Hoi, Lana. Gefeliciteerd met je nieuwe Skims-campagne. Om te beginnen, waarom wilde je met het merk werken? 

Lana Del Rey: “Dat was een soort van cool toeval. Ik had eigenlijk aan een gemeenschappelijke vriendin, Tracey Cunningham, gevraagd of er een mogelijkheid was dat we een van de Swarovski Skims-jurken konden krijgen die uitverkocht waren. Op hetzelfde moment vroeg Kims vriendin Tracy Romulus of ik geïnteresseerd was in een campagne. Dus het gebeurde allemaal op precies hetzelfde moment, wat ik als een serendipitous teken opvatte. Ik heb niet geaarzeld, was eigenlijk meteen enthousiast.”

Wat vind je zo leuk aan de items die Kim en Skims maken?

“Ten eerste vind ik het geweldig hoe goed ze het doet. Ten tweede draag ik op de meeste dagen basics; ik draag graag een body of onesie met een groot T-shirt. Ik ben altijd benieuwd wat Skims doet; het is een merk dat altijd in ontwikkeling is. Het begon als een soort niche en is uitgegroeid tot iets waar nu mijn zus én mijn beste vriendin Margaret in lopen. Plotseling heb je zoiets van: ‘Oh, jij draagt ook Skims’, en verschijn je in dezelfde outfit als je koffie haalt. Dat is echt sweet.”

Hoe is het concept voor de shoot tot stand gekomen in samenwerking met fotograaf Nadia Lee Cohen?

“Het was voor een Valentijnscampagne, dus gebaseerd op het concept van haar en Kim, en ik vond het leuk zoals het was. Ze wilden dat ik blond was, zodat het er anders uitzag dan alle andere foto’s die ik heb gemaakt. Cool vond ik dat. Ik heb eerder met Nadia gewerkt en vind alles wat ze doet geweldig. Ik wist niet dat zij degene was die Kim had gefotografeerd in haar snowbunny-campagne. Dat was wat me het meest aantrok en ik hoopte dat onze shoot ook een beetje een jaren zestig tintje zou hebben.”

Je bent iemand die veel over de liefde heeft geschreven, wat is jouw relatie tot Valentijnsdag? 

“Aw, that’s cute. Ik ben sentimenteel, dus natuurlijk houd ik van Valentijnsdag. De dag staat voor mij boven aan de lijst van feestdagen. Ik koop theedoeken in thema bij HomeGoods en leg een paar extra hartjes in de keuken terwijl ik koffie zet. Gewoon voor de lol, zoals ik dat ook zou doen met Kerstmis of zo. Ik heb het altijd een mooie dag gevonden.”

Heb jij dit jaar, met Valentijnsdag in het vooruitzicht, nog gedachten over de liefde die je wil delen? 

“Nou, omdat ik elke dag over de liefde nadenk, moet ik toegeven dat het niet veel zwaarder weegt dan elke andere dinsdag. Ik denk altijd aan van alles, ook aan de liefde en hoe het is gegaan en hoe het zal gaan. Maakt Valentijnsdag dat groter? Misschien wel. Het hangt ook van het jaar af, denk ik. Sommige jaren zijn al mijn vrienden in de stad en willen ze iets met een thema doen, andere jaren is het rustig. Sommige jaren heb je een vriendje, sommige jaren sturen twee ex-vriendjes je bloemen en dat is grappig – dan heb ik zoiets van, why? Ik denk ook dat het voor veel mensen een zware dag kan zijn, maar dat is het niet voor mij.”

Over de komende Grammy’s. Gefeliciteerd met de nominatie voor ‘Did You Know That There’s a Tunnel Under Ocean Blvd’ als album van het jaar. Als je terugkijkt op het maken van die plaat, wat betekende dat voor jou?

“Ik dacht niet dat ik dit album zou gaan maken totdat ik Mike Hermosa ontmoette. Hij beschouwde zichzelf helemaal niet als muzikant – hij was cameraman – maar speelde wat en ik vond sommige dingen echt goed. Daar heb ik toen een onverwacht album voor mezelf van gemaakt. Ik had al snel een aantal nummers en als ik er eenmaal zo’n vier heb, voel ik dat ik dan waarschijnlijk een heel album ga maken. Did You Know That There’s a Tunnel Under Ocean Blvd, Let the Light In, The Grants en Taco Truck schreef ik in dezelfde periode. Met die kleine basis had ik zoiets van: oh oké, ik ga er voor. Dat album heeft me dus min of meer gevonden. De dingen gingen dat jaar niet echt zoals ik dacht – we hadden veel aan ons hoofd – dus ik wist niet zeker wat voor leven het album zou krijgen.

Iets anders wat me stimuleerde was het maken van de albumhoes. Dat duurde bijna net zo lang als het maken van het album. Er zat een bepaalde energie omheen, zoiets als: een foto zegt meer dan duizend woorden.”

Een van mijn favoriete nummers op het album is ‘A&W’, dat een Grammy-nominatie kreeg voor song van het jaar. Ik denk dat het een van de beste muzikale overgangen van het jaar is. Het neemt je mee op reis. Wat was de gedachte achter de epische overgang halverwege het nummer?

“Dat nummer zat negen maanden in de mailbox van Jack Antonoff. Het moest een ballad worden en toen ik klaar was met het album, vroeg ik hem ernaar te luisteren. Ik had het instrumentale gedeelte al, alleen bevatte het niet het Jimmy Cocoa Puff-gedeelte waar het in overgaat. Hij vond echt sterk dat dat wel moest. Ik twijfelde, want ik had het Jimmy-gedeelte dertien jaar geleden geschreven. Ik heb het opnieuw gedaan met een andere interpretatie. Uiteindelijk had ik zoiets van, ik heb liever dat dit nummer overgaat naar een gelukkiger plek, niet dat het op een trieste plek blijft. Dus, als Jack een heel sterke mening heeft, heb ik zeker geleerd erop te vertrouwen. Ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat dit nummer zou aanslaan. Maar ik ben er echt blij mee; ik vind het cool.”

Tot slot: je gaat dit jaar optreden tijdens Coachella. Wat kunnen fans verwachten?

“Ik ben echt enthousiast over het headlinen. Het is grappig, want het is op de dag af tien jaar geleden dat ik er voor het laatst was, wat waanzinnig is. Ik wist al een hele tijd dat ik headliner zou worden, want je wordt lang van tevoren geboekt. Als alles goed gaat, wordt het groots en gedurfd. Ik ben heel enthousiast, dus ik hoop mijn fans ook.”

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Vogue US.