Als Mo dat eenmaal begrijpt, lukt het hem erop te vertrouwen dat het maar een fase is waar Doutzen zelf doorheen moet. Of hij als agent ook bezorgd was over hoe de wereld naar haar keek? Nee, zegt hij resoluut. “Het was vooral een item in Nederland, internationaal werd er weinig aandacht aan besteed. Bovendien bleven de aanvragen voor haar al die tijd gewoon binnenstromen. En ergens wist ik dat zij zelf ook nog niet klaar was met het werk.” Hij blijkt gelijk te hebben. Het topmodel pakt, op eigen voorwaarden, inmiddels weer klussen op. “En onze vriendschap is sterker dan ooit.”

Hij lijkt wel een beetje op Doutzen. Het model beschrijft zichzelf in Vogue als een heuse kluizenaar. Ook Mo is introvert en niet vaak op modefeestjes te vinden. Naar eigen zeggen heeft hij zelfs bijna geen modevrienden. “Ik vind mijn werk leuk en ik vind het kostbaar dat ik bijzondere mensen ontmoet. Maar het allerliefst breng ik tijd door met mijn gezin.”

De nieuwe John Galliano

Mo komt uit een Koerdisch gezin van zeven kinderen. Z’n familiegeschiedenis laat zich vertellen als “een traditioneel verhaal”. Zijn vader komt in de jaren zeventig als gastarbeider naar Eindhoven om te werken bij autofabrikant DAF. Zijn moeder en oudere broers en zussen volgen jaren later. Hij en zijn jongste broer worden in Eindhoven geboren. Het is druk thuis, maar Mo droomt groot. Wat maar weinig mensen van hem weten, is dat hij eigenlijk de mode in wilde om ontwerper te worden. Hij moet er nu een beetje ontwerp gemaakt, om lachen. “Op de mdgo-opleiding Mode en Kleding heb ik welgeteld één succesvol ontwerp gemaakt, een rokje.”

LEES OOK

Designkoningin Kelly Hoppen over haar buitenhuis in de Engelse Cotswolds: ‘Het is echt de bedoeling dat je hier meteen ontspant’

Stefanie Bottelier

Zijn droom ontstaat na het zien van de S/S-1994-show van John Galliano op de BBC, gebaseerd op het verhaal van de fictieve Russische prinses Lucretia die ervoor kiest haar kasteel te verlaten om haar ware zelf te ontdekken. Modellen als Kate Moss en Carla Bruni worden door Galliano getransformeerd tot Russische prinsessen in grote hoepeljurken, die over de catwalk rennen alsof ze achterna worden gezeten door wolven.

“Ik was overdonderd door wat ik zag en wilde vanaf dat moment ook een Galliano worden”, vertelt Mo. Hij en zijn naaimachine blijken echter geen vrienden. Op de kappersopleiding heeft hij meer geluk. Een dag per week zit hij op school, de andere vier dagen staat hij in de salon. In die tijd begint hij ook met visagie. “Een lokaal modellenbureau in Eindhoven vroeg of ik ook voor shoots de make-up van modellen kon verzorgen – ik was goed in het doen van haar, dus dan vast ook in make-up. Ik ben toen naar Kruidvat gegaan, heb wat make-up gekocht en zo is het begonnen.” Hij reist voor klussen naar Amsterdam en Parijs, waar hij ook woonruimte vindt – “een piepklein hokje”. “Ik heb toen heel leuke dingen gedaan.”

Carrièreswitch

Mo werkt in die tijd veel met modellen samen. Steeds vaker krijgt hij te horen: je zou agent moeten worden, daar zou je echt goed in zijn. Op aanraden van een vriendin gaat hij met Sarah Keller praten, destijds eigenaar van Paparazzi. Het is niet hun eerste ontmoeting: op achttienjarige leeftijd gaat Mo al eens bij haar langs, zij is dan net begonnen. Hij wil oefenen als visagist op enkele van haar modellen. Het blauwe tapijt, de tl-verlichting en het ‘rare bureautje’ met de setcards van modellen aan wasknijpers erboven: Mo herinnert het zich goed. “Best underground. Sarah had overduidelijk weinig zin en tijd in mij en vroeg met wie ik wilde werken. Ik koos een van de top faces.” Mo imiteert haar bulderende lach. “Vervolgens keek ze me streng aan. ‘No‘, zei ze. Ik ben maar weggegaan.”

Ruim drie jaar later klikt het beter tussen de twee, hij kan meteen aan de slag bij Sarah. “Nog steeds denken mensen dat ik er als visagist ging werken, als inhouse make-up-artist, maar dat is nooit mijn functie geweers. Ik kwam er om te leren boeken, als agent.” Nogal een omschakeling, bevestigt hij. “Maar ik vond het interessant.”  Mo werkt zich op tot creative director. Sarah en hij zijn twee handen op één buik. Een band die ietwat losser wordt als Sarah in 2018 naar de VS verhuist en zakelijk een stap terug doet. Maar het gevoel van vriendschap tussen de twee is onverwoestbaar. Het is dan ook behoorlijk heftig voor Mo als hij in februari 2020 te horen krijgt dat Sarah op de intensive care ligt; ze heeft al een halfjaar longkanker. “Hoe dat was? Shocking. Ik kan het niet anders verwoorden. We zaten op dat moment in lockdown. Met moeite lukte het om naar haar toe te gaan. Het was meteen duidelijk dat ze zou komen te overlijden. Al wilde ze daar zelf niks van weten. ‘Ik zie je in de zomer weer’, zei ze.”

Schone lei

“Toen Sarah uiteindelijk overleed, kwam er een heel zakelijk debacle naar boven.” Mo wil er niet over uitweiden, “maar het heeft me veel inzicht gegeven in hoe dingen werkelijk zaten. Dat maakte het dubbel zo pijnlijk. Na haar overlijden viel er van alles op zijn plek. Het belangrijkst is dat ik erdoor naar mezelf ben gaan kijken. Ik durf nu meer individueel in mijn kracht te staan.” Na Sarahs dood besluit Mo dat het tijd is voor een nieuw hoofdstuk. Een schone lei. Zijn vrouw Gülcan (44) stapt in de rol van CFO en het modellenbureau krijgt een nieuwe naam. “Ik vond Platform altijd al beter passen bij onze aanpak: wij proberen een platform te zijn voor de talenten die we representeren. Het veranderen van de naam – maar nog steeds beginnend met een P – klopte gewoon. Ik heb er geen seconde over getwijfeld.” De nieuwe naam symboliseert ook het veranderde modelandschap waarin diversiteit centraal staat – iets waar Mo zich hard voor maakt.

LEES OOK

Doutzen Kroes over haar tijd weg van de modewereld: ‘Ik heb een grote innerlijke wereld ontdekt’

Marjolein van den Brand

“Na MeToo en Black Lives Matter werd er beter voor modellen gezorgd. Helaas is dat de afgelopen seizoenen weer teruggedraaid. Dat zie je ook op de catwalk: modellen zijn weer heel dun en vaak wit. Merken streven diversiteit na om niet gecanceld te worden. Een echte visie ontbreekt bijna altijd.” In Mo’s stem klinkt teleurstelling. “Ik heb er veel gesprekken over met castingdirectors; zij hebben daar tenslotte invloed op. Of dat iets uithaalt? Ik kan het alleen maar hopen.” Bij Platform Agency zijn de traditionele modellenmaten al lang niet meer de norm. “Het belangrijkste vind ik om met mensen samen te werken die in hun kracht staan. Dáár zit hun overtuiging in.”

Koerdisch-Brabants sprookje

Mo’s stem verzacht meteen zodra het over zijn vrouw en gezin gaat. De anekdote over hoe hij Gülcan heeft ontmoet, zorgt voor een twinkeling in zijn ogen. Hij vertelt over het Eindhoven van de jaren tachtig. “Wij zijn Koerdisch-alevitisch. In omgeving Eindhoven zijn er weinig mensen met die achtergrond. Een vriendin van mijn moeder en van de moeder van mijn vrouw voelde zich geroepen onze gezinnen aan elkaar te verbinden. En met succes. In de herfst van 1986 gingen wij er voor het eerst op bezoek, in Houthalen-Helchteren. Wij, de kinderen, vonden elkaar meteen leuk – nog geen verliefdheid hoor. Ik was toen acht, Gülcan pas zes.”

Na een aantal jaren verwatert het contact. Mo gaat zijn droom achterna in Amsterdam en Parijs, totdat hij bericht krijgt dat een van de dochters uit het andere gezin gaat trouwen. De bruid vraagt hem persoonlijk of hij haar wil opmaken. “Ik ging er samen met mijn moeder heen. Daar zagen we elkaar weer: het zusje van de bruid, Gülcan, en ik.”

Hij is dan inmiddels twintig, zij zeventien. “Ik weet nog precies waar ze stond. Ze was van kind naar jonge vrouw gegaan.” Op de bruiloft wijkt Mo niet van haar zijde. “We wilden de hele tijd met elkaar dansen. Blijkbaar vlogen de vonken ervanaf. Een paar maanden later nam ik haar voor haar achttiende verjaardag mee uit eten in Amsterdam. We kregen verkering.” Voor Mo kan het vanaf dat moment niet snel genoeg gaan. Het liefst wil hij meteen trouwen. “Toen ik haar vroeg, zei ze: ‘Jij bent gestoord, ik ga echt niet op mijn achttiende trouwen.’ Het werd uiteindelijk op haar eenentwintigste.”

Twee pubers en een baby

Een blik op de foto’s uit deze serie onthult een opvallende gezinsdynamiek: tienerzoons Mert (19) en Atesh (14) zijn grote broers van zusje Kaia (2) – overduidelijk een nakomertje. “Kaia moest er gewoon komen. Waarom? Dat moet je aan mijn vrouw vragen”, lacht Mo. “Ik was eigenlijk tevreden met ons gezin, maar mijn vrouw wilde er dolgraag nog een derde bij. Ik ging overstag, ik dacht: als het ons nog gegund is, dan moet het zo zijn. En jawel, toen kwam onze engel.”

LEES OOK

Vera van Erp over nieuw appartement in Amsterdam: ‘Ik was op slag verliefd, dus er was geen weg terug’

Kaira van Wijk

De dynamiek tussen de drie kinderen is het allerleukst, zegt Mo. “Onze twee zoons zijn behoorlijk macho. Vooral de oudste zien we door de komst van Kaia verzachten. Hij laat het echt toe dat hij lief mag zijn. Op vakantie spelen ze met z’n drieën in het zwembad, ze doen spelletjes, dansen samen.” Is het misschien ook een beetje praktisch? Mo lacht. “Nou, ze hebben zoiets van: jullie hebben ervoor gekozen, en kunnen ons niet verplichten om mee te helpen. Maar dat doen ze wel, hoor.” De vader van drie heeft er geen moeite mee weer tot over zijn oren in de luiers te zitten. Uitdagender vindt hij de opvoeding van zijn zoons in de puberfase, geeft hij toe. “Je moet jezelf ook weer heropvoeden. Waarom erger je je continu aan elkaar? Het lukt me inmiddels om uit te zoomen; kinderen zijn echt spiegels voor je ziel. Ik heb geleerd om hen de ruimte te geven. Zelf ook sorry kunnen zeggen en het gesprek met elkaar blijven aangaan is denk ik het allerbelangrijkst.”

Thuis in Amsterdam-Oost

Allemaal samen, thuis in Amsterdam-Oost, is het gezin het vaakst in de keuken te vinden. “Samen koken, samen eten. Al kookt mijn vrouw voornamelijk.” Het huis is pas sinds kort echt af, zegt Mo. Na een hectische verbouwing besluit het gezin vrijwel meteen in de woning te gaan leven, in het begin nog met de matrassen op de grond. “We dachten: de inrichting komt wel. We wilden de ruimte kunnen voelen, ons eigen maken, en dan pas investeren in meubels en kunst.”

Om inspiratie op te doen, spendeert Mo veel tijd op Pinterest.” En interieurarchitect Barbara Berends heeft ons goed geholpen met het maken van de juiste keuzes.” Mo omschrijft het interieur als Scandi meets French, met een Midden-Oosterse touch. “Maar wel clean”, voegt hij eraan toe. Die Midden-Oosterse touch zit ’m onder meer in het schilderij dat boven de bank hangt, gemaakt van houtskool.

Boksbal 

“De kunstenaar, Hira Gedikoglu, komt uit Londen en heeft dezelfde achtergrond als wij. We raakten op Instagram aan de praat. Het werk dat ik mooi vond, wilde ze niet verkopen. Het deed me denken aan het verhaal van mijn ouders; die zijn vanuit het oosten van Turkije, via Istanbul, naar Nederland gekomen. Volgens mij gaat het werk over migratie, zei ik tegen haar. Dat klopte.” Het schilderij blijft al die tijd in Mo’s hoofd zitten. “En toen appte Hira me vorig jaar ineens. Ze kon het werk niet meer in haar atelier houden en vroeg of wij nog geïnteresseerd waren. Ze gunde het ons enorm en wilde ons ook graag ontmoeten. Vanuit Londen is ze met haar moeder naar ons toe gekomen, om het schilderij persoonlijk af te leveren. We hebben de hele avond gekletst. Dat maakt het werk nu nog emotioneler.”

Zijn er ook plekken in huis waar hij minder blij mee is? “De tuin is prachtig geworden, mede dankzij model en designer Marte Mei, die geweldige ontwerpen maakt, in harmonie met de natuur. Maar de boksbal die er hangt, was me ooit een doorn in het oog”, lacht Mo. “Onze oudste zoon doet aan kickboksen. Mert wilde per se zo’n ding. Ik vind het zó lelijk. ‘Moet dat nou?’ zei ik. ‘Je kunt toch naar de sportschool?’ Uiteindelijk hebben we toegegeven. Ach, het is er eigenlijk best een goede plek voor.”

Dit interview werd eerder gepubliceerd in het november/decembernummer van Vogue Living 2024.

Styling: Linda Gümüs Gerritsen