Boegbeeld

Je bent het eerste model met vitiligo op de cover van Vogue, maar je was ook de eerste ermee op de catwalk van Victoria’s Secret. Vind je jezelf een boegbeeld? 

“Nee, dat ben ik niet. Het is niet omdat ik deze huidaandoening heb, dat ik er een boegbeeld van ben. Die functie is mij opgelegd in de loop der jaren. Ik heb nooit gezegd dat ik een woordvoerder ben. Zo ben ik genoemd, omdat ik een bekend persoon ben die het heeft, maar ik heb het gewoon toevallig. Ik praat er graag over, wil het meer bekendheid geven en licht mensen graag voor als ze dat willen. Maar een woordvoerder ben ik niet. Ik waak voor die term, omdat die aangeeft dat het niet de norm is. Mijn doel is dat het wél de norm wordt en niet iets dat gek is. Als je een trailblazer bent, een pionier, dan krijg je snel dit soort etiketten opgeplakt. Het is mijn verantwoordelijkheid om dat stigma te doorbreken.”

En heb je het gevoel dat dat stigma doorbroken wordt?

“Ik begin meer modellen met vitiligo te zien, dat vind ik zo mooi. Toen ik klein was, had ik het gevoel dat ik de enige persoon ter wereld ermee was. Het werd niet vertegenwoordigd, dus ik had als kind geen idee. Ik denk dat daardoor mijn kleine ik ook echt fulfilled is. Het is zo mooi om te zien dat er diversiteit is.”

Nieuwe definitie van schoonheid

In 2014 zei je in je TedX-talk dat we een nieuwe definitie van schoonheid nodig hebben. Hoe heeft jouw perceptie van schoonheid zich ontwikkeld?

“Ik ben al een tijd geleden tot het besef gekomen dat beauty in the eye of the beholder is. Schoonheid moet zijn wat iedereen zelf wil dat het is. Maar ik heb me ook gerealiseerd dat mijn gevoel van wat mij mooi maakt, kan veranderen. Ik heb bijvoorbeeld mijn haar afgeknipt, terwijl ik meestal word gezien met alle soorten pruiken in alle mogelijke kleuren. Mijn moeder is kapper, dus ik spendeerde een groot deel van mijn jeugd in de kapsalon. Dit is een van de redenen dat ik zo veel waarde hecht aan haar. Ik hou van hoe haar me laat voelen. Als ik mijn moeder hielp, zag ik altijd hoe vrouwen zich voelden als ze de salon verlieten. Dat was elke keer magisch.”

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

“Mensen zeggen tegen me dat ik hen inspireer met mijn zelfvertrouwen. Ik wilde in staat zijn dat ene ding, mijn haar dus, weg te nemen, juist datgene dat zo veel trots en schoonheid in zich draagt. Ik wilde gewoon zeggen: al hou ik ervan, al vind ik het mooi en vind ik dat het een gevoel van schoonheid met zich meebrengt, I don’t need it. Dat betekent niet dat ik niet alsnog vaak genoeg met pruiken gezien ga worden of met andere stijlen haar, maar hiermee laat ik wel aan mezelf zien dat mijn blik op schoonheid kan veranderen en evolueren.”

Je omschrijft jezelf als een kameleon.

“Ik vertel een verhaal door middel van kleding. I like to dress up, I like to dress down. Ik hou ervan om een mooie couturejurk aan te trekken, zoals onlangs voor Vogue World in Londen. Een sexy jurk trek ik graag uit de kast als ik in Las Vegas of LA ben, of naar een Beyoncé-concert ga. De ene keer kleed ik me het liefst als tomboy, de andere keer wil ik full glam.” 

Vrouw-zijn

Hoe heeft jouw jeugd je gevormd tot de vrouw die je nu bent?

“Mijn achtergrond als Jamaicaanse vrouw is altijd sterk aanwezig. We zijn erg levendig en zelfverzekerd. Daarom zie ik mijn moeder en grootmoeders ook als grote voorbeelden. Zij zijn zulke sterke vrouwen. Ik ben zelf niet op Jamaica geboren, but I’m so Jamaican.”

Wat betekent vrouw-zijn voor jou?

“Ik vind het een cadeau om vrouw te zijn en sterke vrouwen om me heen te hebben, zoals mijn moeder en mijn oma’s. Om kind te zijn en hen als voorbeelden te hebben en nu zelf de volgende generatie vrouwen in mijn familie te zijn, dat is een zegen.”

En je vader?

“Ze zeggen wel: de moeder draagt de baby al die maanden en dan komen ze er precies als hun vader uit. That’s me. Mijn moeder herinnert me er altijd aan dat ik nooit mag vergeten van wie ik die mooie ogen heb. Van haar dus. Mijn vader woont op Jamaica, mijn grootouders hebben er huizen en al van kleins af aan ga ik er vaak heen. Het is een groot deel van mijn leven en mijn persoonlijke reis. Ik neem dat altijd mee en vergeet nooit waar ik vandaan kom. Grappig, ik spendeerde mijn jonge jaren grotendeels met mijn moeder in Canada, maar desondanks ben ik precies mijn vader. Innerlijk én uiterlijk.”

Geloven in jezelf

In 2013, je was negentien, begon je in deze industrie. Wat was de grootste les de afgelopen jaren?

“Leren voor jezelf op te komen in een nieuwe omgeving. Dat is voor iedereen moeilijk, vooral op jonge leeftijd. Elke nieuwe omgeving kan intimiderend en eng zijn. Daarom is het belangrijk jezelf te kunnen zijn, voor jezelf op te komen en te weten wanneer iets goed voor je is. En zeker ook wanneer iets níet goed voor je is.”

Heb je het idee dat de modewereld er qua diversiteit op vooruit is gegaan?

“Ja, ik geniet echt van de huidige diversiteit in de mode. Toen ik de industrie inkwam, was ik onderdeel van een diversiteitsgolf. Sindsdien heb ik het zien groeien. Daar word ik blij van. Nu is het veel normaler om een modeblad op te pakken en je vertegenwoordigd te voelen. Maar we kunnen altijd nog verder groeien. We mogen niet te nonchalant worden door de stappen die al gemaakt zijn, maar we mogen ook trots zijn op hoe ver we al zijn gekomen. Als we niet de kans hadden gekregen om trots te zijn op wie we zijn, had ik geen carrière gehad.”

Hoe voelt het om terug te kijken?

“Vroeger schreef ik elk jaar een lijst met dingen die ik wilde bereiken of meemaken. Daar ben ik mee gestopt, omdat ik dankbaar ben voor alles wat me is gegund. Elke keer als ik om iets vroeg, gebeurden er dingen waarvan ik niet had durven dromen. Zoals ik destijds bij Humberto zei: ‘If I speak it into existence, it will happen.’ Het bewijst: geloven in jezelf en doorzetten pays off.”

Wat is je belangrijkste drive?

“Trouw blijven aan mezelf en nooit nee accepteren. Niet alles is meteen een ja, maar dat is geen reden om op te geven. Zie jezelf als een trein op een spoor. Die trein moet naar zijn bestemming en niet iedereen zal bij elke halte instappen. Wellicht zitten ze niet op dezelfde reis als jij, maar dat mag jou niet laten stoppen van waar jij heen moet. Mogelijk stappen ze op een later station alsnog in en sluiten ze zich bij je aan, maar het is jouw reis. Don’t forget to manifest.”

Dit interview is oorspronkelijk gepubliceerd in het nieuwe novembernummer van Vogue Nederland, dat vanaf 19 oktober in de winkel ligt en hier online te bestellen is.