ik-ben-een-redacteur-bij-de-amerikaanse-vogue-en-zo-ging-het-eraan-toe-op-kantoor-een-dag-na-de-verkiezingen-321765
©Spotlight

Dit stuk werd oorspronkelijk gepubliceerd door onze collega’s bij de Amerikaanse Vogue, de dag na de verkiezingsuitslag en het verlies van Kamala Harris tegen Trump.

Net als elke andere dag zullen de mensen in de Verenigde Staten vandaag opstaan en zich aankleden. Maar in de nasleep van de presidentsverkiezingen van 2024 – terwijl mensen worstelen met de gevolgen van een tweede presidentschap van Donald Trump – kunnen veel Amerikanen het bijna niet opbrengen om uit hun bed te komen, kleren aan te trekken en door te gaan.

Troost na de Amerikaanse verkiezingen 2024

Ik analyseer de manier waarop New Yorkers zich kleden vandaag, terwijl ze een wereld tegemoet treden die heeft gekozen voor haat in al zijn vormen. Zelf koos ik voor een zwart T-shirt met lange mouwen en een zwarte spijkerbroek. Ik merkte al snel dat ik niet de enige was. De eerste twee jonge vrouwen die ik tegenkwam nadat ik de deur was uitgegaan, waren ook in het zwart gekleed. En de menigte op het metroperron in Williamsburg, Brooklyn leek wel op een soort begrafenisstoet.

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Op zulke onzekere momenten krijgt kleding een diepere betekenis. Het wordt een harnas, een bron van troost, een signaal van gedeelde waarden. Omringd worden door mensen in rouwkleding biedt een onverwacht moment van troost en gemeenschap. Vanochtend liep ik over straat en wachtte ik op de metro naast onbekende mensen – voornamelijk vrouwen gekleed in zwarte pakken, rokken en jurken. Ik weet gewoon dat we niet alleen dezelfde mode-overtuigingen deelden, maar ook het hartzeer over de verkiezingsuitslag en de diepe teleurstelling in degenen die tegen onze belangen hebben gestemd.

De rol van mode

Mode is een kunstvorm, maar het is ook fundamenteel voor ons dagelijks leven. En in wanhopige tijden kan het zelfs een redmiddel worden. Wanneer ik rondkijk op het Vogue-kantoor zie ik mijn collega’s kleding gebruiken als een tool om om te gaan met hun gevoelens. Veel van hen die troost zoeken, hebben zich in knusse gebreide truien gewikkeld, en dragen versleten jeans en comfortabele platte schoenen. En, net als ik, draagt een groot deel van hen zwart. Anderen gebruiken hun kleding als uitlaatklep voor hun woede en verontwaardiging, en kiezen voor blazers met scherpe schouders en plateauhakken. Weer anderen verlangen overduidelijk naar een gevoel van normaliteit en kleden zich voor de orde van de dag.

We hebben nog een lange weg te gaan, maar het is belangrijk dat we deze gevoelens er laten zijn, en ons kleden naar wat ons beschermend, sterk of comfortabel laat voelen. Verdriet is een eenzaam gevoel. Om alleen door een kledingkeuze te weten te komen dat een vreemde naast je in de metro of op weg naar werk in hetzelfde schuitje zit, is een kleine troost – maar wel een welkome.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.