Haute couture 2.0

Sinds Piccioli zo’n zes jaar geleden de wereld van de haute couture op zijn kop zette – volgens de filosofie: ‘Behoud de codes maar verander de waarden’ – is de cultuur van haute couture compleet veranderd. Toen hij de dag voor de show het atelier binnenliep om de bestellingen voor klanten te bekijken, werkten de petites-mains aan een outfit bestaande uit een beha met een rok en een jas. Niet je traditionele couturebestelling. “Ik kon het niet geloven”, zei hij met een glimlach.

Dat Piccioli nu een coutureshow kan houden in een flamboyante clubomgeving heeft te maken met de populariteit van zijn eerdere soloshows voor het modehuis, die de juiste impact hadden op social media. Nu verwacht dat publiek – zowel klanten als toeschouwers en de vele influencers die zijn shows bijwonen – precies de levendige en brutale looks die dit seizoen te zien waren. “Mode gaat over het vangen van de tijdgeest en de mogelijkheid om de gedachten van mensen vooruit te helpen”, aldus Piccioli.

Leigh Bowery meets Mr. Valentino

Als de gigantische capes en ballonrokken op Piccioli’s spreekwoordelijke dansvloer zelfs voor epische discotheken een onhandige keuze zijn, wees dan gerust: dit is geen collectie ontworpen voor de club, maar een collectie geïnspireerd op het idee ervan. “Ik wilde de couture niet aanpassen aan de club. Ik wilde het soort couture creëren waarvan ik zou willen dat we die zouden dragen. Het is de Diana Vreeland-manier: ‘Geef ze niet wat ze willen, maar laat ze willen wat jij ze geeft!’ Dat is de fantasie. De droom van couture”, mijmerde Piccioli. “De wereld van Leigh Bowery, de wereld van Mr. Valentino in de jaren tachtig. De glamour van de strepen, de polkadots, de ruches, de meest klassieke tekenen van haute couture, maar dan op een andere manier en met een ander soort evenwicht. Leigh Bowery meets Mr. Valentino.”

Hij uitte dit in formidabele silhouetten die grensden aan de performance-kunst binnen de clubstijl van de jaren tachtig, en gaf ze de kleuren en texturen die inmiddels zo kenmerkend zijn voor het modehuis.

Couture voor ‘het volk’

Een collectie gevormd door context: zo zou je de nieuwe couturecollectie van Valentino het beste kunnen omschrijven. In de paleisachtige salons van het modehuis op de Place Vendôme leken de creaties van Piccioli veel meer op klassieke couture dan op het verhoogde podium van de club. Het was een interessant experiment: een oefening in hoe ver buiten de traditionele kaders je couture kunt duwen en het toch als haute couture kunt laten aanvoelen.

Verheven op torenhoge neonoranje platforms met bijpassende leggings en bekroond met roze zonnebrillen met veren, was dit ‘popcouture’ – voor het volk. “Ik wil niet het soort couturier zijn die zich bekommert om wat mensen met de kleding doen. Het kan zo gedragen worden, of op een klassiekere manier”, zei Piccioli. “Coutureklanten van vandaag de dag zijn niet zoals in de jaren vijftig – hopelijk dragen ze het met een spijkerbroek en een T-shirt. Het gaat niet om de looks, maar om de stukken.”

Een manifest voor vrijheid

Piccioli’s benadering van haute couture gaat over de beste – en, je zou kunnen zeggen, uitbundigste – versie van jezelf worden. “Dit is een soort manifest voor vrijheid. In clubs zijn er geen grenzen, en ik hoop dat dat ook in de wereld kan gebeuren”, zei hij. “Als ontwerper voel ik een verantwoordelijkheid om mijn stem bewust te gebruiken. Ik wil het niet hebben over hoeveel ruches er op een jurk zitten, want die kun je gewoon tellen. Echte haute couture moet luider klinken, en een boodschap overbrengen.”

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue UK.