Het einde van het jaar komt in zicht, en de eindejaarslijstjes vliegen je om de oren. Naast de vele mediamomenten die dit jaar heeft gekend, zat 2024 ook bomvol spraakmakende modemomenten. Denk aan John Galliano’s Maison Margiela Artisanal-show in januari, Tyla’s zandjurk van Balmain en Zendaya’s robotpak van Thierry Mugler – om er maar een paar te noemen. Maar hoe zit het met de runway? Welke presentaties op de catwalk maakten de meeste indruk dit jaar? Deze Vogue-redacteuren onthullen hun favoriete shows van 2024.
Favoriete shows van 2024
Wat onderscheidt de ene show van de andere? En wat maakt een show dan precies zo memorabel en bijzonder? Net als vorig jaar – toen Daniel Roseberry’s lente/zomer 2024-show voor Schiaparelli (met Kendall Jenner in een jurk gemaakt van rode nepnagels), Valentino’s grandioze couturepresentatie in het Château de Chantilly en Erdems sprookjesspektakel op de trappen van het British Museum tot de hoogtepunten behoorden – kiezen Vogue-redacteuren een catwalkshow die er volgens hen écht uitsprong.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Een paar van de favoriete shows van 2024? Natuurlijk Galliano’s couturespektakel voor Margiela, maar ook de laatste show van Dries Van Noten en de lente/zomer 2025-presentatie van Saint Laurent, waar Bella Hadid haar terugkeer op de catwalk maakte. Ontdek ze hieronder allemaal.
Erdem lente/zomer 2025 – Lisa Goudsmit, head of digital
“Mijn favoriete show van dit jaar was de presentatie van de lente/zomer 2025-collectie van Erdem. Deze Turks-Canadese ontwerper weet me met zijn shows altijd te ontroeren, zeker ook omdat ik nu meerdere keren het voorrecht heb gehad erbij te zijn. Afgelopen september was het tijdens London Fashion Week weer een waar modespektakel op de trappen van het British Museum. De iconische setting, prachtige muziek, goede casting en natuurlijk ook de sterke collectie samen zorgden echt voor kippenvel.
Deze collectie baseerde Erdem op het boek The Well of Loneliness van Radclyffe Hall. De openlijk lesbische en – zoals we nu zouden zeggen – non-binaire auteur bracht in 1928 deze roman uit, wat zorgde voor een kleine aardverschuiving. Het boek is letterlijk in de collectie te zien in de vorm van de boekcover op mouwen van colberts. Figuurlijker kwam de inspiratiebron terug in een mix van ‘vrouwelijke’, gedecoreerde bloemenjurken en zwaardere mannenpakken. Dit achtergrondverhaal gaf de show nog een extra laag en liet zien waar mode voor mij om draait: ontroeren, inspireren, jezelf uitdrukken en een verhaal vertellen.”