Hij voegt eraan toe: “Sleeping Beauties vergroot onze betrokkenheid bij deze meesterwerken van de mode door te laten zien hoe ze voelen, bewegen, klinken, ruiken en reageren wanneer ze gedragen worden. Dat leidt uiteindelijk tot een diepere waardering van de integriteit, schoonheid en artistieke genialiteit van de tentoongestelde werken.”

Vierhonderd jaar geschiedenis

Van een 17e-eeuws Engels Elizabethaans lijfje tot 21e-eeuwse aanwinsten van ontwerpers als Phillip Lim, Stella McCartney en Connor Ives: de tentoonstelling beslaat vierhonderd jaar geschiedenis. Andere tentoongestelde stukken zijn ontwerpen van Elsa Schiaparelli, Yves Saint Laurent, Christian Dior, Hubert de Givenchy en vele andere iconische modeontwerpers.

Voorafgaand aan de aankondiging zei Andrew Bolton, conservator van het Costume Institute: “Mode is een van de emotioneelste artistieke vormen vanwege de verbinding met het lichaam. Het is doordrenkt met herinneringen en emoties. En we hebben er veel mee te maken via onze zintuigen. Ik hoop dat deze tentoonstelling die zintuiglijke waardering van mode activeert.”

Sleeping beauties

Bolton legt uit dat de tentoonstelling is opgebouwd rond ongeveer vijftien historisch belangrijke en esthetisch mooie stukken uit de collectie die veel te fragiel zijn om ooit nog gedragen te worden. “Dit zijn de sleeping beauties waar we naar verwijzen in de titel.” In plaats van hun oorspronkelijke gedragen functie te vervullen, ondergaan deze stukken – waaronder dat Elizabethaanse lijfje en een zijden satijnen baljurk van de Amerikaanse couturier Charles Frederick Worth uit 1887, die de oorspronkelijke inspiratie vormde voor de tentoonstelling – een transformatie door ze tentoon te stellen.

Vele stukken zijn te zien in combinatie met hedendaagse modewerken die onbewust een echo zijn van hun voorgangers. De illusietechniek die bekendstaat als ‘Pepper’s ghost’ (waarbij een object dat buiten zicht staat wordt geprojecteerd, zodat het lijkt alsof het voor het publiek staat, red.) is gebruikt om sommige werken nieuw leven in te blazen. Daarnaast is de hulp ingeroepen van videoanimatie, lichtprojectie, soundscaping, AI en CGI.

De tentoonstelling wordt vormgegeven rond drie belangrijke ‘zones’: land, zee en lucht. Het laat tevens de veranderende houding ten opzichte van de natuurlijke wereld zien door middel van handwerk en de manipulatie van natuurlijke materialen om kledingstukken te maken. “Het is een ode aan de natuur en de emotionele poëzie van mode”, aldus Bolton. “De hedendaagse nadruk op duurzaamheid en regeneratieve vormen van productie is vertegenwoordigd door recent aangekochte stukken van enkele van de innovatiefste ontwerpers van de moderne mode.”

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.