Reductie

De dag voor de show, toen de weersvoorspelling dramatisch was, besloot Gucci de show te verplaatsen van de buitenlocatie in de charmante wijk Brera naar de overdekte showruimte in het hoofdkantoor van het merk. Op deze enorme gestripte betonnen vloer debuteerde De Sarno met een nieuwe Gucci-esthetiek die de omgeving weerspiegelde. De collectie speelde met reductie in meer dan één betekenis van het woord: niet alleen werden de lagen en versieringen van het Gucci van zijn voorganger Alessandro Michele weggehaald, maar ook werd een silhouet gedefinieerd door superkorte playsuits, microshorts en mini-jurkjes geminimaliseerd. “De aandacht ligt op materialen, vorm, silhouet. Ik wil een nieuwe esthetiek voor Gucci neerzetten. Het is het begin van iets nieuws”, legde De Sarno uit.

Gucci-iconen

De show opende met een compositie van historische Gucci-ontwerpen: de Jackie-tas, de Horsebi- loafer, de GG-riem. Ze zagen er bekend uit, maar waren allemaal aangepast door de generatiemachine van De Sarno. De loafers kregen Clueless-achtige platforms, en de tas kwam tevoorschijn in het Rosso Ancora zoals hij zijn kenmerkende rood noemt, een knipoog naar de muren van de lift in The Savoy waar Guccio Gucci ooit als piccolo werkte (maar ook herinnerend aan Tom Fords Gucci Rush-flacon uit 1999). “Toen ik voor het eerst het archief in dook, ging ik direct naar de stukken die belangrijk waren voor het merk: de loafer, de Jackie-tas, de bamboe details. In deze collectie zie je al deze stukken, maar met een nieuwe vibe.”

Reflectie op De Sarno’s eigen ervaringen

“Dit is een verhaal van dingen waar ik van hou, voor het merk, uit de mode-industrie”, zei De Sarno. “Ik wil al deze dingen samenbrengen voor mijn eerste show. Daarom zie je een jaren negentig-schoenen en jaren zeventig-sieraden, maar modern en gedurfd.” De esthetiek die hij voorstelde voor het merk had veel weg van Tom Ford, maar je kon ook de impact zien die De Sarno’s werk bij andere huizen had op zijn smaak en visie. Hij werd in 1983 in de buurt van Napels geboren en verhuisde in 2002 naar Milaan waar hij drie jaar voor Prada werkte. Na een korte periode bij Dolce & Gabbana begon hij aan een veertienjarige carrière bij Valentino, waar hij werkte tot Gucci hem begin dit jaar headhuntte. Elk van deze ervaringen was aanwezig in zijn collectie, trouw aan die ancora-filosofie van opnieuw verliefd worden op mode.

Opkomend talent in de spotlight

Als onderdeel van zijn debuut gaf De Sarno opdracht voor een Gucci-kunstboek over een nieuwe generatie kunstenaars. Net als zijn cast – met grotendeels onbekende modellen – wilde hij hiermee de spotlight die hij bij het modehuis heeft gekregen, delen met andere creatieven. “Gucci is een grote kans voor mij. Daar ben ik mij van bewust en ik wil andere mensen ook kansen geven”, zei hij. “Ik wil mensen ontdekken en hen helpen om te schitteren.” Zijn show culmineerde in een reeks kledingstukken en accessoires die precies dat deden: schitteren.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.