Tien modellen, tien looks, één beroemde kat: in het Grand Palais in Parijs hebben tien ontwerpers speciaal voor het nieuwe meinummer van de Amerikaanse Vogue de erfenis van Karl Lagerfeld in de toekomst geplaatst. Zij creëerden ieder één look waarvoor ze inspiratie haalden uit de archieven en de persoonlijke stijl van de legendarische ontwerper.
“Karl en ik ontmoetten elkaar begin jaren negentig bij Fendi. Het was alsof een ster naar kantoor kwam. Hij sprak met ons over dingen zoals dat lelijkheid het nieuwe schoonheid is. Deze manifesten waren scherp en werden zonder enige twijfel gebracht. Ik heb ook van Karl geleerd om niets als vanzelfsprekend aan te nemen. Je kunt met alles werken, je kunt met alles creëren. Ik was altijd erg onder de indruk van Karls onderzoek naar moderniteit. Hij was geobsedeerd door moderniteit, en het idee om het hedendaagse uit te beelden. Hij was nooit nostalgisch. De look die ik creëerde is een smeltkroes van zijn woorden, de moderniteit en de scherpte van zijn stijl.”
“Karl hield van [de iconische Parijse boetiek] Colette, en mijn label werd daar verkocht. Hij kocht een grijs pak, een kristallen tas, een deken en een overhemd met stropdas, en hij nam een foto van zichzelf daarin en stuurde die naar mij. Ik heb ‘m in mijn kantoor staan, die foto is heel speciaal voor mij.
In de loop der jaren werd Karl een persoonlijkheid, maar dat komt door het werk dat hij deed, de decennia van creëren. Zijn werk was de perfecte combinatie van mooi design en prachtig vakmanschap; de kwaliteit paste bij de conceptuele ideeën. Zijn genialiteit kwam voort uit het feit dat hij wist voor wie hij ontwierp. Ik hield van zijn vormgebruik: gevormde schouders en proporties die uniek waren, misschien avant-gardistisch voor veel mensen – dus ik wilde spelen met dat idee en met de stoffen van het huis Chanel.”
“Karl was een zeer goede vriend van Gianni – ze mochten elkaar echt, en respecteerden elkaar. Gianni was niet het soort persoon met veel vrienden, en Karl ook niet, maar ze hadden een band. Ik bleef tegen Gianni zeggen: ‘Alsjeblieft, ik wil hem ontmoeten’. En dus nam hij me op een avond mee naar Karls huis. Ik was gefascineerd. Hij betekent vandaag de dag veel voor ontwerpers, en vooral voor mij. We houden van zijn rebelse geest. Hij zette dingen in elkaar die echt nergens op sloegen, alleen maar om te laten zien dat het wel kon. Hij nam zichzelf niet zo serieus, maar dat doen genieën nooit. Het was alsof elke show die hij deed zijn eerste was. Hij had ook graag vrouwen om zich heen, om hem kracht te geven. Hun aanwezigheid was erg belangrijk. Hij wilde weten wat vrouwen vonden van wat hij deed.”
“Het is prachtig hoe Karl zo lang zoveel heeft kunnen bereiken. Toen hij Chanel begon te hervormen, en de look van het modehuis in de loop der jaren beetje bij beetje veranderde, was dat een frisse wind: hij ving de sfeer van elk voorbijgaand tijdperk en verweefde die in de ontwerpen van Chanel, waardoor ze evolueerden. Ik heb geprobeerd te herinterpreteren wat Karl deed rond de tijd dat hij de leiding nam over Chanel – ik vroeg me af wat er zou gebeuren als ik probeerde wat Karl en Coco hadden gedaan. Het is een typisch Chanel-pak, maar er is iets waar je niet helemaal je vinger op kan leggen. Donkere pop- en punkaccenten, met losse naden of delen in flarden gesneden.”
“Ik keek naar zijn werk voor Fendi dat – hoewel zeer uitgebreid – altijd over techniek ging, en ik dacht aan alle constructies achter de schermen die in de couturestukken werden verwerkt. Dat is wat ik hier ontworpen heb. Het was arbeidsintensief. Er zijn meer dan 250 stukken organza, er is zijde, er is een onderrok en een korset.
Een van mijn favoriete collecties van Karl is de Chanel herfst/winter 2006-couturecollectie, met denim en hoge laarzen. Ik denk dat veel mensen zich toen afvroegen: wat is dit? Toen ik ouder werd, ben ik zijn werk gaan waarderen, omdat het voelt alsof het niet voor iedereen is, maar altijd voor de klant en voor hem. Hij staat voor een lange levensduur, authenticiteit, ambacht en gevoel voor humor in de mode, ongeacht wat er verder in de wereld gebeurt. Hij heeft echt zijn eigen taal gemaakt.”
“Mijn eerste Chanel-show was overweldigend – het avontuur, de ondeugendheid, de encyclopedische kennis over mode uit elke periode, elke eeuw. Karl was als een eik, waarmee ik bedoel dat hij enorm wijs was. En ik hield van de manier waarop hij elke uitspraak eindigde met een ‘non?‘ – als een vraagteken, om je te betrekken, om te zien wat je standpunt was. Je moest klaar zijn voor die ‘non‘!
Ik richtte me op zijn periode bij Patou. De polkadots zijn uitsnijdingen, ellipsen – we projecteerden ze op de look, en ze eindigden daar waar de projectie het oppervlak van de jurk raakte. De pailletten waren een nieuwe manier van borduren: uitknippen, dan onderdompelen in heet water om ze plooibaar te maken en tot slot in ijskoud water zodat ze hun vorm behouden.”
“Ik ontmoette Karl voor het eerst in 2011. ‘Ben jij de nieuwe Balmain-jongen?’, vroeg hij me. Ik zei ja. ‘Ik was vroeger de Balmain-jongen. Welkom in de mode.’ Een paar maanden later zaten we samen aan een diner en kletsten we. Ik wilde niet met hem over zijn werk praten, dus vroeg ik: ‘Hoe is het leven buiten het werk, Karl – je weet wel, buiten Chanel?’ En hij zei: ‘Die vraag stellen we niet, want werk is mijn leven, werk is mijn liefde.’
Hij is altijd mijn grootste inspiratie in het leven geweest. Hij volgde de mode niet, hij creëerde de mode en verbond de mode met de popcultuur. Karl was de pionier – de koning van alles wat we vandaag de dag proberen te doen. En hij bleef nieuwsgierig naar het leven kijken. De look die ik heb gecreëerd is een eerbetoon aan hem. Ik keek naar wat hij deed bij Balmain: de nadruk leggen op een kleine taille, grotere schouders en spelen met de knopen.”
“Karl zei altijd: ‘Mode is geen kunst, het zijn zaken’. Ik heb daar altijd aan gedacht toen ik Sacai leidde. Tegenwoordig is het werk van een ontwerper niet alleen het ontwerpen van kleding, en dat is iets wat Karl lang geleden al zag. Hij was een soort mode-cyborg. Hij was vanaf het begin een geweldige ontwerper, maar hij was ook goed in het creëren van zijn eigen imago. Als je aan Karl denkt, zie je een wit overhemd, soms een stropdas en wat harde juwelen. Ik heb geprobeerd dat te vangen – niet om het te reproduceren, maar om het te hybridiseren in de Sacai-stijl en er een elegante jurk van te maken.”
“Mijn eerste Chanel-show was de show van de vrouwenmars”, zegt Gigi Hadid, hier te zien in een tweed jasje van Gucci, geborduurd met parels en kristallen, en een witte Karl-kraag en zwarte handschoenen. “De straten van Parijs waren nagebouwd in het Grand Palais, en ik keek mijn ogen uit bij het spektakel en de omvang van de productie – zoiets had ik nog nooit van mijn leven gezien. Later vond ik de shows met de raket en de Titanic-boot geweldig – het publiek zag de catwalk en de voorgevel van de boot, maar niet dat de hele binnenkant van de boot was ingericht voor een feest.
Karl inspireerde me door zijn vermogen om werelden tot leven te brengen. Hij was een icoon omdat hij een geniale focus had op wat belangrijk voor hem was en waarin hij geïnteresseerd was, en zijn uniform maakte deel uit van die intentie. Het was zijn harnas, zijn manier om Karl Lagerfeld te worden. Zelfs op tien meter afstand zag hij eruit zoals Karl Lagerfeld eruit moest zien. Hij was geweldig.”
“Hij was de eerste ontwerper die met H&M samenwerkte. Voor mij, als tiener in die tijd, was dat zo iconisch. Dat iemand uit de luxe sector samenwerkte met een high-street merk was taboe. Maar Karl was altijd onverbloemd, en dat is best zeldzaam. Hij stond achter elke beslissing die hij nam; er was geen twijfel of hij gelijk had of niet.
Mijn uitgangspunt was om te kijken naar zijn Chloé-tijdperk, waarin ik erg geïnteresseerd was omdat het een huis is dat bekendstaat om zijn vrouwelijke touch. Een paar stukken in het archief sprongen eruit. Een daarvan was een jurk van gewassen zijde, heel vloeiend, met kant. Ik dacht: hoe kan ik kant in mijn wereld brengen? Ik heb een harnas aangebracht, een beetje hardheid, voor een contrast, want dat loopt als een rode draad door het werk van Karl. Het harnas is een beetje verdraaid, maar het brengt wat hij deed naar vandaag de dag.”
