Doutzen Kroes maakt comeback op Vogue’s septembercover: ‘Ik was gekaapt door de wappiekant, maar ik wil niet meer bijdragen aan verdeeldheid’
Van gevierd tot verguisd. De publieke opinie keerde zich stevig tegen Nederlands succesvolste topmodel toen ze tijdens de coronapandemie een mening had. Intussen is ze terug van weggeweest en loopt ze shows voor Chloé en Alaïa. Aan Vogue’s Fiona Hering doet Doutzen Kroes eenmalig haar verhaal. Een gesprek over haar heftige jeugd, de toekomst en die "zelfdestructieve periode".
Het is een cliché, maar nu ze ouder is geworden, is ze mooier dan ooit. Nog net zo spontaan en hartelijk, zachtere uitstraling, paar charmante kraaienpootjes rijker. Op haar 39e maakt Doutzen Kroes na een veelbesproken break een comeback als wederom een van de gezichten van Victoria’s Secret en is ze weerbegonnen met het aannemen van modeklussen. Zo sloot ze in maart de show van Chloé in Parijs.
De comeback van Doutzen Kroes
Ze pikt alleen nog de krenten uit de pap, en alleen op haar voorwaarden. Te lang is ze geleefd. “Als mensen dat tegen me zeiden, dacht en antwoordde ik: welnee, ik bepaal alles zelf, maar ik kwam erachter dat ik totáál ben geleefd. ‘Professioneel’ noemen klanten dat, als je je mond houdt en nooit klaagt. Ook niet als je bij -5 graden in bikini de kou in rent, of om twee uur ’s nachts in badjas nóg wacht op die doorpas voor een show.”
“Iedereen kon zijn creatieve ei op mij kwijt, fotografen, stylisten, visagisten, maar ik werd niet gehoord. Daar was ik zó klaar mee. Als model had ik nooit een stem, daar kwam onder andere mijn rebellie ook uit voort. In 2013 twitterde ik ‘Save Palestine’, toen Palestina helemaal kapot gebombardeerd was. Ik was woedend – wtf gebeurt hier! Van een grote cosmeticafabrikant moest ik die tweet verwijderen: in mijn contract stond dat ik geen politieke uitspraken mocht doen. Daarbij komt nog dat je nooit nee durft te zeggen tegen een belangrijke klant, uit angst niet meer te worden geboekt. Ik móést even uit die ratrace, helemaal terug naar nul.”
Mo Karadag, eigenaar van Platform Agency en al twintig jaar haar agent, zag de bui al hangen. “Na alle commotie tijdens de pandemie nou net die eerste grote job voor het onder de loep liggende Victoria’s Secret, ik dacht: daar gáán we weer, begint het hele gezeik opnieuw. Een enkeling noemde Doutzen ‘hypocriet’, maar door het foute management van het Amerikaanse lingeriemerk is allang compleet de bezem gehaald, en ze heeft nooit gezegd dat ze niet meer zou werken. Ze wilde afstand nemen, had er genoeg van, noemde de modewereld zelfs een corrupte bende – iedereen was fout. Ik heb er slapeloze nachten van gehad, maar het was blijkbaar iets wat ze moest doen om te komen waar ze nu is. Noem het een heftige puberteit op haar 36e die zich voor het oog van miljoenen afspeelde.”
Mo en ik zijn altijd twee handen op één buik, zegt Doutzen thuis in haar schitterende, met populierenhout betimmerde huis in het Gooi. Hun vriendschap stond tijdens wat ze haar ‘puberfase’ noemt echter op springen. “We hadden tegengestelde meningen. Mo probeerde op me in te praten – ‘You made your point, stop ermee’ – daarna me te beschermen, tot hij snapte dat ik die zelfdestructieve rol móést aannemen. Hij heeft me losgelaten en me daarna een heel mooie brief geschreven: ‘Doutzen, weet je wel hoeveel mensen jij hebt geïnspireerd door gewoon te zijn wie je bent. Je hoeft dit allemaal niet te doen.’
Maar ik zag het niet. Ik had niets om trots op te zijn, wat had ik nou gepresteerd in mijn leven? Een beetje voor de camera staan. Ik kom uit een Fries calvinistisch, idealistisch nest. De wereld redden, goed zijn voor de natuur en de gemeenschap: dat zit er bij mij ingebakken. Als kind mocht ik ook nooit lang douchen. Bij ons thuis ging het er niet over wie er op de cover van Vogue stond, we hadden een abonnement op Natuurmonumenten en het partijblad van GroenLinks. Ik droeg truien van schapenwol die mijn moeder had gebreid. Als iemand in een grote auto reed, vonden mijn ouders daar iets van.”
“Daardoor heb ik me altijd afgevraagd of ik het wel goed deed, want ik redde geen levens. Mijn vader was wel trots, soms in het openbaar iets te, maar vooral voor mijn moeder gold lang: niet je kop boven het maaiveld uitsteken. Ik heb bij haar altijd een laag van stille veroordeling gevoeld. Toen ik haar dat laatst durfde te vertellen, schrok ze enorm, ze was zich er niet van bewust. Eerlijk zijn, zo kom je tot mooie helingsprocessen. Heel mooi dat ik mijn pijn nu met haar kan delen, zonder dat ze het als verwijt ervaart, en dat we daardoor allebei blijven groeien.”
Tranen rollen over haar wangen, het zal niet de laatste keer zijn tijdens het gesprek. De stilte aan de keukentafel is kort maar intens. Ze valt onverwacht goudeerlijk en kwetsbaar met de deur in huis. Instagram heeft ze afgezworen, “vol triggers en toxies“. Het account bestaat nog wel, maar ze heeft de app van haar telefoon en laptop verwijderd. Thuis, op deze plek, is ze geheel afgezonderd van de buitenwereld, als ze dat wil.
Vanaf de weg is het huis niet zichtbaar, het ligt verscholen achter een houten poort. Gaat die open, dan overvalt je een wowgevoel. Een Scandinavisch hoogstandje van Marc Koehler Architects, met veel hout, grote ramen en een interieur door Nicemakers, midden in een door haarzelf aangelegde en onderhouden wilde Engelse tuin van vijfduizend vierkante meter. Vanuit elk raam heb je alleen maar zicht op natuur. Ze is er dagelijks in aan het werk, net als in de moestuin (“dit seizoen verpest door de slakken”). De toegang tot de moestuin wordt gevormd door een boog met twee klimrozen. “Een housewarmingcadeau van mijn vader. Ik heb ze samen met hem geplant, precies een jaar voor zijn dood. Altijd als ik erdoor loop, denk ik aan hem.”
Lees het volledige interview met Doutzen Kroes over haar comeback in het nieuwe septembernummer van Vogue Nederland, dat vanaf 22 augustus in de winkel ligt en hier online te bestellen is.
