De lente/zomer 2024-mannenmodeshow van Saint Laurent werd gehouden in de Neue Nationalgalerie in Berlijn en was geïnspireerd door de Duitse filmmaker Rainer Werner Fassbinder. Creative director Anthony Vaccarello wist wederom een collectie neer te zetten die speelde met de grenzen tussen traditionele mannen- en vrouwenmode, volledig in lijn met de esthetiek van het Franse modehuis. Ontdek hieronder de vijf belangrijkste punten van de show.
Saint Laurent lente/zomer 2024-show in Berlijn
Neue Nationalgalerie als showlocatie
Op maandagavond trapte Saint Laurent in Berlijn het showseizoen voor mannen af met een intieme show in de Neue Nationalgalerie. “Ik heb hier altijd al iets willen laten zien”, zei Anthony Vaccarello voor de show, terwijl hij naar het interieur van Ludwig Mies van der Rohe’s architectonische meesterwerk gebaarde. “De smaak van mensen in Berlijn is erg hoog, denk ik. Toen ik hier kwam, wilde ik iets laten zien waar ik echt trots op ben. Ik zie dit als mijn derde mannencollectie. Het begon in Marrakech.”
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Vaccarello verwees naar de mannenshow van afgelopen zomer, die niet zijn eerste was, maar die Saint Laurent op het mannenmodepad zette. Dat zorgde ervoor dat zijn volgende show in januari de meest besproken show in Parijs werd. “Nu ik me erg zelfverzekerd voel met wat ik doe voor mannen, en ik het op hetzelfde niveau heb gebracht als de vrouwenshow, was ik klaar om hier te komen en het aan dit publiek te presenteren.”
Vaccarello’s androgyne visie op mannenmode
In navolging van de elegante, dandy-eske voetsporen van januari’s mannenmodespektakel, intensiveerde Vaccarello zijn visie op de Saint Laurent-man met donkere, romantische, messcherpe tailoring met brede schouders, ondersteund door delicate elementen uit de damesgarderobe, zoals halter- en wikkeltops en pussy-bows. “Ik nam de laatste damescollectie als beginpunt. Ze was erg Parijs, maar ze was twee stappen verwijderd van Berlijn. Als je haar ziet, zou ze zo in een film van Fassbinder kunnen spelen. Van daaruit begon ik de collectie op te bouwen vanuit de vormen van de vrouwen, door ze op mannen te zetten. Ik wilde dat het echt klassiek zou zijn”, legde Vaccarello uit. “Het is spelen met de codes van vrouwelijkheid en mannelijkheid, zodat je niet weet waar de grens ligt.”
Berlijns en androgyn
Als fan van Rainer Werner Fassbinder gaf Vaccarello de collectie de geest van de personages uit de films van de regisseur, van Querelle tot Le Droit du Plus Fort. Maar in de grimmige context van Van der Rohe’s monolithische setting ontstond ook een uitgesproken Berlijns gevoel van androgynie. “Ik denk niet na over gender”, zei Vaccarello. “Ik doe het niet omdat het nu cool is om genderfluïde te zijn, maar omdat ik het zo leuk vind. Er zit geen politieke boodschap achter. Monsieur Saint Laurent heeft dat nooit gedaan. Alles wat hij deed was erg politiek, maar er was nooit een vooroordeel over iets. En ik vind dat cool. Iedereen kan het interpreteren zoals hij wil.”
