Vogue.nl schrijft ze elke week een column over wonen in het bos en een duurzame levensstijl. Deze week vertelt ze over haar kijk op selfcare nu ze midden in de natuur woont.

Mijn kijk op selfcare

Het is een typische Nederlandse zomerdag. Tussen de regenbuien door schijnt de zon. Ik pak mijn moment om koffie te drinken tussen de bomen, en zie een klein eekhoorntje twee meter van mij vandaan op het erf, druk bezig met zoveel mogelijk gras verzamelen. Dit eekhoorntje is een nest aan het bouwen, een thuis. Ik realiseer me dat het eekhoorntje en ik iets gemeen hebben: we zijn beiden een thuis aan het creëren. Ik kijk om me heen en moet lachen. Wie had ooit gedacht dat ik op mijn 31e koffie zou drinken in mijn eigen bos, zou filosoferen over de gelijkenissen die ik heb met een eekhoorn? Naast dat ik het komisch vind, voel ik me ook trots. Ik heb het maar gewoon gedaan.

Ik denk nog vaak na over hoe mijn leven er een jaar geleden uitzag. In de stad was ik altijd on the go – niet alleen voor werkgerelateerde afspraken, maar ook voor selfcare. Om de vier weken liet ik mijn nagels doen en mijn wenkbrauwen epileren, en af een toe deed ik een massage of ging ik naar een spa. Het koste veel tijd en een hoop geld, maar ik werkte er hard voor, dus ik vond dat ik het verdiende. Maar na een half jaar in het bos wonen is mijn kijk hier op compleet veranderd.

Nieuwe routines

Back to nature betekent niet alleen dat ik in een boshuis in Drenthe ben gaan wonen; ik heb ook afscheid genomen van mijn stadse routine. De afgelopen maanden heb ik geleerd dat ik mijn leven opnieuw moet inrichten. De eerste maanden vond ik dat best pittig. In de natuur zijn een stuk minder prikkels. Daardoor ben ik vaak op mezelf aangewezen. Ik moet zelf bedenken waar ik blij van word, en welke dingen me rust én adrenaline geven door middel van nieuwe routines en activiteiten.

Wat me daarbij helpt is veel buiten zijn. In de stad kwam ik soms alleen buiten als ik ergens heen moest. Nu kan ik me dat bijna niet meer voorstellen. Zelfs als het regent, ga ik onder een afdakje zitten met een boek. En in de koude wintermaanden gingen Rudmer en ik buiten op de grond liggen, met lagen kleding, om de sterren te bekijken. Het heeft maanden geduurd om mijn draai en een goede balans tussen rust en uitdaging te vinden.

Back to nature op mijn manier

Een paar weken geleden had ik een ‘aha’-moment; ik wist, dít is hoe ik back to nature ga op mijn manier. Op ons erf staat een zwarte houten hut, een paar meter van ons huis verwijderd. Dit deel van het erf heeft nog veel meer bomen, veel varens en prachtig (sterren)mos. Het houten hutje staat tussen de grote naaldbomen, waardoor je hier vaak eekhoorntjes ziet, maar ook hazen en zelfs reeën. Ik wil het woord magisch niet te vaak gebruiken, maar in dit geval is het écht waar: het is magisch.

Het hutje heeft geen verwarming, geen water en het belangrijkste, geen internet (wel elektriciteit). De afgelopen weken heb ik er mijn zomerproject van gemaakt om het hutje op te knappen. Ik merkte hoe fijn ik het vind om me compleet af te sluiten van de buitenwereld en uren met iets bezig te zijn wat ik helemaal voor mezelf doe. Daar heb je geen houten hutje voor nodig in het bos, maar voor mij was het een moment waardoor duidelijk werd: ik doe te weinig dingen alleen voor mezelf.

Selfcare in de natuur

Selfcare heeft hierdoor een compleet nieuwe betekenis gekregen. Wonen in het bos heeft me laten inzien dat ik me veel vrijer en fijner kan voelen in mijn lichaam. Dat komt enkel omdat ik mijn lichaam nu veel meer gebruik, ik uren buiten ben (zelfs mijn yogadocent geeft haar lessen in het bos, waarna we meestal het natuurzwembad induiken) en meer met mijn handen werk. Mijn nagels om de vier weken laten doen is nu niet meer iets is waar ik aan denk, of behoefte aan heb.

Ik koop al jaren cleane, natuurlijke beautyproducten. Maar als ik heel eerlijk ben, kocht ik meer dan ik nodig had. Ik ben gaan minderen, en kijk tegenwoordig ook beter naar de oprichters van het merk – ik heb een zwak voor female founders. Ik kan soms úren Instagram en Tumblr (een tip van mij voor jou: de meeste ontdekkingen doe ik via Tumblr!) afstruinen, op zoek naar nieuwe indiemerken.

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Selfcare in het bos heeft me meer rust gegeven over mijn uiterlijk. Ik hou nog steeds van skincare en mezelf goed verzorgen, maar ik weet nu dat continu met mijn uiterlijk bezig zijn me niet het bevrijdende gevoel geeft dat ik nu heb gevonden. Ik draag nog steeds mijn rode Chanel-lippenstift tijdens een boswandeling als ik daar zin in heb, maar ik ga óók zonder mijn oksels te scheren zwemmen in het natuurzwembad. Het één hoeft het ander niet uit te sluiten; ik doe waar ik me goed bij voel.

Dus, mijn grootste selfcare-tip: ga de natuur in. Alleen. Bestudeer wat het met je doet, waar je aan denkt. Wie weet wat daar allemaal uit voortkomt.