De eerste couturecollectie van Alessandro Michele voor Valentino

Woensdag toonde Alessandro Michele zijn eerste couturecollectie voor Valentino – en daarmee heeft hij de wereld ook meteen zijn eerste couturecollectie ooit laten zien. Aan de titel van de collectie, Vertigineux, bleek geen woord gelogen. Dit betekent namelijk ‘duizelingwekkend’, en dat omschrijft precies zowel de collectie als de show (begrijp me niet verkeerd: op een goede manier). Vogue was erbij, en dit waren de vijf hoogtepunten.

De eerste couturecollectie van Alessandro Michele voor Valentino

Bijna een jaar geleden werd bekendgemaakt dat Alessandro Michele de nieuwe creative director van Valentino is. Het iconische Italiaanse modehuis en de eveneens Italiaanse designer leken op papier meteen een goede match: zowel de ontwerper als het modemerk staat bekend om excentriciteit, uitgesproken kleuren, prints én silhouetten en liefde voor details. “Ik voel een immense blijdschap en een enorme verantwoordelijkheid om me aan te mogen sluiten bij een Maison de Couture dat het woord schoonheid heeft gekerfd op een collectief verhaal van onderscheidende elegantie, verfijning en extreme gratie”, zei Michele destijds over zijn aanstelling.

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Zijn voorganger, Pierpaolo Piccioli, heeft de naam Valentino ook zeker eer aangedaan. Onder zijn creatieve leiding is het modehuis de afgelopen jaren enorm populair geworden onder zowel moderedacteuren als beroemdheden zoals Florence Pugh en Anne Hathaway. Picciolo zorgde onder meer voor de heropleving van Valentino’s hot pink dat zeker ten tijden van de enorme Barbie-hype enorm geliefd was.

Nu is het de beurt aan Michele om op zijn eigen manier een ode te brengen aan het erfgoed van Valentino. De lancering van zijn eerste lookbook voor het merk, afgelopen zomer, beloofde al veel goeds: de maar liefst 171 looks toonden een luxueuze overdaad aan kleur, print, en styling.

Valentino Couture lente/zomer 2025

Die lijn werd woensdag doorgetrokken tijdens de presentatie van de eerste couturecollectie van Alessandro Michele voor Valentino. Wij zetten de hoogtepunten van de show op een rij, van de locatie tot het handwerk én uiteraard de enorm uitbundige looks.

De uitnodiging: een zeepdoos

Om te beginnen: de uitnodiging voor de show. Dit was een luxe, lichtblauwe zeepdoos met daarop groot de collectienaam: Vertigineux. In de doos lagen, op een satijnen bedje, drie dezelfde gele zeepjes, aromatisch en nootachtig geurend. Deze olfactorische ervaring droeg bij aan de totaalbeleving van de presentatie. Niks geen poederige bloemengeuren, die je wellicht bij Alessandro Michele voor zijn vorige werkgever Gucci zou verwachten. Nee, dit beloofde een pittige, klassieke maar ook zeker krachtige collectiepresentatie te worden.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Valentino (@maisonvalentino)

De locatie: Palais Brongniart

De eerste show van Alessandro Michele voor Valentino vond plaats in Palais Brongniart aan La place de la Bourse. Dit gebouw in het centrum van Parijs werd aan het begin van de 19e eeuw gebouwd in opdracht van Napoleon, in een door hem geliefde stijl: de neoklassieke stijl, hintend naar een Romeinse bouwstijl, met zuilen. Ook dit past goed bij Michele’s esthetiek. Deze is immers ook gestoeld op klassieke ambacht en niet vies van overdaad, mét liefde voor detaillering. In dit gebouw, dat ooit onderdeel was van de beurs, werd voor de Valentino-show gebruikgemaakt van een podium met tribune. Op het podium verschenen één voor één de modellen; het publiek, dat op de hoge, steile tribunes zat, kreeg een duizelingwekkende show voorgeschoteld.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Valentino (@maisonvalentino)

De inspiratiebron: de poëzie van een lijst

De show begon met een gesproken opsomming van termen. Dit zette door in de vorm van een lichtkrant toen er modellen op de catwalk verschenen; in een constante stroom kwamen duizenden felrood verlichte woorden voorbij, die vooral bijdroegen aan de duizelingwekkende totaalervaring van de show. Elke keer als een model halverwege het podium stilstond, draaide ze zich naar het publiek en verscheen er een nummer. In totaal kwamen er 48 looks en dus cijfers voorbij.

Deze eindeloze stoom woorden en cijfers bleek geïnspireerd te zijn door het idee dat er in lijsten een bepaalde poëzie en schoonheid zit. Alessandro Michele haalt hiervoor de in 2016 overleden Italiaanse schrijver en semioticus Umberto Eco aan, en diens boek The Infinity of Lists. Hierin wordt gesteld dat lijsten orde in chaos brengen, maar ook in zichzelf zorgen voor een bepaalde visie en esthetiek. “Het is niet bedoeld om de chaos te temmen, maar om erover na te denken”, aldus de designer. En dat is wat deze eerste show van Alessandro Michele voor Valentino inderdaad deed.

Het handwerk: dúizenden uren

Die lijsten vol termen die voorbijkwamen tijdens de show, staan allemaal ook in het persbericht dat het publiek ontvangt. Opvallend hieraan? Bij elke look kwam tevens het aantal uren handwerk dat erin zit in beeld. Dit varieerde van 1300 uur voor look nummer 1 – een enorme veelkleurige, pierrot-achtige tule jurk die het best omschreven kan worden als couture meets clowncore – tot 390 uur voor look nummer 48 – eveneens een jurk met nauwsluitend bovenlijf en enorm wijduitstaande rok, dit keer in root-wit-zwart crochet.

Los van de waanzinnige kleuren en silhouetten is het aantal uren handwerk misschien wel het meest indrukwekkend aan deze show; het is met recht haute couture, en dat wordt gekenmerkt door de liefde die in de looks zit. Het is geen draagbare mode, maar eerder kunst. Of zoals Valentino in het persbericht schrijft: “Elke jurk is niet zomaar een object. Het is eerder de knoop van een net van betekenis: een levende cartografie die sporen van visuele en symbolische herinneringen bijhoudt.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Valentino (@maisonvalentino)

De esthetiek: van historische referenties tot moderne overdaad

Modellen van verschillende leeftijden toonden de 48 looks. Hun haar en make-up waren natuurlijk; de nadruk lag overduidelijk op de creaties. De collectie omschrijft Michele zelf als “een verhalend archief”, waarin “onwaarschijnlijke combinaties harmonie vinden, en waarin herinneringen aan verschillende tijdperken, culturen en echo’s van verhalen uit het verleden resoneren met het heden”.

Zo waren er inderdaad veel historische referenties; enkele looks deden denken aan Shakespeariaanse kostuums en Marie Antoinette-achtige jurken. Ook waren er 1969’s Woodstock, shiny ridderachtige hoofdversieringen en de eerdergenoemde pierrot-looks. We zagen haakwerk, kant, taftzijde, wol en Viktor & Rolf-achtig gebruik van tule. En dan was er natuurlijk nog het kleurenpalet, van knalrood tot kanariegeel, hemelblauw, goud, helder groen en een pop of Valentino-roze. Het was a whole lot of Alessandro Michele én Valentino. Al met al werkten die tinten, referenties, lichten, woorden, modellen en looks wonderwel samen. Een prachtige duizelingwekkende opsomming, dat was het zeker.

Bekijk hieronder een paar opvallende looks uit de eerste collectie van Alessandro Michele voor Valentino, met onderaan het bijzondere slotstuk van de show.