In haar boek Winter Girl haalt model en coverster van het oktobernummer van Vogue Nederland Malgosia Bela herinneringen op aan vijfentwintig jaar modellenwerk en toont ze haar mooiste foto’s, van grootheden als Richard Avedon en Steven Meisel. Niet gek voor een Pools meisje dat als concertpianiste leed aan verlammende plankenkoorts.
Malgosia Bela in Vogue
Lang leed het Poolse model Malgosia Bela (47) aan het zogenaamde impostersyndroom. Dat begon eigenlijk al met de verbazing die ze voelde toen ze als student van twintig in een theater in Warschau werd aangesproken met de vraag of ze geen model wilde worden. Het was een carrière die ze nog nooit had overwogen en niet ambieerde en trouwens, ze studeerde nog: Engelse literatuur en piano aan het conservatorium. Natuurlijk, mensen hadden wel vaker gezegd dat ze knap was, als jong meisje al, maar ze groeide op met een moeder die professor was aan de universiteit en die niet zo’n waarde hechtte aan uiterlijk vertoon, het eerder wantrouwde.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Pas toen haar toekomstige agent aandrong en vertelde dat ze dan zou kunnen reizen veranderde ze van gedachten, want dat reizen, daar had ze wel oren naar. Dus nadat ze haar piano-opleiding had voltooid, op haar 21ste verjaardag op 6 juni 1998, vertrok ze alsnog naar New York. Nogal een cultuurshock op meerdere fronten.
Bijzondere vriendschap
“Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak, had het idee dat ze erachter zouden komen dat ze een grote fout hadden gemaakt”, vertelt Malgosia Bela vanaf het terras van haar appartement in Athene, waar ze tegenwoordig grotendeels woont (“de meest inspirerende Europese stad van dit moment”). Het omgekeerde was het geval. Haar eerste echte job was met niemand minder dan grootheid Richard Avedon, een fotograaf van wie ze vóór die tijd nog nooit gehoord had.
“Ik was als de dood dat dit de eerste en de laatste keer zou zijn dat ik als model zou werken, maar het bleek juist een geweldige dag en het begin van een bijzondere vriendschap. Ik was extreem oldskool Oost-Europees gedisciplineerd en beleefd tegen hem. Zo deed ik mijn telefoon uit, stopte ik mijn sigaretten weg en behandelde ik hem met veel respect. Ik denk dat hij dat wel waardeerde. Het begon als een shoot met meerdere modellen, maar eindigde met mij alleen.”
