Maar we zien dit jaar ook meer dan gewoonlijk dieren – en dan specifiek konijnen – in modecampagnes verschijnen. De reden daarvoor is het ‘Jaar van het Konijn’ volgens Lunar New Year. Gucci verwerkte levende konijnen in hun campagne voor een speciale collectie in teken van het feest, en modelabel Mulberry sloeg de handen ineen met de makers van Nijntje voor een collectie met daarop het Nederlandse konijntje afgebeeld. Spraakmakend? Zeker. Problematisch? Wel als je onnodig levende dieren inzet terwijl je wellicht met ateliers bijzondere ontwerpen had kunnen maken die de dieren op een subtiele en abstracte manier tot leven brengen.

Schiaparelli en hun dierenkoppen

Dan, over Schiaparelli. Hoewel de couture lente/zomer 2023-collectie van het modehuis vol zat met bijzondere ontwerpen en referenties, werd het geheel overschaduwd door één aspect: levensechte dierenkoppen die te zien waren op verschillende jurken – zowel op de catwalk als front row, op de outfit van Kylie Jenner. Creatief directeur Daniel Roseberry liet zich voor deze collectie inspireren op Dante Alighieri’s Inferno. Gemaakt van schuim, hars, wol en zijden moesten de drie nepdierenkoppen de ondeugden uit het gelijknamige gedicht voorstellen: lust, trots en gierigheid. “De leeuw en de dieren zijn er als realistische benadering van het surrealisme”, stelde hij.

De keuze van Roseberry zorgde voor de nodige kritiek. Voor velen leidde het creëren van dermate realistische dierenhoofden tot het verheerlijken van trophy hunting. Een andere groep, waaronder dierenorganisatie PETA, stelt juist het tegenovergestelde.

Sensatie, maar met welk doel?

Natuurlijk is het sensationeel om grote dierenhoofden op kleding te zetten. Of een decor te creëren met dierlijke figuren. En daar is niets mis mee, mits ze nep zijn én het modehuis daarmee een boodschap wil overbrengen over de dieren zélf – een van de rollen van mode binnen cultuur is tenslotte het creëren van een gesprek en mensen anders naar dingen te laten kijken, zoals bijvoorbeeld dierenwelzijn. Gaat de boodschap achter het gebruik van dierfiguren niet over de manier waarop de mensheid met dieren om zou moeten gaan? Dan klinkt al snel de terechte vraag waarom er überhaupt dierfiguren worden ingezet – al helemaal als deze niet van echt te onderscheiden zijn en worden neergezet als een accessoire of, nog erger, als trofee.

Waren de dierenkoppen van Schiaparelli op deze realistische manier gecreëerd om iets te veranderen aan de manier waarop de modewereld (en de wereld in het algemeen) dieren gebruikt voor hun eigen plezier? Dan was het waardevol geweest. Maar deze keuze mist niet alleen diepgang voor een relevante en inhoudelijk gesprek over dit thema, het overschaduwt ook nog eens het oorspronkelijke verhaal achter de collectie.

Kortom: het was een beestachtige coutureweek met een ruw randje.