Het is zomer en de geur van schoolmelk hangt in de lucht. Je bent acht. Er wordt tikkertje gespeeld en je bent aan het rennen voor je leven. De seconde dat je denkt dat je veilig bent, voel je opeens twee handen in je rug. Voor je het weet, heb je een mond vol zand. Daar lig je dan, en boven je hangt die ene irritante jongen met een zelfvoldane grijns op zijn gezicht. De juf komt aanlopen, je vertelt overstuur dat je net keihard bent geduwd. Lachend zegt ze: “Meisjes plagen, kusjes vragen”, en loopt weg. Een zaadje plant zich in je kinderbrein: als jongens me pijn doen, komen ze ermee weg.

Wantoestanden in de Nederlandse media

Net als de juf met “meisjes plagen, kusjes vragen” heeft ook het Mediapark in Hilversum een handboek vol leuzen. Een van de uitdrukkingen die steevast gebruikt worden om dingen die niet door de beugel kunnen weg te wuiven: “Je moet er wel tegen kunnen als je hier wil werken”. Toen ik net in de media begon, dacht ik dat mensen zoiets bedoelden als onregelmatige uren. Maar het gaat niet over een negen-tot-vijf-mentaliteit. Het gaat over scheldpartijen, een ongevraagde hand op je lichaam en een waterval aan ongepaste opmerkingen.

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Als je daar niet tegen kunt, is daar het gat van de deur. Want dan volgt geheid de volgende slogan: “Voor jou duizend anderen, wees een beetje dankbaar”. Men vindt in Hilversum dat je blij moet zijn met je werk – “In elke industrie zitten rotte appels”. Als ik bij McDonalds had gewerkt, zou ik uitgescholden zijn door een random teamleider. Nu kan ik op verjaardagen tenminste vertellen dat ik uitgescholden ben door Matthijs van Nieuwkerk.

Traumaporno

Ik zou een jaaroplage aan Vogue kunnen vullen met anekdotes uit Hilversum die gaan over seksisme, racisme en andere -ismes. Inmiddels staan ook de kranten vol verhalen over the bullies and the beasts, van ‘vieze Jeroentje’ en een tongende Tom Egbers tot Jack – “Kom je bij me in bad zitten?” – van Gelder. Aan talkshowtafels buitelt iedereen over elkaar om nog eens lekker in de gierput te roeren. Want dat vindt iedereen het lekkerst om te zien en te lezen.

Traumaporno. Een term in het leven geroepen om entertainment te omschrijven voortkomend uit andermans leed. In Nederland noemen we het tegenwoordig juice. Instagramaccounts, YouTubekanalen en talkshows zijn de nieuwe hr-afdelingen. Ergens in dat leedvermaak en die roddels zit een belangrijk maatschappelijk debat verstopt. Maar we zijn gebonden aan verhalen met woordlimieten en talkshowgesprekken die maximaal tien minuten mogen duren voor de volgende gast aanschuift. Vol verwondering las ik de berichten over welke man nu weer zijn handen niet thuis kon houden.