Toen de Australische trouwvideograaf Alex Pratt en kunstenaar Jamie Preisz hun eigen bruiloft begonnen te plannen, stelde het creatieve stel zich een blanco schildersdoek voor. “Het voelde alsof we Jamies kunststudio binnengingen en alle kleuren konden gebruiken die we maar wilden”, vertelt Alex. Terwijl de twee samenwerkten om het feest tot leven te brengen, hielden ze hun garderobe voor elkaar geheim. “Ik wist dat, wat we ook zouden dragen, het een leuke verrassing zou zijn”, zegt Jamie. “Alleen al omdat wij het zijn, zou het bij elkaar passen.”
Flamboyante cowboy
Voor zijn custom look blikte Jamie terug op een evenement waarvoor hij gekleed was door Gucci. “Ik ben gek op pakken en ik heb altijd al een cowboy willen zijn”, vertelt hij. “Voor de GQ Awards gaven ze me een geweldig pak met enorme revers in countrystijl, en ik weet nog dat ik het geweldig vond.” Hoewel het pak teruggestuurd moest worden, diende het jaren later als inspiratie voor zijn trouwlook. (Hij mocht de Gucci-schoenen van die avond wel houden en droeg ze toen hij naar het altaar liep.)
Elke week onze beste artikelen in je inbox? Schrijf je hier in voor de Vogue-nieuwsbrief.
Met dat idee in zijn achterhoofd – “een beetje cowboy en een beetje flamboyant” – ging Jamie op zoek naar het pak waar hij van droomde. Hij overwoog eerst ontwerpen van een Australisch merk, maar vond de pasvorm niet mooi. “Ik keek naar oude foto’s van artiesten in Texas in de jaren zestig en dat soort dingen, dus begon ik in Texas en op Etsy te zoeken naar mensen die pakken op maat maken”, vertelt de kunstenaar.
Originele bruidslook
Zo kwam hij terecht bij de collectie van het in India gevestigde modelabel Addicted Bespoken, dat in samenwerking met de bruidegom een originele look creëerde; Jamie koos de snit van het ene pak en het ontwerp van het andere, selecteerde vervolgens zelf een groene tint en voering en leverde zelfs zijn eigen schets aan voor de bloemen die op het kledingstuk zouden worden geborduurd. Hij besloot zijn visie zelfs verder uit te breiden door zijn bruidsjonkers te vragen om soortgelijke pakken van de ontwerper te dragen. Om op te vallen “was mijn pak bedekt met bloemen en hadden de bruidsjonkers twee grote bloemen op de revers”, aldus de kunstenaar. Als klap op de vuurpijl combineerden ze hun pak met stropdassen die Jamie cadeau had gedaan.
“De eerste keer dat ik het maatpak droeg, was op de ochtend van de bruiloft”, vertelt Jamie. “Ik weet nog dat ik het jasje aantrok en me zorgen maakte dat het niet dicht zou gaan. En toen sloot het perfect. Er waren geen kreuken en alles zat precies goed. Het voelde op een bepaalde manier als een harnas, maar ook als mezelf.” Alex beaamt dat ze licht door haar knieën zakte toen ze Jaimie voor het eerst zag, tijdens de ceremonie, omdat ze zijn look zo mooi vond. “He nailed it.”
Geïnspireerd op Chanel
Als fervent vintageliefhebber was Alex aanvankelijk vastbesloten om haar droomjurk te vínden in plaats van zelf te ontwerpen, met een op de renaissance geïnspireerde taille en een cape die over de jurk gedrapeerd kon worden. “Maar als je vintage probeert te vinden, is het net een naald in een hooiberg”, zegt ze. “In Australië kun je niet zomaar tien vintage jurken gaan passen; je gaat misschien naar tien winkels en probeert er één.” Na een zoektocht van vijf maanden ging Alex met een vriendin naar een bruidssalon. Ze haatte de ervaring. “Het lag niet aan mij. Ik zei: ‘Als het geen vintage wordt, moet ik het laten maken.'”
Alex ging op zoek naar verdere inspiratie om haar visie voor een nieuw custom ontwerp vast te leggen dat op de een of andere manier zowel crème als een vleugje zwart kon integreren. Al snel stuitte ze op het beeld van Claudia Schiffer tijdens de herfst/winter 1992-coutureshow van Chanel. Alex schetste haar idee voor het ontwerp dat “Claudia Schiffer aan de bovenkant en etherisch aan de onderkant” was en riep de hulp in van haar vriendin, styliste Fleur Egan.
“Ik benaderde haar en ze zei: ‘Laat het maar aan mij over. Ik regel deze jurk voor je'”, aldus de bruid. De styliste en Alex rondden samen het ontwerp van de jurk af en brachten het vervolgens naar de in Sydney gevestigde couturier Olivia Deur om de jurk te laten maken. “Ik kon zien dat ze een passie had die ver boven alle anderen uitstak. En ze was gevestigd in Paddington, wat vijftien minuten van mijn huis is.”