De documentaire American Symphony volgt muzikant Batiste terwijl hij een symfonie componeert terwijl zijn partner Jaouad te horen krijgt dat haar leukemie terug is na tien jaar in remissie te zijn geweest. “Er waren veel weken waarin we elkaar niet konden zien. Hij moest voor werk de wereld over reizen en het blootstellingsrisico was te groot”, vertelt Jaouad aan Vogue. “Slaapliedjes werden zijn manier om mij op afstand te omhullen met zorg, liefde en aanwezigheid. Om te zien hoe dat slaapliedje een volwaardig liedje (It Never Went Away) wordt, onderdeel wordt van een film en vervolgens genomineerd wordt voor de Oscars, laat zien hoeveel dingen kunnen veranderen in twee jaar”.

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

De jurk als canvas

De film draait om thema’s als veerkracht en de helende rol die muziek daarin kan spelen. Daarom wilde Angelina Jolie een look creëren die knipoogt naar Jaouads eigen artistieke wortels. “Ik wilde een look die geïnspireerd was op Suleika’s creativiteit en liefde”, zegt Jolie. “Ze is schilder, dus het voelde goed om haar jurk als canvas te gebruiken”. Jolie werkte samen met de Amerikaanse kunstenaar Chaz Guest, om de jurk te behandelen als een vorm van draagbare kunst. “Chaz en ik kennen elkaar al jaren. Ik wist dat hij dit zou benaderen met de beste toewijding en intentie”, aldus Jolie.

Jolie wilde dat de jurk een handgetekende print zou bevatten die de film American Symphony weerspiegelt. Het werd een illustratie van Batiste die een orkest dirigeert. “Ik heb een schildertechniek gebruikt die heel bekend is in Japan. Het heet sumi-e, een oude manier van tekenen, met sumi-inkt”, vertelt Guest. In navolging van Atelier Jolies toewijding aan duurzaamheid, tekende Guest op geüpcyclede, honderd procent zijden stof. “Het was een oefening in wat we konden vinden en gebruiken, om creatief te zijn”, zegt Jolie, die vervolgens met Guest samenwerkte om de stof op een elegante manier op de vorm te draperen. “We legden de panelen uit en bespraken waar ze op haar lichaam zouden vallen. Zoals bij alle projecten binnen het atelier is het doel om kleding persoonlijk te maken en samen gedurfd en creatief te zijn”.

Voor Guest was dit een leuke uitdaging en benadering van zijn werk. De kunstenaar is gewend om op doeken te tekenen, niet op kledingstukken. “Ik was niet bekend met schilderen op zijde en ik was nerveus omdat ik het niet wilde verpesten”, zegt hij. “Maar ik zette Jons muziek op en dacht niet na. Ik ging met de inspiratie mee en bewoog zo snel als ik kon”.

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

‘Kledingstuk met ziel en betekenis’

Toen Jaouad het eindresultaat van de look bij zichzelf zag, voelde dat zowel krachtig als betekenisvol. “Ik was verbaasd over de hoeveelheid onderzoek die in het ontwerp is gestoken en over de samenwerking in het proces”, zegt ze. “Angelina wilde dat dit niet alleen een visueel prachtig kledingstuk zou zijn, maar ook een met een ziel en een betekenis. Het is zo’n unieke benadering van mode.” Zelfs haar accessoires voor de avond – vintage Neil Lane-sieraden uit de jaren 1870 tot 1970 – waren door Jolie zelf gekocht. “Alles tot en met de sieraden was een creatieve beslissing die op dat moment werd genomen,” aldus Jaouad.

De jurk zorgde zeker voor een van de meest aangrijpende modemomenten van de avond. Toch zeggen Jolie en haar team dat de look alleen maar een verlengstuk is van de mooie gevoelens in de documentaire van Jaouad en Batiste. “American Symphony laat een van de grootste artiestenparen en liefdesverhalen van onze tijd zien”, zegt Jolie. “We kunnen allemaal van hen leren over hoe we liefde, kunst en de uitdagingen van het leven moeten benaderen. In de film zeggen ze ‘vrijheid en familie’. Er is echt niets belangrijkers”.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.