Wat is de mooiste kant van je werk? En een minder mooie?

“Sinds mijn vijftiende ben ik een echte raver. Ik ging elk weekend uit. Niet voor het sociale aspect, maar puur voor de muziek. Muziek is mijn uitlaatklep, ik kan alles vergeten op de dansvloer. Ik vind het ook mooi dat iedereen gelijk is in de club. Wie je bent en wat je doet, doet er niet toe. Als artiest wil ik datzelfde effect op het publiek hebben. Mensen meeslepen in de energie van de muziek, waardoor ze alles vergeten. Zelf geef ik ook alles, ik ben honderd procent dáár. Mijn sets bereid ik tot in detail voor, maar ik werk geen playlist af.”

“Ik kijk naar het publiek en wil inspelen op wat ik zie. Ik ben niet alleen bezig met het technische aspect van draaien, maar ook constant gezichten aan het lezen. Ook al sta ik op de main stage op Tomorrowland voor vijftigduizend man, ik probeer toch ravers in de ogen te kijken om te begrijpen waar ze behoefte aan hebben. Sommige artiesten willen dat het publiek met de ogen dicht geniet, ik wil juist dat mijn publiek zo hard danst dat iedereen kruipend de zaal uitkomt. Mijn doel is je mee te nemen naar de hoogst haalbare energie. Dit werk is het mooiste dat er is, maar meerdere keren per week zo veel van jezelf geven is mentaal wel zwaar.”

Je bent weer volop aan het toeren sinds de geboorte van jullie dochter Kiki, in december vorig jaar.

“Iedereen in mijn team, inclusief ikzelf, dacht dat ik een stapje terug zou doen na de bevalling, maar het tegenovergestelde is gebeurd. Ik ben ambitieuzer en gedrevener dan ooit. Waar dit gevoel precies vandaan komt, kan ik mijn vinger niet op leggen, maar ik denk dat ik door het moederschap meer bezig ben met mijn nalatenschap. Ik wil mijn dochter trots maken. In verhouding doe ik minder shows dan vroeger, maar de optredens die ik doe zijn groter. Ik draai alleen in het weekend, zodat ik doordeweeks thuis kan zijn.”

“Mijn eerste grote tour was door Zuid-Amerika en dat viel me zwaar. Ik had onderschat wat het emotioneel met me zou doen om aan de andere kant van de wereld te zijn. Het idee dat, mocht er iets gebeuren, ik pas vierentwintig uur later bij haar zou kunnen zijn. Dat is moeilijk. Tegelijkertijd realiseer ik me ook dat de flexibiliteit van mijn baan een enorme luxe is. Als ik Kiki mis, herinner ik mezelf eraan dat andere moeders elke dag werken, terwijl ik van maandag tot en met vrijdag bij haar kan zijn. Zelfs meetings doe ik geregeld vanuit huis, met haar op schoot of spelend op het speelkleed naast mijn bureau.”

Wat kunnen we van jou verwachten in het kader van Vogue Collective?

“Veel muziek natuurlijk. Voor mijn technoplatenlabel Exhale ben ik altijd op zoek naar jong talent. Ik wil hen een podium geven in Vogue, net als artiesten uit andere genres. Maar er zijn ook onderwerpen waaraan ik aandacht wil besteden, waarvan het grote publiek nog niet weet dat ze belangrijk voor mij zijn. Ik wil het gesprek aangaan over carrière en moederschap. Nadat ik mijn zwangerschap had aangekondigd, kreeg ik veel telefoontjes van vrouwelijke artiesten die spijt hebben dat ze te lang gewacht hebben met moeder worden. Ik hoop andere vrouwen te doen inzien dat je niet hoeft te kiezen tussen een carrière of een gezin, maar dat die twee samengaan. Ook in een mannenwereld.”

LEES OOK

In gesprek met Amelie Lens over haar eerste Chanel-show en het moederschap

Stephanie Broek

“Ook wil ik komend jaar de nadruk leggen op het belang van fysieke en mentale gezondheid. In 2020 heeft mijn man (technoproducer en dj Farrago, wiens echte naam Sam Deliaert is, red.) door een ongeluk een beroerte gekregen. In het ziekenhuis kreeg ik te horen dat hij door de zware hersenschade nooit meer zou kunnen lopen en ik voor hem zou moeten zorgen. Hij is tegen alle verwachtingen in volledig hersteld. Artsen noemen hem een medisch wonder. Voor het ongeluk sportte hij veel en at hij gezond. In het ziekenhuis denkt men dat hij doordat hij fysiek in topconditie was, alsnog heeft kunnen herstellen. Zijn ongeluk is een wake-upcall voor mij geweest. Ik was namelijk het tegenovergestelde van Sam en had, hoewel ik dan wel weer veganist was, een hekel aan sporten. Inmiddels zijn mijn fysieke en mentale welzijn mijn prioriteit. Ik sport dagelijks, gevolgd door ademhalingsoefeningen.”

Merk je verschil sinds je gezonder leeft?

“Ik ben meer in tune met mijn lichaam. En dat is nodig, anders hou ik dit werk niet vol. Breathwork helpt me om voor shows met nervositeit om te gaan. En direct nadat ik van het podium afkom en in de auto zit, helpt het om mijn hartslag naar beneden te krijgen. Tijdens een tour heb ik vaak weinig tijd om te slapen, hoogstens zes à zeven uur per dag. Als ik stijf van de adrenaline in mijn hotelkamer aankom, duurt het nog minstens twee uur voor ik mijn lijf weer rustig heb gekregen. Dat gaat van de kostbare tijd af die ik nodig heb om uit te rusten en op te laden voor het volgende optreden. Zodra ik van het podium af kom en in de taxi stap, begin ik met ademhalingsoefeningen. In mijn contract staat dat op mijn team na niemand met mij mee mag rijden, zodat ik direct kan beginnen met ontspannen. Om eenmaal in het hotel zodra mijn hoofd het kussen raakt in slaap te kunnen vallen. Ik geloof oprecht dat iedereen baat heeft bij breathwork.”

Dit interview met Vogue Collective-lid Amelie Lens is oorspronkelijk gepubliceerd in het oktobernummer van Vogue Nederland, dat nu in de winkel ligt en hier online te bestellen is.