The king has left the building. We hebben het over ontwerper Alessandro Michele. Zeven hele jaren wist hij het ingedutte Gucci om te toveren tot een van de meest gewilde modehuizen aller tijden, met een heel eigen esthetiek. Elke jaar prijkte het label weer bovenaan het lijstje met populairste modehuizen. Toen Michele in 2015 voor het eerst zijn perceptie van de ‘sexy-chique look’ die hij voor ogen had presenteerde, waren de meningen verdeeld. Sommige modejournalisten hielden hun hart vast. Wat is er sexy aan een pussy bow, glittersok, opaloafer en gebreid vest? Toch bleek het een schot in de roos. Zelfs de grootste zwartdrager en -kijker werd verleid om een zuurstokroze blouse met gigantische strik te kopen.
Roerige tijden
Tijdens de lente/zomer 2023-modeweken schreef ik met grote letters bovenaan mijn notities: GUCCI! Ik was namelijk swept away door de – naar wat later bleek laatste – show van Alessandro Michele. In een grote ruimte op het Gucci-terrein in Milaan zaten twee groepen modevolk naar dezelfde show te kijken met een wand ertussen. De collectie leek volwassener, minder frivool, een vernieuwing van wat we van Alessandro gewend waren. Op dramatische muziek liepen de tientallen modellen voorbij. Wat bleek, het ging om eeneiige tweelingen; de ene liep aan de ene kant, de ander aan de andere kant van de zaal, in dezelfde look. De wand werd tijdens de show opgehesen, waardoor de gasten aan weerszijden van het schot elkaar voor het eerst zagen. Nog een keer liepen de tweelingen, nu hand in hand, over de catwalk.
De boodschap? We hebben het soms niet door, maar uiteindelijk zijn we allemaal hetzelfde. Kippenvel. En toen kondigde eind vorig jaar Michele ineens zijn vertrek aan. Het was de laatste in een reeks opmerkelijke en onverwachte transfers van 2022. In Vogue april 2023 schrijft modejournalist Fiona Hering over de roerige tijden op de transfermarkt, inclusief de grote wissel, nieuwe aankopen en afgeschreven legendes.
Modelegendes
Gelukkig zijn er ook modelegendes die al eeuwen lijken mee te draaien, denk aan Dries Van Noten (op de tweede regel in mijn notitieboekje, onder Gucci). Dries staat nog altijd zelf aan het roer, blijft onverstoorbaar vasthouden aan zijn signatuur (veel kleur, rijke stoffen, dessins) en heeft zijn modehuis nog altijd in eigen beheer.
Ik ben fan van het eerste uur – dus mijn mening is wellicht ietwat gekleurd – en ging in mijn studiejaren immer richting Antwerpen, voor zijn sample sale. Die stukken hangen nog altijd in mijn kast. De liefde voor Dries voelde ik niet bij de nieuwe modegeneratie, tót dit seizoen. Eerst was daar zijn mannenshow die het web overnam, waarop de vrouwenshow volgde. Niet alleen de aanwezigen, maar ook TikTok en new age digital platforms als stylenot.com schreven vol lof over de Belgische ontwerper. Terecht.
