de-naakte-waarheid-over-bianca-censoris-opmerkelijke-look-bij-de-grammys-333999
©Getty Images

Waar beginnen we met Bianca Censori, het Australische model, head of architecture bij Yeezy, vrouw van Kanye West en bijna naakte vrouw op de rode loper van de Grammy’s? Op zondag droeg Censori een zwarte bontjas – zo ver, zo modieus – die ze al snel liet vallen om een look te onthullen die zo doorschijnend was dat het haar (ongecensureerde) naakte lichaam eronder toonde. Naast haar droeg Kanye een zwart T-shirt en een broek.

Bianca Censori op de rode loper bij de Grammy’s

Dagen later duizelen we van de vragen die deze look oproept: vragen over haar gevoel van autonomie, bevrijding, feminisme, óns feminisme en haar rol in hoe ze zich op het wereldtoneel vertoont.

Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.

Hoewel Censori vaak zelfvertrouwen uitstraalt – zoals die keer toen ze een naakte bodysuit met enkel een hotelkussen aan haar lichaam geplakt droeg in Florence, of toen ze een doorzichtige regenjas aantrok zonder iets van kleding daaronder – wordt er gespeculeerd over de controle die Ye zou hebben uitgeoefend op Censori wat betreft haar outfitkeuze. Bovendien zijn er zorgen over de stilte van Censori: we hebben heel weinig gehoord over deze actie van haar zélf. Een opmerkelijke situatie ten opzichte van Wests vorige relaties met onder anderen de altijd spraakzame Julia Fox en zijn ex-vrouw Kim Kardashian.

Liefde voor onthullende kleding

De meeste vrouwen bij de Grammy’s – in een jaar dat aanvoelde als een viering van vrouwelijk succes – bezochten het event vanwege hun talent en duidelijke prestaties van het afgelopen jaar. Voorafgaand is daar echter altijd de rode loper. Een mechanisme dat aan de oppervlakte blijft: we kijken naar de looks – een carrousel van perfecte kiekjes – en beoordelen of we de jurken ‘goed’ of ‘slecht’ vinden. (En dan maken meningsverschillen deel uit van de pret.)

Diepgewortelde, ouderwetse normen over hoe vrouwen zich zouden moeten kleden om er ‘fatsoenlijk’ en begeerlijk (voor mannen, voor andere vrouwen) uit te zien, werpen hier een schaduw op. Velen hebben een mening over wat een vrouw wel of niet zou moeten laten zien; wat ‘goedkoop’ is, wat ’te naakt’ is.

Voor mij viert mode de sensualiteit van een lichaam; kleding – hoe onthullend ook – draag je niet om te provoceren. Maar in dit geval heb ik het gevoel dat Censori’s Grammy-look wél puur voor dat laatstgenoemde bedoeld was. Wanneer we de jurk van een vrouw op de rode loper zien en analyseren, hangt die analyse altijd samen met de persoon erachter – of in ieder geval, haar imago in de media. Wat vinden we van de look bij deze persoon? In dat opzicht voelt het gek om zo weinig over Censori te weten. Hoewel ze gevoel voor humor lijkt te hebben (ik vond de hotelkussens best grappig), weet ik eigenlijk alleen maar dat ze een voorliefde heeft voor onthullende kleding.

Haar lichaam, haar beslissing

Ik mag dan geen voorstander zijn van provoceren op de rode loper, het blijft een feit dat het Censori’s lichaam is en dus Censori’s keuze. Het spreekt voor zich, maar een vrouw mag en kan dragen wat ze wil. Of het nu om een doorschijnende bodysuit, string of andere gewaagde keuze gaat: een vrouw heeft het recht om te dragen wat ze wil. Een vrouw kan een ontelbaar aantal keuzes maken die we zelf niet zouden maken, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat ze wordt gedwongen of dat ze slachtoffer is van machtsmisbruik.

Ik denk niet dat we moeten aannemen dat Censori, omdat ze zo naakt is, de keuze voor deze look niet zelf heeft gemaakt. We kunnen die conclusie niet zomaar trekken omdat het voor óns niet goed voelt om haar zo goed als naakt te zien. Doordat Censori zelf niets zegt en we weinig weten over haar beweegredenen of persoonlijkheid, gaan we zelf op zoek naar antwoorden. Maar misschien is dit wel precies wat ze wilde.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.