“Het jaar dat ik werd geboren, samen met mijn tweelingzusje Nicky. We groeiden op in Amsterdam-Zuid. Toen we één waren, scheidden mijn ouders, allebei werkzaam in de mode. Mijn vader had een eigen label – Just B., en mijn moeder werkte voor Esprit. Ze deed sales en design. Later begon ze haar eigen winkels met het merk. Je begrijpt: ik werd extreem omringd door mode. Zelfs mijn oom werkte bij mijn vader, en mijn stiefvader met mijn moeder. Daardoor heb ik van jongs af aan veel gezien en gehoord over de industrie.”

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

1998

“Bij mijn vader zag ik de kant van het hebben van een bedrijf. Dus: stress, hard werken, grote successen of tegenvallers. Nicky en ik hielpen regelmatig op zijn kantoor. Gingen we lookbooks plakken of samples stomen. Mijn vader en stiefmoeder namen ons mee op verre reizen en naar musea. Ik zag hen om het weekend, mijn zus en ik woonden doordeweeks bij onze moeder. We waren heel close met z’n drieën. Het was ergens een gek, hecht gezinnetje: we dansten, lachten, hadden plezier. In de weekenden verlieten we de stad voor onze bungalow bij het Veluwemeer. Daar kon alles: zwemmen, hutten bouwen, wandelen. Het leven was carefree.”

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

2016

“Na mijn studie en eerste baantje in de mode verhuisde ik naar Berlijn voor Vestiaire Collective. Daar was ik verantwoordelijk voor de marketing en branding van de Benelux. Na een korte tijd in Duitsland wilde ik dichter op het vuur zitten, bij het hoofdkantoor in Parijs. Die kans kreeg ik. 26 jaar was ik, met een appartement zo klein als een kledingkast. Ik woonde in het tweede arrondissement en had mijn droombaan. Dat voelde onwerkelijk.

Uiteindelijk werkte ik er twee jaar, totdat ik in 2018 een investeerder tegenkwam en besloot een eigen label te beginnen. Alleen daarmee kon ik volledig mijn visie en smaak behouden. De naam 1/OFF Paris (re)made staat voor one of a kind, en is daarmee een tegenreactie op massaproductie. Iedereen loopt tegenwoordig in hetzelfde – daarom wilde ik unieke stukken maken. De stap om een eigen label te beginnen was doodeng. Toch wilde ik doorzetten, wat betekende dat ik moest stoppen met mijn fulltimewerk. Als ik iets wil doen, moet het goed.”

LEES OOK

Van stormachtige mode tot royals op de catwalk: Amsterdam Fashion Week in 5 hoogtepunten

Marjolein van den Brand

2019

“Ik wist al een tijd dat ik kleding moest gaan upcyclen. Bij Vestiaire zag ik hoeveel items er al zijn gemaakt die liggen te verstoffen. Ik besprak het idee met de investeerder. Samen maakten we een plan. We hebben vooral getest in het begin. Items doorknippen, verscheuren. Hoe extremer, hoe beter, dacht ik toen, totdat ik leerde dat niemand zoiets zou kopen. Dat eerste jaar openden we een atelier in Parijs. Te gek: we hadden al gauw tien man personeel, dat onze ontwerpen kon maken. Ik wist nog niet waar ik goede vintage stukken kon inkopen, we hadden naaimachines nodig, ik moest de look-and-feel van het merk bepalen. Het was hosselen. Niet veel later bleek dat het bijna niet rendabel was om goede mensen uit Parijs in dienst te hebben, als beginners. We konden net ons hoofd boven water houden. En toen kwam de pandemie.”

Lees het volledige interview met Renée van Wijngaarden van 1/OFF in het maartnummer van Vogue Nederland, dat nu in de winkel ligt en hier online te bestellen is.