Vogue-coverster Jill Kortleve (28) groeide uit van verlegen puber tot topmodel, voor merken als Chanel, Jacquemus en Michael Kors. Na een moeizame start – struggles met eten en gewicht incluis – is tegenwoordig haar nuchtere devies: “Het moet wel leuk blijven.”

Vallen voor John Legend

Jill Kortleve slaat haar ogen ten hemel, zucht en grijnst. Ze zit op een groot wit opgemaakt bed in een hotelsuite in Parijs. Het is maandagavond en de stad is in de ban van coutureweek, waarvoor Jill vandaag verschillende fittings en een visagietest bij Chanel achter de rug heeft.

Morgen loopt ze mee in de show en ik heb haar zojuist via Zoom gevraagd of ze, na de afgelopen jaren tientallen shows te hebben gelopen voor de grootste modehuizen ter wereld, daar toch nog zenuwachtig voor kan worden. “Nou,” antwoordt ze gniffelend. “Normaal gesproken niet. Maar tijdens mijn laatste Chanel-show ben ik gevallen. Gewoon midden op de catwalk – bam. Ik weet nog precies hoe het gebeurde: ik had een lange jurk aan en hoge hakken. Om niet te struikelen moest ik me goed concentreren en die jurk omhooghouden. Maar toen ineens zag ik in mijn ooghoek John Legend op de eerste rij zitten en vergat ik die hele jurk – dus daar ging ik.”

Of meneer Legend haar even overeind geholpen heeft? “Nee, dat hoefde niet. Ik stond razendsnel weer op en ben zo gracieus als een zwaan verder geschreden, alsof er niets gebeurd was. Maar schrikken was het wel. Dus ja, nu ben ik best een beetje zenuwachtig voor de show van morgen.”

Hard knock life

Fashionweek betekent voor modellen: buffelen. Niks geen wilde feesten, champagne en kaviaar – het is een hard knock life en daar weet Jill alles van. “Sommige mensen denken dat je als model de hele dag in de watten wordt gelegd, maar in werkelijkheid is het vooral rennen en geduld hebben. Vroeg op, fittings voor verschillende merken op locaties door de hele stad, visagie, in de file staan, generale repetities, events, lookbooks fotograferen en tussendoor proberen iets te eten. Dan naar het vliegveld en door naar de volgende stad, soms aan de andere kant van de wereld, waar het hele circus opnieuw begint.”

Coutureweek valt hiermee vergeleken nog mee, want minder shows, dus meer tijd per merk. “Deze week loop ik alleen Chanel en Valentino. Omdat het om couture gaat, zijn de fittings belangrijk en tijdrovend: elk kledingstuk wordt precies passend gemaakt. Omdat ik een zogenaamd ‘curvemodel’ ben (qua maat tussen regulier en plussize in, red.) heb ik een paar extra passessies. Ik heb immers niet maat 34, zoals de doorpasmodellen op wier lichamen de collecties worden ontworpen.”

Ondertussen moet je als model ook nog eens te allen tijde je beste zelf zijn: prettig om mee te werken, professioneel en hartelijk, met gladde benen en oksels en graag zonder jetlagpukkels, als het even kan. Jill lacht als ik dit beeld schets: “Ach, dat valt allemaal wel mee. Je doet wat je kunt, maar wij zijn ook maar gewoon mensen. En weet je, ik heb het als curvemodel nog redelijk makkelijk, want ik loop niet álle shows. Ik zie regelmatig andere modellen, die per seizoen soms wel zo’n zestig shows lopen, van uitputting neerzijgen tussen de kledingrekken voor een dutje.”

Lees het volledige interview met coverster Jill Kortleve in het eerste issue van de nieuwe Vogue Nederland. Het nummer ligt vanaf 17 februari in de winkels en is hier online te bestellen.