Sex and the City

Toen ik na mijn recente break-up weer opnieuw aan Sex and the City begon, viel me iets op: Carrie is in het eerste seizoen 32 jaar oud. Over een paar dagen word ik ook 32. De serie kwam uit toen ik nog maar zes jaar was. En nu, 26 jaar later, is er verrassend weinig veranderd voor een single vrouw van in de dertig. Sommige dingen blijven blijkbaar altijd hetzelfde – en dat maakt het zowel interessant als confronterend.

De datingwereld is nog steeds net zo chaotisch, opwindend en soms frustrerend als in Manhattan in de jaren negentig. Swipen op Raya voelt als een moderne variant van de toevallige ontmoetingen die Carrie in de serie heeft in de straten van New York. Oké, ik lunch misschien niet midden in Manhattan, maar de eindeloze gesprekken over mannen en relaties die Carrie voert zijn ook in mijn leven hét gesprek van de dag. Ik bespreek met vriendinnen alles over mannen. Die worden dan vaak voorzien van een bijnaam, om ze onherkenbaar te houden. Want ja, er worden ook bekende mannen gedatet.

Een tweestrijd

Net als Carrie word ik vaak heen en weer geslingerd tussen het verlangen naar romantiek en de realiteit van de swipe-cultuur. De vraag die ook in mijn leven vaak voorbijkomt, is: ga je voor de stabiele en betrouwebare Aiden? Of laat je je hart opnieuw breken door een toxische mr. Big? Deze vraagstukken proberen wij single vrouwen op te lossen in therapiesessies, omdat we keer op keer een spiegel voorgehouden krijgen als het gaat om zelfliefde en eigenwaarde. De eeuwige zoektocht naar jezelf – tussen de mannen door – eindigt nooit.

LEES OOK

Vivian’s Way: ‘Naakt in de vreemdste posities zitten werkt heel helend kan ik je vertellen’

Vivian Hoorn

En dan is daar natuurlijk nog het gespreksonderwerp in Sex and the City waar ikzelf ook niet vies van ben: seks. Daar zou ik een hele column aan kunnen wijden, of een podcast over kunnen beginnen, op basis van de gesprekken die ik met mijn vriendinnen voer. Net als de vrouwen in Sex and the City verlang ik naar het huisje-boompje-beestje leven, maar geniet ik ook van de onafhankelijkheid die mijn single bestaan biedt. Een tweestrijd, die soms confronterend is. Terwijl mijn algoritme me weer verlovingen, zwangerschappen en happy families voorschotelt, ben ik druk met het bedenken welke string ik aantrek voor mijn date die avond.

Note to self

Voor iedereen die dit leest, in hetzelfde schuitje zit, zich soms alleen voelt of bij wie af en toe de moed in de schoenen zakt: ik zeg altijd tegen mezelf: ‘Schat, alleen blijf je niet over. Als je de liefde van je leven volgende maand tegen het lijf loopt, kun je tot die tijd maar beter volop genieten van het single leven. Niet treuren over wat had kunnen zijn, of over de toekomst; het belangrijkste is nu meemaken en beleven.’

Benieuwd naar mijn datingleven? Nou, het staat nog in de kinderschoenen en eerlijk gezegd vind ik het nog een beetje onwennig. Gelukkig heb ik Sex and the City als een heuse gids om te navigeren door een stad vol ‘cute guys’. De angst om weer te gaan daten was groot, maar laten we eerlijk zijn: leuke mannen zijn er genoeg. En gaandeweg leer je misschien wel meer over jezelf dan over de personen die je tegenkomt. Tot ik ‘mijn man’ vind, geniet ik volop, net als Carrie, Samantha, Charlotte en Miranda – maar dan wel op Vivian’s Way, uiteraard.