De fotograaf groeide op in Amsterdam en Kenia, en de invloed van haar tijd in dat land is nog altijd zichtbaar in haar werk. Zo schrijft ze op haar Instagram: “Ik heb een deel van mijn jeugd doorgebracht in Kenia, waar het zonlicht fel is, de kleuren zó levendig en de schaduwen sterk en intens. Die periode in mijn leven heeft een blijvend effect gehad op mijn kunst.”

Voortdurende zoektocht

Ook de collageachtige feel die veel van haar beelden hebben, is kenmerkend en creëert een spannende gelaagdheid. Door gezichten af te dekken, lichamen te verknippen en verrassende keuzes te maken in licht en contrast krijgen haar beelden een mysterieuze, soms surrealistische lading. Sassens foto’s lijken op het eerste oog vooral speels, maar dagen je altijd uit verder te kijken.

Zoals ook in haar bekroonde serie UMBRA, waar ze haar fascinatie met schaduw en daarmee ook onvermijdelijk met licht onderzoekt en uitdiept. Schaduw geldt voor haar als metafoor voor het onbekende. Voor de donkere aspecten van het leven die we als mens geneigd zijn te vermijden uit schaamte en ongemak. Als beschrijving van de fotoserie is op Sassens website te lezen: “De altijd tegenstrijdige aantrekkingskracht van licht en duisternis vormde de aanzet voor de zoektocht naar beelden van wat niet makkelijk kan worden omvat: een wereld die voortdurend in beweging is, waarbij de geest niet in staat is om te beslissen welke richting te nemen. Schaduw, uiteindelijk, als een kracht van leven, en niet alleen als de ontkenning van licht.”

De tekst gaat verder onder de afbeelding.

Tussen september en januari presenteerde Foam (Fotomuseum Amsterdam) Sassens eerste grote overzichtstentoonstelling: PHOSPHOR: Art & Fashion. De expositie toonde ruim tweehonderd werken, waaronder fotografie, collage, beschilderde prints en videokunst. Het retrospectief richtte zich op twee hoofdthema’s: intimiteit en de voortdurende zoektocht naar nieuwe fotografische vormen.

Het gaat vaak over het zoeken naar balans tussen Sassens autonome werk en haar modewerk, hierover reflecteert ze in een interview met de Volkskrant: “Ik heb eigenlijk twee simultane carrières: de kunst en de mode. Van beide is er het oudere, analoge werk en het nieuwe digitale. Vooral vroeger hield ik die twee kanten angstvallig gescheiden. Heel lang werd ik vooral gezien als modefotograaf, en die wordt in het kunstcircuit toch minder serieus genomen. Dat frustreerde me best lang. Modefotografie schrikt de kunstwereld af, en ik wilde dus niet dat mijn autonome werk zou worden geïnfecteerd door de mode.” Uiteindelijk kwamen in haar retrospectief deze werelden voor het eerst samen en versterkten ze elkaar.

Een feilloos oog

Zo ook in de modeserie Twee-eenheid, die ze voor deze Vogue schoot. Sassen fotografeerde modellen Parker en Bess Noord, de kinderen van model en kunstfotograaf Andre Noord. Een bekende voor Sassen, ze werkte eerder met hem samen. Vogue-hoofdredacteur Linda Gümüs Gerritsen, die de styling van de serie op zich nam, benadrukt hoe Sassens stijl artistiek en uniek blijft; wie haar opdrachtgever ook is, ze blijft altijd trouw aan zichzelf. “Wat ik cool vind aan Sassen is dat je in elke foto die ze schiet zowel een kunst- als modegevoel krijgt. Niet veel fotografen vangen dat in één beeld zo goed samen.”

Lees het volledige artikel over Viviane Sassen en haar carrière in het nieuwe aprilnummer van Vogue Nederland, dat vanaf donderdag 13 februari in de winkel ligt en hier online te bestellen is.