Deze week markeert het begin van een jaar lang festiviteiten rond het 750-jarig bestaan van Amsterdam. Reden genoeg voor Vogue Nederland om eenmalig een groot eerbetoon aan de Nederlandse hoofdstad te brengen, en wel in de vorm van een 244 pagina’s tellend collector’s item: het Amsterdam Issue – een echte liefdesbrief aan Amsterdam, gemaakt door fotografen, stylisten én schrijvers. Dit kun je allemaal verwachten van dit unieke Vogue-nummer.
Vogue’s Amsterdam Issue
Natuurlijk is Amsterdam een speciale plek voor het Vogue-team: dit is waar onze headquarters is gevestigd, waar veel creatievelingen samenkomen en waar het – onder andere op modegebied – gonst en bruist. “Hoe meer ik reisde, hoe meer waardering ik kreeg voor Amsterdam”, schrijft Vogue’s hoofdredacteur Linda Gümüs Gerritsen in haar editorial. “Want ook onze hoofdstad is een wereldstad, met uiteenlopende nationaliteiten, culturen en mogelijkheden, maar met een dorps, gemoedelijk karakter. Iets wat je niet snel in een andere wereldstad vindt.”
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
A love letter to Amsterdam
Wat Amsterdam vooral kenmerkt zijn de buurten, elk met hun eigen karakter en gezicht. Dus trokken we de wijken in, in Noord, Oost, Zuidoost, West en het Centrum. Waar fotograaf Paul Bellaart de rauwheid van de Nieuwmarktbuurt – waar hij tijdens zijn eerste jaren in Amsterdam woonde – vastlegde, bracht fotograaf Mounir Raji door zijn lens de structuur en het groen van Amsterdam-Zuidoost prachtig in beeld. In totaal werden het negen modeseries die kriskras door de stad hebben plaatsgevonden, waaruit maar liefst twaalf covers voortkwamen.
LEES OOK
Keuzestress? Dit zijn 16 nieuwe én altijd goede restaurants in Amsterdam voor een geslaagd diner
De liefde voor onze hoofdstad is niet alleen uitgedrukt in beeld, maar ook in echte love letters: zeven korte verhalen, geschreven door Lale Gül, Gershwin Bonevacia, Doortje Smithuijsen, Haroon Ali, Murat Isik, Marcel van Roosmalen en Mano Bouzamour. “Je maakt je druk om de huizenmarkt, maar tegelijkertijd zou je voor geen cent verderop willen wonen”, schrijft Bonevacia in zijn verhaal. Hij vervolgt: “Je ziet hoe steeds meer stadsgenoten noodgedwongen afscheid nemen. Je voelt je fijn in een stampvolle, bloedhete tent op Kwaku, de Uitmarkt, Milkshake, in Paradiso of tijdens het Prinsengrachtconcert. Je draagt zorg voor de mensen en het ritme.”
