“Elk model heeft een akoestisch apparaat”, legde Ghesquière uit. “De soundscape vangt hartslagen of het vallen van voetstappen op, maar ook lawaai van de stad buiten. Elk model genereert een resonantie die interageert met echo’s van de straat.” Dat ontvouwde zich in een soundtrack van verkeerslawaai en voetstappen – de alledaagse sfeer van Parijs.

Nieuwe elegantie

Louis Vuitton was niet het eerste modehuis dat zijn show dit seizoen op een verhoogd podium zette. Verheffing – letterlijk en figuurlijk – is een thema in Parijs, en het is tekenend voor ons moment in de tijd. Wanneer we naar de Franse hoofdstad trekken voor de shows, treden we in de voetsporen van een traditie die – eeuwen voordat er sprake was van haute couture of prêt-à-porter – de koninklijke huizen van de wereld naar dit land liet kijken voor stijladvies. In de 18e eeuw spraken de hoven van Noord-Europa zelfs Frans in plaats van hun eigen taal, omdat de Franse manieren elegantie vertegenwoordigden.

In een nieuwe tijd van strijd en onzekerheid lijken we opnieuw een beroep te doen op mode. Als historische epicentrum van smaak en stijl is Parijs dé plek waar we zoeken naar een vorm van nieuwe elegantie.

Het draaide allemaal om de jassen

“Onze geschiedenis is gebaseerd op een zeker classicisme en conventies die heel erg deel uitmaken van de legende van Louis Vuitton, een naam die ook tot de Franse cultuur spreekt”, zei Ghesquière. “Het ging erom dat classicisme om te zetten in een pure expressie van mode. Hoe die Franse allure te verwoorden, die mix van verfijning en nonchalance die de hele wereld blijft fascineren”, voegde hij eraan toe.

Ghesquière legde uit dat een jurk die hij ontwierp voor Anne Démians, die in januari als eerste vrouwelijke architect werd ingehuldigd in de Académie des Beaux-Arts, hem op het pad zette om dit seizoen de Franse stijl te verkennen. Hoewel het een abstract concept is, refereerde hij consequent aan het alledaagse: geweldige jassen met brede schouders, enkellange silhouetten, leren jacks en nog veel meer.

Speelse en abstracte accessoires

Zoals altijd voorzag Ghesquière zijn collectie van uitstekende accessoires. “De laarzen zijn een kleine knipoog, want ze zijn met de hand beschilderd om op pumps te lijken”, zei hij. “De sieraden bevatten kleine muziekinstrumenten, al het koper van een fanfare… Het is een collectie van faux-semblants, oftewel illusies.” Dat uitte zich in tassen in de vorm van huizen, en andere versierd met de Louis Vuitton-naam als een Parijs straatnaambord.

Sommige modellen droegen verlichte brillen als een knipoog naar The Phantom of the Opera, maar in de alledaagse omgeving die de show van Ghesquière probeerde na te bootsen deden ze denken aan de rage van verlichte gezichtsmaskers die je op de meest onwaarschijnlijke plaatsen ziet. Uiteindelijk speelt de Franse stijl zich af op straat. Het is een levend, ademend organisme.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue UK.