We zitten nog midden in het awardsseizoen, wat voor mij betekent dat ik mijn best doe om zoveel mogelijk genomineerde films te kijken voordat het voorbij is. Welke titel het hoogst op mijn watchlist stond? Poor Things, Yorgos Lanthimos’ fantasierijke, Frankenstein-achtige epos met Emma Stone in de hoofdrol. De film ontving lovende kritieken na de première tijdens het filmfestival van Venetië, en sindsdien telde ik de dagen af totdat hij in de bioscoop zou draaien. Ik kan je inmiddels vertellen dat ik de film heb gezien en dat het alles was waar ik op hoopte – en meer. Niet alleen het verhaal, de cinematografie en de cast, maar ook de mode in Poor Things hield mij geboeid tot het eind.
De rol van mode in Poor Things
In Poor Things kruipt Stone in de huid van Bella Baxter, een vrouw die opnieuw tot leven is gewekt door dr. Godwin Baxter (Willem Dafoe). Mentaal gezien is ze nog een kind, maar ze heeft het lichaam van een volwassen vrouw. Op een gegeven moment begint ze haar omgeving te ontgroeien en gaat ze er vandoor met de geschifte advocaat Duncan Wedderburn (Mark Ruffalo). Vanaf dat moment begint Bella’s zelfontdekking, waarbij seksualiteit, onderwijs en de mensen en de wereld om haar heen een grote rol spelen.
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Bella’s ontwikkeling gaat heel natuurlijk en geleidelijk, iets wat fenomenaal wordt uitgebeeld door Stone (van mij mag ze die Oscar winnen). Toch zijn er bepaalde hints die op de groei van haar personage wijzen – hints in de vorm van kleding. In het begin is Bella bijna kinderlijk gekleed in pastelkleurige nachtjaponnen met pofmouwen en korte, ballonvormige broekjes. Zodra ze haar thuis verlaat, maken de zachte kleuren plaats voor een rijker kleurenpalet, en komen er grotere pofmouwen en een heleboel ruches en kant in het spel. Later zien we ook donkerdere tinten, die weer een stuk volwassener ogen. Kortom, haar kleding groeit met haar mee.
De tekst gaat verder onder de afbeelding.
