Wie topmodel Daniëlle van Grondelle googelt, weet niet beter dan dat ze verloofd is met een ultraknappe personal trainer die haar vriend werd en met wie ze samenwoonde in LA. Op een foto die ze in augustus 2018 op Instagram plaatste, gaat hij voor haar op zijn knieën in een restaurant in Rotterdam. “Ik wist altijd al dat jij het was,” schreef ze erbij, “vanaf het moment dat ik in je babyblauwe ogen keek.”

In gesprek met Daniëlle van Grondelle

Maar drieënhalf jaar later luiden er geen wedding bells meer. Het supermodel, dat ook wel het ‘plussize zusje van Doutzen Kroes’ wordt genoemd omdat ze al vijftien jaar meedraait aan de internationale modetop, verbrak de verloving al na een paar maanden. Aan Vogue vertelt ze voor het eerst waarom en hoe ze de afgelopen jaren als single als louterend heeft ervaren. “Uiteindelijk heeft het me precies gebracht waar ik moet zijn.”

Van happy couple naar happy single – waarom maakte je die keus?

“Het simpele antwoord: ik had een relatie met een Amerikaanse man en zag mijn leven niet daar. Ik miste mijn familie enorm. Na zeven jaar in New York te hebben gewoond en drie jaar in LA, miste ik thuis. Ik ging nadenken over wat ik belangrijk vond. Dat is in de pandemie versterkt. Ik was voor een klus voor Hunkemöller toevallig in Nederland toen het reisverbod inging. Ik zou na drie dagen weer teruggaan naar LA, maar ineens zat ik hier vast. Het maakte dat ik de rust had om na te denken, over mijn volgende stappen, kinderen en dat soort dingen, en ik realiseerde me dat ik dat niet voor me zag in Amerika in mijn eentje.

Ik ben half Surinaams, half Nederlands, ik ben heel close met mijn familie en ik zou willen dat mijn kind net zo opgroeit als ik: met veel neefjes en nichtjes om zich heen en een warme familieband. Dat miste ik in de VS. Amerika is qua werk een geweldig land, maar er heerst ook een zekere hardheid.”

“Terug zijn in Nederland voelde als een breath of fresh air. Ik hou van koken, vind het heerlijk om liefde te geven via mijn eten en om weer echt te connecten met elkaar en samen te zijn. Ik vind dat belangrijk en bijzonder, een vorm van liefde naast de liefde die je voor je partner kunt voelen. Het was natuurlijk ook een moeilijke tijd, ik voelde me weleens eenzaam, maar het was toch fijn dat ik even een soepje kon brengen bij mijn moeder, langs kon gaan bij mijn oma, naar mijn nicht, dat soort kleine dingen. Eigenlijk is het zo op een bizarre manier toch mooi in elkaar gevallen, de pandemie heeft me precies gebracht waar ik moest zijn.”